Το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας με τις χρηματοδοτήσεις του αποτελεί μια μεγάλη ελπίδα για τη χώρα, στην πιο κατάλληλη στιγμή. Μετά από τη 10ετια της κρίσης, καθώς εξερχόμαστε από τον κορονοϊό και συμβολικά, στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Πράγματι, πρόκειται για ένα ποσό χρημάτων που ανάλογό του ποτέ η Ελλάδα δεν είχε χειριστεί, στα χρόνια που είναι μέλος της ΕΕ.
Οι τέσσερεις πυλώνες δίνουν το πλαίσιο το οποίο μπορεί να αποτελέσει και την αρχή μια νέας εποχής για την χώρα μας που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ανάκαμψης. Θα μας βοηθήσει ίσως να καλύψουμε το χρόνο που χάσαμε. Η πλήρης και αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης από την χώρα μας αποτελεί μονόδρομο προς την ανάπτυξη.
Η κυβέρνηση βάζει ένα πολιτικό και οικονομικό στοίχημα ανοίγοντας ένα δρόμο για τις επιχειρήσεις με πρόσβαση σε κεφάλαια. Ετσι, αυτό που πρέπει να δούμε όμως τούτη τη φορά με διαφορετικό τρόπο είναι ο ρόλος του επιχειρηματικού κόσμου! Η κινητοποίηση του ιδιωτικού τομέα να επενδύσει στη χώρα αποτελεί ίσως το κύριο ζητούμενο. Το όλο σχέδιο περιλαμβάνει αυτό που θωρείται ως βασικός μοχλός υγιούς οικονομικής ανάπτυξης το οποίο αποτελούσε ταυτόχρονα βασικό αίτημα στα προηγούμενα χρόνια: Την πρόσβαση σε χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους, χωρίς υποσχέσεις για επιδοτήσεις.
Με τη νέα αντίληψη, με βάση την οποία ακόμη και την αξιολόγηση των επιδοτήσεων δεν θα τη κάνει το δημόσιο αλλά οι τράπεζες, οι οποίες και αυτές με τη σειρά τους αναλαμβάνουν το δικό τους ρίσκο καθώς θα πρέπει να δανείσουν μέρος της επένδυσης φαίνεται μια σημαντική και αλλαγή, με στόχο την αποτελεσματικότητα. Με καθαρά κριτήρια αγοράς, ανταγωνιστικότητας, καινοτομίας, εξωστρέφειας θα πρέπει να αποφασίζουν ποιες επιχειρήσεις θα επιλέξουν μια και οι τελευταίες θα πρέπει να επιστρέψουν το δανεισμό.
Διαπιστώνοντας με το πέρασμα της πανδημίας ότι το να «βάζεις όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι», σχετικά με τις ενισχύσεις δεν είναι το πιο σωστό, βλέπουμε θετικά σημεία στο Σχέδιο. Αναφέρομαι στις αναφορές μεταρρυθμίσεων και ενισχύσεων στον τουρισμό, του οποίου η μεγάλη συμμετοχή στο ΑΕΠ της χώρας μας προκάλεσε το 2020 μεγάλο πρόβλημα και στα έσοδα του κράτους αλλά και στην ανεργία, καθώς και στον Αγροδιατροφικό τομέα που θα πρέπει να αλλάξει ριζικά και είναι ευκαιρία να το κάνει και να πρωταγωνιστήσει. Οι επενδύσεις για παραγωγή καινοτόμων προϊόντων υψηλής ποιότητας με σκοπό να απευθύνονται σε αγορές του εξωτερικού προσφέροντας προστιθέμενη αξία θα πρέπει να κυριαρχήσουν.
Επίσης, είναι η ευκαιρία να δημιουργήσουμε την νέα γενιά επιχειρηματικών και επιστημονικών στελεχών στη χώρα και βέβαια πολλά από εκείνα που ξενιτεύτηκαν να επιστρέψουν. Μια σειρά από αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι αυτές που διασφαλίζουν την ενεργητική αναζήτηση εργασίας καθώς δίνουν και οικονομικά κίνητρα για την ταχύτερη επάνοδο στην αγορά εργασίας. Αλλά και μια σειρά από ενέργειες για την βελτίωση και την ανταγωνιστικότητα της παιδείας μας, απαιτούνται ώστε να δημιουργήσουμε στελέχη, τα οποία θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις νέες συνθήκες της ψηφιακής εποχής.
Τέλος, ένα θέμα που πρέπει να προσέξουμε είναι οι καθυστερήσεις σε όλες τις δράσεις που πολλές φορές μοιάζουν σαν τρικλοποδιές από τον ίδιο μας το δημόσιο μηχανισμό. Ελπίζω το αόρατο χέρι του επινοητικού καλού μας «πατερούλη» να αποδειχθεί πια ασπίδα προστασίας και όχι, για μια ακόμη φορά, οκνηρίας και αδράνειας.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
