«Στη Δημοκρατία», έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρης Τσάτσος, «πραγματικότητα δεν είναι μόνο ό,τι συμβαίνει, αλλά και ό,τι οι πολίτες θεωρούν πως συμβαίνει».
Πράγματι, οι εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που συγκεντρώθηκαν το μεσημέρι της Κυριακής σε όλες τις μεγάλες (και όχι μόνο…) πόλεις της Ελλάδας, προκειμένου να διατρανώσουν την επιθυμία τους για απόδοση δικαιοσύνης σε αυτή την τεράστια τραγωδία, δημιουργούν θέλοντας και μη συνθήκες κοινωνικής αντιπολίτευσης.
Χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, έκανε μακράν την εκτενέστερη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, με δικές του ανακοινώσεις στα πρώτα δέκα λεπτά, και στη συνέχεια με βομβαρδισμό ερωτήσεων που ξεπέρασαν τη μια ώρα, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων αφορούσαν στα όσα διαδραματίστηκαν το μεσημέρι της Κυριακής στην πλατεία Συντάγματος (κυρίως) και σε άλλα μέρη της χώρας.
Το πρόβλημα είναι ολοφάνερο: Υπάρχει μια μερίδα συμπολιτών μας που θεωρεί ότι η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης αποτελεί σαφή ένδειξη -αν όχι απόδειξη…- συγκάλυψης της υπόθεσης εκ μέρους της εξουσίας (η οποία προσωποποιείται στην κυβέρνηση) και μια άλλη, ευρύτερη μερίδα πολιτών κάθε πολιτικής και ιδεολογικής απόχρωσης, που αποδέχεται την ακτιβιστική διεκδίκηση της απόδοσης δικαιοσύνης. Αυτό έδειξαν πεντακάθαρα τα συλλαλητήρια της Κυριακής.
Αυτή η οριζόντια διάχυση της αντίληψης ότι κάποιοι, με κάποιους τρόπους, θέλουν να συγκαλύψουν την αλήθεια για τα αληθινά αίτια της τραγωδίας των Τεμπών, έχει κερδίσει κατά κράτος τη μάχη της επικράτησης στην κοινωνία. Κι όσο περνάει ο καιρός, η αντίληψη αυτή γιγαντώνεται και διευρύνεται στους κόλπους της κοινωνίας.
Απόδοση δικαιοσύνης
Ενώπιον αυτής της κατάστασης, η κυβέρνηση έχει επιλέξει μια μάλλον αμυντική στάση, που στηρίζεται βέβαια σε στοιχεία, είναι όμως ηλίου φαεινότερο ότι δεν πείθει. Τι λέει η κυβέρνηση; Λέει ότι όλοι θέλουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη για αυτό το τραγικό συμβάν, αλλά θεσμικά αρμόδια είναι η ίδια η δικαιοσύνη κι όχι τα μέσα ενημέρωσης ή κόμματα της αντιπολίτευσης που επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν την υπόθεση για ίδιο όφελος.
Λέει επίσης ότι οι ρυθμοί με τους οποίους κινείται η δικαιοσύνη στην υπόθεση των Τεμπών, είναι ταχύτεροι από άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως λχ με την τραγική περίπτωση της εκατόμβης στο Μάτι ή τη Μάνδρα. Και οι δυο απαντήσεις εδράζονται σε πραγματικά στοιχεία και έχουν αναφορά στους θεσμούς της Πολιτείας μας, χωρίς αμφιβολία.
Όμως δεν πείθουν. Αυτή είναι η σκληρή, πικρή για την κυβέρνηση αλήθεια. Η αμυντική στάση που έχει επιλέξει, δεν πείθει την κοινωνία. Και μια μαζική αντιπολίτευση, που σε αυτή τη φάση διαμορφώνεται ακριβώς μέσα στους κόλπους της κοινωνίας, είναι θέμα χρόνου να αναζητήσει -και να βρει- την πολιτική της έκφραση. Το ΠΑΣΟΚ το 1981, η Νέα Δημοκρατία το 2004, ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 εξέφρασαν πολιτικά, ρεύματα που είχαν κυριαρχήσει νωρίτερα στο εσωτερικό της κοινωνίας. Κι όταν αυτά τα ρεύματα αναπτύσσονταν, δεν είχαν βρει ακόμα την πολιτική τους έκφραση, όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα με την υπόθεση των Τεμπών.
Προ ημερησίας στη Βουλή
Ο Παύλος Μαρινάκης στη χθεσινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, απαντώντας σε μια από τις πολλές δεκάδες ερωτήσεων για τις μεγάλες συγκεντρώσεις της Κυριακής, είπε ότι ο πρωθυπουργός θα προσέλθει στη Βουλή κατά την προ Ημερησίας Διατάξεως συζήτηση που ζήτησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, και θα μιλήσει «για ακόμα μια φορά «για την υπόθεση των Τεμπών.
Το ζήτημα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει ξαναμιλήσει για το θέμα στη Βουλή, κι είναι από τις λίγες φορές που -όπως δείχνουν τα πράγματα- δεν έχει πείσει τους πολίτες. Και όπως «ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει» έτσι, αντίστοιχα και «πολιτικά επιχειρήματα που δεν πείθουν, αναμορφώνονται». Ένα από τα καθαρά πολιτικά μηνύματα των μεγάλων κυριακάτικων συγκεντρώσεων, είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει να επινοήσει μια πειστικότερη πλατφόρμα πολιτικής διαχείρισης του αιτήματος για απόδοση δικαιοσύνης στην υπόθεση του πολύνεκρου δυστυχήματος των Τεμπών.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
