Η εκλογή της Ράνιας Σβίγκου ως νέας γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής και του Γιώργου Βασιλειάδη ως αναπληρωτή γραμματέα ολοκλήρωσαν τις δομικές αλλαγές που επιχείρησε με επιτυχία στον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας, αρχής γενομένης από την εκλογή τοπικών και περιφερειακών διοικήσεων, καθώς και συνέδρων για το φετινό Συνέδριο και ακολούθως με την επανεκλογή του από τη διευρυμένη βάση του κόμματος (με περίπου 150.000 νέα μέλη να προσέρχονται στις κομματικές κάλπες) και την εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής.
Η σειρά και το εύρος των αλλαγών πραγματικά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για έναν «νέο ΣΥΡΙΖΑ», ο οποίος αναμένεται έως τις επερχόμενες εκλογές να «δέσει» οργανωτικά το νέο κομματικό περιβάλλον και να αξιοποιήσει τα χιλιάδες νέα μέλη και στελέχη του. Παράλληλα, οι κινήσεις και οι επιλογές του κ. Τσίπρα έδωσαν καθαρά το μήνυμα της «αυτοδιάλυσης» των τάσεων και της ομογενοποίησης του πολιτικού λόγου και της πολιτικής εικόνας του κόμματος προς τα έξω, στοιχεία απολύτως απαραίτητα ειδικά στην πορεία προς τις εκλογές.
Όλα τα παραπάνω έγιναν συστηματικά, αλλά όχι χωρίς εμπόδια και τριβές. Η «Ομπρέλα» έκανε αρχικά ένα βήμα πίσω μη υποδεικνύοντας ανθυποψήφιο απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και περιοριζόμενη σε ένα 20%-25% των μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Η επιλογή Σβίγκου (που ανήκε στην εσωκομματική αντιπολίτευση) για γραμματέα αφόπλισε όσους αντιτίθενται στην κεντρική επιλογή Τσίπρα για άνοιγμα του κόμματος προς την κεντροαριστερά, αλλά δεν τους άλλαξε τη βασική του ένσταση, δηλ. την ουσιαστική εγκατάλειψη της καθαρά αριστερής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νέα επιδίωξη Τσίπρα
Τώρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρωθυπουργό έχει να δώσει τη μεγάλη μάχη με τον πολιτικό του αντίπαλο, με σκοπό την επιστροφή του στο Μέγαρο Μαξίμου, ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης συνεργασίας, προφανώς με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ή και με άλλο κόμμα της Αριστεράς. Για να γίνει, όμως, αυτό, απαιτείται μια πολιτική ώσμωση μεταξύ των υποψηφίων εταίρων σε μια μελλοντική κεντροαριστερή κυβέρνηση. Αυτό το έχει αντιληφθεί από καιρό ο Αλέξης Τσίπρας και προσπαθεί -χωρίς να δημιουργήσει εσωτερικά ρήγματα στον ΣΥΡΙΖΑ- να τροποποιήσει κατά τι τον πολιτικό του λόγο, ώστε να δημιουργήσει στο δικό του μέτρο, τις προϋποθέσεις μετεκλογικής συνεργασίας με τους πολιτικούς σχηματισμούς της κεντροαριστεράς.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η διαφωνία μεταξύ του αρχηγού της αντιπολίτευσης και του πρώην υπουργού Παύλου Πολάκη στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, όταν ο Κρητικός πολιτικός επετέθη με το γνωστό του ύφος εναντίον όσων υπολείπονται σε αντιπολιτευτική οξύτητα εναντίον της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη, και ειδικότερα της κομματικής εφημερίδας «Αυγή», για να δεχθεί την επιτίμηση Τσίπρα ότι δεν είναι ο αυθεντικός εκφραστής της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να τροποποιήσει κατά μοίρες τον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ -ιδιαίτερα δε την εκφορά του- ώστε να μην πολώνει το κόμμα με κάθε φωνή η οποία δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος με αυτό της Κουμουνδούρου. Ο μεν Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει περισσότερη πειθώ στον πολιτικό λόγο του κόμματος, οι δε «πολακισμοί» κινούνται στο γνωστό μοτίβο που στο ποδόσφαιρο αποκαλείται «γιόμες», δηλαδή συνεχείς αντιπολιτευτικές κορώνες επί παντός επιστητού, που όμως (καλώς ή κακώς) δεν πείθουν ευρύτερα στρώματα πολιτών τα οποία χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ για να ξαναγίνει ηγεμονική δύναμη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Αυτή η μάχη είναι πιο δύσκολη, αλλά και πιο κρίσιμη για τον Αλέξη Τσίπρα, από την προηγούμενη της διάλυσης των τάσεων που με επιτυχία επιχείρησε το τελευταίο διάστημα. Από τη μάχη που θα δώσει από τώρα έως την ημέρα που θα πάμε στις κάλπες, θα κριθεί και το στοίχημα της επιστροφής του στην πρωτοκαθεδρία της ελληνικής πολιτικής.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
