«Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν τη βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων», τόνισε για τα ελληνοτουρκικά ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στη χθεσινή του ομιλία στην κατάμεστη αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

«Ελλάδα και Ευρώπη στη δίνη μεγάλων αλλαγών» ήταν το θέμα της ομιλίας που απηύθυνε ο κ. Καραμανλής στη χθεσινή εκδήλωση της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών «Παναθηναϊκή». Μετά από περίπου 13 χρόνια σιωπής, ο πρωθυπουργός της περιόδου 2004-2009 εκφώνησε χθες το απόγευμα μια πολιτική ομιλία με σαφείς αναφορές στις πολυεπίπεδες επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία, του ρόλου που οφείλει να αναλάβει η Ευρώπη, την κατάσταση στα Βαλκάνια και την Κύπρο, αλλά και την άτεγκτη στάση που πρέπει να κρατήσει η Ελλάδα απέναντι στις τουρκικές επιδιώξεις.

Στο πρώτο μέρος της ομιλίας του ο κ. Καραμανλής αναφέρθηκε στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία την οποία χαρακτήρισε «παράνομη, απαράδεκτη και καταδικαστέα», προσθέτοντας ότι δεν τη νομιμοποιούν «οι όποιες δικαιολογίες, βάσιμες ή όχι». Παραδέχθηκε ότι η κατάσταση πριν τον πόλεμο είχε προβλήματα και συγκρούσεις (ανέφερε τα παραδείγματα του Αφγανιστάν, της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της «δήθεν Αραβικής Ανοιξης»), ωστόσο, πόλεμο ούτε η προηγούμενη, ούτε η σημερινή γενιά είχαν ζήσει. Επεσήμανε τον κίνδυνο η σύγκρουση Ρωσίας- Δύσης να μετατραπεί σε σύγκρουση Δύσης-ευρύτερου μετώπου που θα περιλαμβάνει ενδεχομένως τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία κ.λπ., δηλαδή τη δημιουργία ενός αντιδυτικού μετώπου με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οι συνέπειες του πολέμου και οι κοινωνικές ανισότητες

Στη συνέχεια ο πρώην πρωθυπουργός περιέγραψε συνοπτικά τις ζοφερές συνέπειες του πολέμου και, κυρίως, της παράτασής του: Το σοκ όμως στον ενεργειακό τομέα, στην εφοδιαστική αλυσίδα, στις τιμές, στην παραγωγή και το εμπόριο, προμηνύει δύσκολες μέρες, είπε, και εκτίμησε ότι πιθανή επισιτιστική κρίση σε περιοχές του πλανήτη θα επιφέρει πολιτική αστάθεια και αυξημένες μεταναστευτικές ροές. Ανέφερε μάλιστα ως παράδειγμα την Αίγυπτο, η οποία εξαρτάται κατά 90% από το σιτάρι της Ουκρανίας. Σημείωσε, επίσης, ότι η προσπάθεια ενεργειακής απεξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες της Ρωσίας θα είναι μακροπρόθεσμη και πολύ πιο ακριβή, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις κοινωνίες που πλήττονται, κυρίως τις ευρωπαϊκές.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο κ. Καραμανλής στη δραματική αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων στις μέρες μας, με αποτέλεσμα να εξωθούνται στο περιθώριο ολοένα και περισσότερες κοινωνικές ομάδες που ανήκουν στα αστικά-μικροαστικά στρώματα». «Υγιής όμως δημοκρατία, χωρίς κοινωνική συνοχή, δεν είναι εφικτή. Προοπτική ηρεμίας και ομαλότητας με αποκλεισμούς και στέρηση της ελπίδας από τους πολλούς για ένα καλύτερο αύριο, είναι όνειρο θερινής νυκτός», πρόσθεσε.

Ο ρόλος της Ευρώπης και η ρευστότητα στα Βαλκάνια

Κατά τη γνώμη του κ. Καραμανλή, η Ευρώπη έχει χρέος να αναλάβει πρωτοβουλία τερματισμού του πολέμου, κάτι όμως για το οποίο, παρατήρησε «χρειάζεται πολιτική βούληση». Η Ευρώπη των «27», είπε ο πρώην πρωθυπουργός, πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα, στην αναζήτηση διπλωματικής διεξόδου, στην σταθεροποίηση της κατάστασης, θεωρώντας ότι οι Συμφωνίες του Μινσκ μπορούν να είναι ένα σημείο εκκίνησης.

Στη συνέχεια ο κ. Καραμανλής μίλησε για τα Βαλκάνια, λέγοντας ότι οι κύριες εστίες αποσταθεροποίησης είναι το Κόσοβο και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη. «Η διαιώνιση του Ουκρανικού μπορεί να θεωρηθεί ως ευκαιρία για την εκδήλωση αποσχιστικών τάσεων, συγκρούσεων, ακόμα και αλλαγής συνόρων», υπογράμμισε και πρόσθεσε ότι ο ρόλος της Ελλάδας μπορεί να είναι πρωταγωνιστικός στη Χερσόνησο του Αίμου, με σαφές μήνυμα στήριξης στις προσπάθειες για συνεργασία, ανάπτυξη, εξομάλυνση των όποιων διαφορών, και βέβαια στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. «Κομμένοι όμως με το μαχαίρι οι αλυτρωτισμοί και οι βαλκανικής κοπής κουτοπονηριές!», ξεκαθάρισε.

Η στάση της Δύσης απέναντι στην Κύπρο

Ιδιαίτερα επικριτικός ήταν ο Κώστας Καραμανλής ως προς τη στάση των περισσοτέρων συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας στο θέμα της Κύπρου. Δεν μπορεί να μη σημειωθεί, τόνισε ο ομιλητής, η καταφανής αναντιστοιχία στη στάση των περισσοτέρων συμμάχων και εταίρων. «Ενώ δηλαδή, και ορθώς, καταδικάζεται η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επιβάλλονται κυρώσεις και ενισχύεται παντοιοτρόπως ο αμυνόμενος, το επί μισό σχεδόν αιώνα συνεχιζόμενο δράμα της Κύπρου αποσιωπάται απολύτως. Ακόμα χειρότερα, καταβάλλονται διαχρονικά προσπάθειες να γίνουν αποδεκτές λύσεις, που θέτουν σε ίση μοίρα θύτη και θύμα, αναιρούν ακόμα και την υφιστάμενη κρατική οντότητα της Κύπρου, αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τα τετελεσμένα της παράνομης κατοχής και εποίκισης και θα έθεταν σε τροχιά δορυφοροποίησης την Κύπρο προς την Τουρκία και μάλιστα σε πλήρη αναντιστοιχία με το ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Η ελληνική υποχωρητικότητα δεν θα λύσει τα προβλήματα με την Τουρκία

Ευθείες ήταν οι αναφορές Καραμανλή και ως προς τα ελληνοτουρκικά, οι οποίες βασίζονταν στη θεμελιώδη άποψη του τέως πρωθυπουργού ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί επίλυση των όποιων διαφορών η ίδια επινοεί, αλλά επιδιώκει σταθερά την αλλαγή του status quo και εμπέδωση της κυριαρχίας της στην ευρύτερη περιοχή. Για να στηρίξει αυτή του την άποψη ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην άμεση ή έμμεση στρατιωτική της εμπλοκή στο Ιράκ, στην Συρία, στον Καύκασο και στη Λιβύη, την ενεργή ανάμειξή της στα εσωτερικά των βαλκανικών χωρών με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με στόχο τη διεύρυνση της επιρροής της, και την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, της Συνθήκης των Παρισίων περί εκχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα του 1947, τη μη αποδοχή της σύμβασης του Montego Bay για το Δίκαιο της Θάλασσας και τις απειλές κατά της Ελλάδος.

«Οι παραδοχές αυτές», τόνισε ο Κώστας Καραμανλής, «δεν επιτρέπουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Η άποψη ότι για την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπάρχει αμοιβαία ευθύνη, ότι η ελληνική στάση ρέπει στον μαξιμαλισμό, ότι πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία και συμβιβαστική διάθεση, ότι δεν μπορούμε να αρνούμαστε τη διεύρυνση της ατζέντας των προς επίλυση θεμάτων που κατά το δοκούν φορτώνει ολοένα η Τουρκία, είναι εσφαλμένη. Εσφαλμένη διότι διαβάζει λάθος την Τουρκία. Γιατί στηρίζεται σε λάθος δεδομένα και οδηγεί σε ψευδαισθήσεις. Κυρίως στην ψευδαίσθηση ότι αρκεί να δείξουμε κάποια υποχωρητικότητα και όλα θα διευθετηθούν προς όφελος όλων».

Κατά συνέπεια, πρόσθεσε, στη Χάγη πρέπει να πάμε «για τη μόνη πραγματική διαφορά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την οριοθέτηση δηλαδή της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας», ενώ χαρακτήρισε «αδιανόητη τη διαπραγμάτευση ή παραπομπή περί γκρίζων ζωνών, κυριαρχίας επί νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, αποστρατιωτικοποίησης νησιών που απειλούνται και του αναφαίρετου μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα».

Οι υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο

Στο τελευταίο μέρος της ομιλίας του, ο κ. Καραμανλής μίλησε για το επιχείρημα της συνεκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Είπε ότι αυτή δεν είναι νοητή, εάν προηγουμένως δεν οριοθετηθεί με ακρίβεια το τι ανήκει στην κάθε πλευρά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Δεν είναι νοητή, όμως, και διότι στηρίζεται στην παραδοχή ότι η αξιοποίηση του τυχόν υφιστάμενου ορυκτού πλούτου, είναι το βασικό κίνητρο της συμπεριφοράς της Τουρκίας.

«Ενώ αντιθέτως, η συνολική της συμπεριφορά, η ρητορική της και η συνεχής κλιμάκωση των προκλήσεων, η αμφισβήτηση του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών, το ίδιο το ιδεολόγημα περί "Γαλάζιας Πατρίδας" καταδεικνύει ότι η πραγματική της στόχευση είναι η ανατροπή προς όφελός της του status quo στην περιοχή και η επιβολή καθεστώτος ηγεμονίας της», υπογράμμισε και έκλεισε την ομιλία του με μια διπλή αναφορά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στον Σαρλ ντε Γκωλ.

Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!