Είμαι πάνω από 30 χρόνια γλαυκωματικός ασθενής. Το γλαύκωμα είναι μια σοβαρή ασθένεια των ματιών, πολύ ύπουλη και δύσκολη, κληρονομική, πρώτη αιτία τύφλωσης ακόμη και σήμερα στον κόσμο. Η γιατρός που με παρακολουθεί, επειδή είδε κάποια ανησυχητικά σημάδια ως προς την αποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης εδώ και δεκαετίες φαρμακευτικής αγωγής, μου πρότεινε να εμπιστευτώ τα μάτια μου, στην καλύτερη ίσως ειδικό -όπως μού είπε- που διευθύνει την Οφθαλμολογική Κλινική στο Νοσοκομείο Αγία Όλγα. Δεν είχε τα τηλέφωνά της, «θα τη βρεις εκεί», μου ειπε.
Έτσι λοιπόν γνώρισα από κοντά τη δουλειά που γίνεται αφανώς, από μια ομάδα ορκισμένων «κομάντος» της υγείας, σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Όχι της πρώτης γραμμής, όχι «γκλαμουράτο» από όνομα και προβολή.
Κωνσταντοπούλειο νοσοκομείο Νέας Ιωνίας, λαϊκά Αγια Όλγα. Οφθαλμολογική Κλινική. Διευθύντρια η κ. Χρύσα Τερζίδου. Δουλεύει με 5 γιατρούς «στα χαρτιά» - λείπουν οι 2 οργανικές θέσεις, αντ’ αυτών ένας επικουρικός και πολύ πρόσφατα ο δεύτερος. Και 4 ειδικευόμενους νέους γιατρούς, ενώ ζητά και θα μπορούσε να έχει και να εκπαιδεύει τους διπλάσιους επί 4ετία, γιατί δίνει πλήρη ειδικότητα,.
Χαρά, περηφάνεια και ελπίδα ότι κάτι γίνεται στο δημόσιο, αλλά και λύπη, απογοήτευση και θυμός συνοδεύουν την εμπειρία μου.
Χαρά και περηφάνεια, ως Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, επειδή στο Δημόσιο σύστημα υγείας υπάρχουν άνθρωποι που τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη, που βγάζουν ασπροπρόσωπο το συνήθως αναποτελεσματικό και ράθυμο ελληνικό δημόσιο, προσφέροντας υψηλοτάτου επιπέδου ιατρική περίθαλψη. Με ελλείψεις σε μέσα, περιθωριοποιημένοι σε χώρους ελάχιστους, σχεδόν κυνηγημένοι εντός του ίδιου του νοσοκομείου που υπηρετούν και τιμούν όσο κανείς.
Λύπη, απογοήτευση και οργή, επειδή αντί να τιμηθούν για τη δουλειά τους, εμποδίζονται με προσκόμματα πάσης φύσεως και είδους...
Η διευθύντρια της κλινικής και το λιγοστό προσωπικό, προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες σε ασθενείς από όλη τη χώρα, με σοβαρά προβλήματα στα μάτια. Στο γλαύκωμα θεωρούνται οι καλύτεροι expert. Παρέχει πλήρη διαγνωστική, φαρμακευτική και χειρουργική αντιμετώπιση του γλαυκώματος, με ασθενείς από όλη την Ελλάδα, ενώ είναι από τα ελάχιστα τμήματα γλαυκώματος του ΕΣΥ (τρία), που είναι τελικοί αποδέκτες περιστατικών, στο λεκανοπέδιο Αττικής, δηλ. στο μισό πληθυσμό της χώρας. Εχει ειδικό ιατρείο βυθού του οφθαλμού, όπου ματαίως προσπαθούν να αντικαταστήσουν το παλιό και χαλασμένο από τον Ιανουάριο του 2020, μηχάνημα, με νέο σύγχρονο… Συναντούν γραφειοκρατία και αδιαφορία.
Οικογενειακό κλίμα, φιλότιμο και καλή διάθεση, μαζί φυσικά με υψηλή επιστημονική κατάρτιση, αποδίδουν καρπούς. Γιατροί και νοσοκόμες, μού έδωσαν την εικόνα μιας μαχόμενης διμοιρίας. Με καθημερινές υπερβάσεις ωραρίου, ώσπου να δουν και τον τελευταίο ασθενή.
Τι και ποιο σύστημα είναι όμως αυτό που δεν αφήνει μια καλή μονάδα, με ανθρώπους έτοιμους να προσφέρουν στο δημόσιο, να ανοίξει τα φτερά της; Γιατί, αντί να δέχονται τιμές από την Προεδρία της Δημοκρατίας, ή την Ακαδημία Αθηνών, ή να τους αναφέρουν στα νέα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, που φοιτούν στην Ανώτατη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης ως θετικό παράδειγμα, γιατί αντί για όλα τα εύσημα, δέχονται μία συνεχή πολεμική και κάνουν τη δουλειά τους με ελάχιστα μέσα, στριμωγμένοι σε ελάχιστο χώρο; Κάτι σαν αποπαίδια… Ακόμη και σημειολογικά στο ταμπλό, στον πίνακα του νοσοκομείου στο ισόγειο, αυτό φαίνεται και μάλιστα υπογραμμίζεται με έναν μοναδικό τρόπο. Κάτι, σαν όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια…
(Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν το πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2022)
Είναι μήπως η παθογένεια του Δημοσίου, να βλέπει με μισό μάτι οποίους ξεχωρίζουν και «χαλάνε» την εικόνα της μετριότητας και της ραθυμίας; Είναι μια ακόμη εκδήλωση του «πελατειακού» κράτους; Δεν είναι «δικοί μας», δεν μας «λιβανίζουν», άρα είναι απέναντι και θα τους γίνει δύσκολη η ζωή; Μήπως είναι απλώς κάποιες προσωπικές αντιπάθειες, γιατί και αυτά μέσα στη ζωή είναι;
Ό,τι και να είναι τα φρεναρίσματα και οι τρικλοποδιές σε ένα Τμήμα που φέρνει στο νοσοκομείο 1,5 εκατ. ευρώ το χρόνο, ενώ κοστίζει 300.000 ετησίως, αποτελούν απαράδεκτη και εγκληματική πολιτική. Και οφείλουν οι έχοντες λόγο και ευθύνη να πράξουν τα δέοντα…
Το 2019 με κανονική λειτουργία, χωρίς τους covid περιορισμούς, εξέτασαν πάνω από 13.000 ασθενείς - οι 2.500 γλαυκωματικοί και σχεδόν οι 2.000 για βυθό. Πάνω από 2.500 ήταν οι επεμβάσεις που έγιναν. Το 2019 έφεραν έσοδα 1.554.629, ενώ το 2021, χρονιά με περιορισμούς λόγω της πανδημίας, είχαν έσοδα 1.412.649 (με 9.500 ασθενείς). Με 4 επιστημονικές δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά, 2 από την κ. Τερζίδου και 2 από τον κ. Δαλιάνη.
Το τμήμα μπορεί να χειρουργεί κάθε μέρα. Τώρα χειρουργεί 4 μέρες και ζητά να πάρει και την πέμπτη. Από την αρμόδια ιατρική υπηρεσία θέλουν να τις κόψουν σε δύο(!!) τις μέρες χειρουργείου… Με 500 ανθρώπους να περιμένουν σε λίστα να χειρουργηθούν… Με ένα μοναδικό δωμάτιο με 3 κρεβάτια και κουρτινάκια μεταξύ τους, για προετοιμασία των ασθενών, να ξεντυθούν, να βάλουν φάρμακα, πριν την επέμβαση και να ετοιμαστούν για αναχώρηση μετά… άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ανήμποροι γέροντες, όλοι μαζί, στοιβαγμένοι.
Οι χώροι που αναπτύχθηκε το Τμήμα έχουν πολλές εξόφθαλμες ελλείψεις. Είναι λιλιπούτειοι για τη δουλειά που γίνεται. Είναι χαρακτηριστικό οτι η Επιτροπή Παραλαβής του Εργου, αρνήθηκε να το παραλάβει επισημαίνοντας 8 ελλείψεις και ατέλειες. Η Τεχνική Επιτροπή έφτιαξε μόνον τις υπ’ αριθμόν 7 και 8 και εισηγήθηκε στο ΔΣ του νοσοκομείου την παραλαβή του έργου. Παρά την γραπτώς υποβληθείσα τεκμηριωμένη άποψη της Επιτροπής Παραλαβής (έγγραφο της 5.1.2021 - στη διάθεσή μας), ο χώρος παραλήφθηκε και λειτουργεί υπολογίζοντας στην πίστη στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος…
Ο χώρος αναμονής τώρα το καλοκαίρι, είναι αβίωτος από τη ζέστη. Και τα γραφεία με τα μηχανήματα για εξετάσεις. Τριανταπεντάρια και σαραντάρια, που θάλεγαν και οι τηλεοπτικοί μετεωρολόγοι. Στη διάθεσή μας βρίσκονται υπηρεσιακά έγγραφα από το Τμήμα προς τους αρμοδίους του νοσοκομείου που ζητούν να μπει κλιματισμός (στις 29.6.2021 και 11.8.2021). Εις μάτην!
Αν το νοσοκομείο θέλει, και πρέπει να θέλει, να έχει τμήματα και κλινικές παραδείγματα - υποδείγματα, τότε πρέπει και να το δείχνει. Ξεκινώντας από τον Διοικητή του και τον Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας του.
Κι αν αυτοί για διάφορους λόγους κωλύονται ή ακούν αλλότριες προσευχές, τότε την ευθύνη έχουν οι άμεσα προϊστάμενοί τους και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας.
Ενας Καναδός συγγραφέας έγραψε, παραφράζοντας κάπως τον Βολταίρο: «Ο χρυσός κανόνας της διοίκησης είναι: να διοικείς τους άλλους όπως θέλεις εσύ να διοικείσαι». Και πιο μανατζερίστικα, ο Πέτερ Ντρούκερ, ο Αυστριακός γκουρού του μάνατζμεντ έγραψε: «Η διοίκηση, σε κάθε απόφαση και κάθε δράση πρέπει να λογαριάζει πρώτα απ’ όλα την οικονομική απόδοση. Ο μόνος τρόπος για να δικαιώσει την ύπαρξή της και την εξουσία της είναι τα οικονομικά αποτελέσματα που πετυχαίνει».
Αλλά ως γνωστόν: «άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας». Κι αυτό στον ελληνικό μικρόκοσμο δύσκολα συγχωρείται. Ζητείται ελπίς, λοιπόν. Και άνωθεν παρέμβαση.
ΥΓ: Και μια πρόταση για τον υπουργό Υγείας. Επειδή προφανώς στον δημόσιο τομέα Υγείας, θα υπάρχουν κι άλλα πολλά «διαμαντάκια», εντοπίστε τα, ενισχύστε τα με προσωπικό και τα απαραίτητα μηχανήματα και διαφημείστε τα μέσω υπουργείου Τουρισμού, ιδιαίτερα στις βαλκανικές χώρες. Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη είναι δίπλα τους. Ένα πολύ σύντομο ταξίδι. Πολλά καλά νοσοκομειακά τμήματα, που θεραπεύουν σε κορυφαίο επίπεδο, είναι ό,τι καλύτερο για τον ιατρικό τουρισμό. Ούτως ή άλλως υπάρχει μία μικρή τέτοια τάση για τα κορυφαία ιδιωτικά θεραπευτήρια.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
