Παρέμβαση σε διαδικτυακή συζήτηση που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με ανθρώπους του Πολιτισμού έκανε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, με αφορμή τον ορυμαγδό των πρόσφατων καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο χώρο του θεάτρου και γενικότερα του Πολιτισμού.
Αρχικά ο κ. Τσίπρας ευχαρίστησε όσους συμμετείχαν στην εκδήλωση και τόνισε, μεταξύ άλλων: «Δεν έχουμε κάνει πρόβες, θα βγούμε χωρίς πρόβες. Αλλά νομίζω ότι έχουμε πάρα πολλά και σημαντικά πράγματα να πούμε κυρίως για τον χώρο του πολιτισμού που έχει βαθιές πληγές το τελευταίο διάστημα. Η μεγάλη πληγή είναι η πληγή της πανδημίας, προφανώς έχει πλήξει όλους μας, τον καθένα και την καθεμιά από εμάς. Η κυρίαρχη αγωνία εδώ κι ένα χρόνο είναι η αγωνία για τη ζωή. Όμως, δίπλα σε αυτή την αγωνία και όσο σιγά σιγά θα αρχίσουμε -ας το ελπίσουμε ότι θα αρχίσουμε- να βλέπουμε τη δυνατότητα να ξεπερνιέται σε παγκόσμιο επίπεδο η πανδημία -είμαστε δυστυχώς ακόμη μακριά αλλά ας σκεφτούμε θετικά-, όταν όμως θα ξυπνήσουμε χωρίς την αγωνία της ζωής, αυτό που θα κυριαρχεί θα είναι η αγωνία της επιβίωσης. Ο χώρος της τέχνης, ο χώρος του πολιτισμού έχει πληγεί πάρα πολύ βαθιά. Ήταν ο πρώτος που έκλεισε και είναι αυτός που θα ανοίξει τελευταίος….».
Ευγνωμοσύνη και συμπαράσταση
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είπε ότι για το ελληνικό κίνημα #MeToo υπάρχουν δυο λέξεις: Πρώτη είναι η ευγνωμοσύνη και δεύτερη η συμπαράσταση: «…δεν μπορούμε να ξεκόψουμε τη σημερινή μας συζήτηση και όλα όσα τις τελευταίες μέρες έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας. Αναφέρομαι στο ελληνικό #metoο, σε ένα ουσιαστικό κίνημα. Ένα ξέσπασμα, θα έλεγε κανείς, που έχει ιδιαίτερη αναφορά το τελευταίο διάστημα στους ανθρώπους του πολιτισμού στον χώρο του θεάτρου. Πριν πω κάποιες σκέψεις και ιδέες αφού σας ακούσω, μόνο μια παρατήρηση. Δεν αφορά αποκλειστικά τον κόσμο του θεάτρου, αφορά το σύνολο της κοινωνικής ζωής, αφορά τον χώρο του αθλητισμού, αφορά τον χώρο της δημοσιογραφίας, αφορά τον χώρο της πολιτικής, αφορά κάθε εργασιακό χώρο. Θέλω όμως να σας πω ότι αν μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό όταν βλέπω όλα όσα με θάρρος ψυχής άνδρες και γυναίκες βρίσκουν αυτό το θάρρος και καταγγέλλουν στιγμές που τους πόνεσαν βαθιά, γιατί ο καθένας από εμάς τέτοιου είδους στιγμές θέλει να τις απωθήσει -αυτή είναι η φυσική ροπή του ανθρώπου, να απωθεί στιγμές που τον πλήγωσαν-, η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό, δεν είναι η λέξη “συμπαράσταση”. Αυτή είναι η δεύτερη και πολύ ουσιαστική. Αλλά, είναι η λέξη “ευγνωμοσύνη”. Πιστεύω ότι όλοι μας θα γίνουμε καλύτεροι μετά απ' όλο αυτό. Ο χώρος του θεάτρου δεν πρέπει να δει ως αδυναμία το γεγονός ότι πολλά κορίτσια και αγόρια, γυναίκες και άνδρες βρίσκουν το θάρρος να καταγγείλουν συμπεριφορές κακοποίησης, παρενόχλησης, εργασιακού bulling, αποπλάνησης σεξουαλικής, ή βιασμού. Αυτό δεν είναι αδυναμία για τον χώρο του θεάτρου, κατά την άποψή μου. Είναι δύναμη και ως τέτοιο πρέπει να το δούμε...».
Στο κομμάτι της συζήτησης, μετά τις εισηγήσεις, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε, παίρνοντας το λόγο στη διάρκεια του διαλόγου: «Πρέπει να αρχίσουμε να συζητάμε για ένα νέο “new deal” για τον χώρο του πολιτισμού, με πολύ σημαντική στήριξη δημόσιων δαπανών, με σχέδιο όμως, με αξιοκρατία. Μια λέξη που είναι κρίσιμη κατά την άποψή μου, γιατί λείπει. Και την είδαμε να λείπει και στην περιβόητη υπόθεση της επιλογής του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου... Είπε η Τάνια Τσανακλίδου μια λέξη που πραγματικά εμένα με ανατριχιάζει και με ενοχλεί πάρα πολύ: τη λέξη “συγκάλυψη”. Και θέλω να πω ότι θεωρώ ότι αυτό είναι ίσως μεγαλύτερο έγκλημα και από τα εγκλήματα που κάποιοι επιχειρούν να συγκαλύψουν. Πραγματικά, εγώ τον κ. Λιγνάδη δεν τον γνώρισα ποτέ. Δεν έχω κάτι μαζί του. Και κάθε άνθρωπος που κατηγορείται, καταγγέλλεται, έχει το δικαίωμα να κριθεί από τη δικαιοσύνη και όχι από τηλεπαράθυρα ή τηλεδικαστήρια.
Εντούτοις όμως, θεωρώ απαράδεκτο -και θέλω να το πω αυτό, γιατί θέλω να μιλήσουμε εδώ έξω από τα δόντια-, αυτό το οποίο γίνεται ειδικά γι' αυτόν τον άνθρωπο. Δεν ακούστηκε για κάποιο άλλον, δεν δημιουργήθηκε εκπομπή σε τηλεοπτικό σταθμό που να μας πει ότι κατηγορείται για το τίποτα και δεν υπήρξε ένα τέτοιο κλίμα, που εγώ αισθάνθηκα όλο αυτό το διάστημα, μιας προσπάθειας να το ξεπεράσουμε αυτό το θέμα. Διότι δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί. Μακάρι ο άνθρωπος να δικαιωθεί στη δικαιοσύνη, αλλά η δικαιοσύνη πρέπει να κρίνει. Είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι “παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους”. Δεν είναι προσωπικοί λόγοι όταν κατηγορείσαι, όταν υπάρχουν καταγγελίες που αφορούν βιασμό, που αφορούν αποπλάνηση, που αφορούν παιδοφιλία.
Είναι ορισμένα πράγματα τα οποία πραγματικά οφείλουμε να τα σταθμίσουμε και να τα ιεραρχήσουμε. Και επειδή άκουσα την Τάνια Τσανακλίδου να λέει ότι η κ. Μενδώνη οφείλει να παραιτηθεί, εγώ βγήκα και ζήτησα την παραίτησή της κ. Μενδώνη. Γιατί; Γιατί για δυο εβδομάδες συγκάλυψε αυτές τις καταγγελίες, τις κατηγορίες, μέχρι ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου να παραιτηθεί…».
«Φτιάξτε δίκτυο νομικής υποστήριξης»
Στην καταληκτική του τοποθέτηση, ο κ. Τσίπρας έκανε έναν σύντομο απολογισμό της εκδήλωσης και έκλεισε με μια πρόταση προς τον πρόεδρο του Σωματείου ηθοποιών κ. Μπιμπίλα: «Φροντίστε, πέρα από την πολύ καλή δουλειά που κάνετε ως Σωματείο και βγήκατε μπροστά και ανοίξατε την αγκαλιά σας σε αυτούς τους ανθρώπους, να φτιάξετε ένα δίκτυο νομικής υποστήριξης, είναι κρίσιμο. Υπάρχουν δεκάδες παιδιά ή μεγαλύτεροι, παιδιά κυρίως, παιδιά με την ευρύτερη έννοια που σου λέει: “Πού να μπλέξω τώρα εγώ, που να πάω να τα βάλω με κάποιον ισχυρό; Θα με ταράξει στις αγωγές και στις μηνύσεις”. Εδώ ζούμε σε μια χώρα που αυτοί οι οποίοι κατήγγειλαν ότι υπήρχε σκάνδαλο στη Novartis –και δεν αναφέρομαι στο πολιτικό σκέλος, αναφέρομαι σε όλο το σκέλος του σκανδάλου αυτού και έγιναν μάρτυρες- κόντεψαν να τους εξαφανίσουν, να τους διαλύσουν.
Δεν είναι παράλογο κάποιος να σου λέει “πού να πάω να μπλέξω τώρα”. Δεν είναι μόνο το ψυχικό κομμάτι, να βρει τη δύναμη της ψυχής να βγάλει από μέσα του τον εφιάλτη. Είναι και το ότι σου λέει δεν θα καταλήξει πουθενά και δεν έχω και την οικονομική δυνατότητα να πάω σε μια δικαστική διαμάχη. Ας δώσουμε τη δυνατότητα να στηριχθούν αυτοί οι άνθρωποι. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αν σήμερα μας ακούν –που θα μας ακούσουν- νομικοί, δικηγόροι, σοβαροί δικηγόροι που έχουν μια μεγάλη απήχηση και στην κοινή γνώμη που θα δημιουργήσουν εμπιστοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους αν τους αναλάβουν, θα προσφερθούν. Διότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που όταν δεν αφορούν το πρόσωπο αλλά μια κοινωνική εξέλιξη, διότι εδώ πάει να δημιουργηθεί μια κοινωνική αλλαγή σημαντική, νομίζω θα στηρίξουν αυτή την προσπάθεια και όλοι μας μπορούμε να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια.
Και το τελευταίο για να μην μακρηγορώ, είναι με αυτό που άρχισα. Είναι δύναμη για το θέατρο αυτό που συμβαίνει, δεν είναι αδυναμία. Το θέατρο είναι φως, δεν είναι σκοτάδι, δεν είναι ζόφος. Είναι κάτι πολύ μεγαλειώδες. Εγώ το παρακολουθώ, ως θεατής βέβαια, αλλά είναι μια μαγική στιγμή και για τους ηθοποιούς και για τους θεατές όταν μέσα στον ίδιο χώρο σε ένα χρονικό διάστημα συγκεκριμένο φεύγει το μυαλό τους και η ψυχή τους και συναντά τα μεγάλα πράγματα που αφορούν την ανθρώπινη ύπαρξη, τα μεγάλα αιώνια ερωτήματα...».
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
