Αυξημένη εσωκομματική κινητικότητα που, όσο πλησιάζουμε προς το φθινόπωρο, θα αυξάνεται, με ό,τι αυτό σημαίνει, παρατηρείται στο ΚΙΝΑΛ. Η απομάκρυνση του ενδεχόμενου προσφυγής στις εθνικές κάλπες εντός του έτους, ανοίγει το δρόμο για τις κάλπες εκλογής αρχηγού στο Κίνημα Αλλαγής.
Πολλά ονόματα ακούγονται ως πιθανοί υποψήφιοι πρόεδροι, ωστόσο οι τρεις που ως τώρα έχουν ξεχωρίσει (με κάθε περίπτωση να έχει ξεχωριστή προεκλογική στρατηγική) είναι η σημερινή πρόεδρος Φώφη Γεννηματά, ο βουλευτής Ανδρέας Λοβέρδος και ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης.
Η Φώφη Γεννηματά, όπως είναι φυσικό, αξιοποιεί την ιδιότητά της ως προέδρου προκειμένου να ενδυναμώσει τους δεσμούς της με την κομματική, την πολιτική και την κοινωνική βάση του ΚΙΝΑΛ και της κεντροαριστεράς, γενικότερα. Ήδη έχει ξεκινήσει σειρά περιφερειακών συνδιασκέψεων που γίνονται διαδικτυακά, έτσι ώστε να έχει την ευκαιρία τόσο να προβάλει τον αντιπολιτευτικό της λόγο, όσο και να ισχυροποιεί και διευρύνει τις επαφές της με την οργανωμένη βάση του ΚΙΝΑΛ. Σταθερή πολιτική της είναι οι ίσες αποστάσεις από Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ο αντιδεξιός χαρακτήρας του Κινήματος Αλλαγής.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος αναπτύσσει μια στρατηγική που αποσκοπεί πρωτίστως στο να πείσει την κοινωνική βάση της παράταξης, και δευτερευόντως τα στενά κομματικά στελέχη της τα οποία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν ήδη τις δικές τους προτιμήσεις. Ως οχήματα έχει τον ελκυστικό του πολιτικό λόγο μέσα κι έξω από τη Βουλή (ακόμα και μετά την καρατόμησή του από Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος), τη συχνή το παρουσία στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση και τις δεσμεύσεις του σε περίπτωση εκλογής του: Επαναφορά του τίτλου ΠΑΣΟΚ στο Κίνημα, εξωστρέφεια και υπερδιπλασιασμός των ποσοστών του, δηλαδή επαναφορά του ως ενός από τους δυο πυλώνες του δικομματικού μας πολιτικού συστήματος. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει κάθετη αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πριν από περίπου μια δεκαετία πήρε τη θέση το ΠΑΣΟΚ ως η κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της κεντροαριστεράς και της Αριστεράς.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αρέσκεται σε συστηματική και αθόρυβη προεκλογική δουλειά. Έχει ήδη ένα ισχυρό δίκτυο επαφών από την προηγούμενη εσωκομματική αναμέτρηση που ποτέ δεν έπαψε να καλλιεργεί και να διευρύνει, αφήνοντας τους βασικούς εσωκομματικούς αντιπάλους του να καλλιεργούν για τους εαυτούς τους την «παράσταση νίκης» στην κοινωνία. Η στρατηγική Ανδρουλάκη είναι να περάσει στο δεύτερο γύρο (προφανώς σε βάρος του Ανδρέα Λοβέρδου) και τότε να αναπτύξει τη δυναμική νίκης επί της Φώφης Γεννηματά. Ο ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ με αυτή του την ιδιότητα τοποθετείται επί του συνόλου της πολιτικής, δίνει έμφαση στα ευρωπαϊκά θέματα που θεωρεί ότι τονώνουν το πολιτικό του προφίλ και συνάδουν με τη θέση του και απευθύνεται προνομιακά λόγω ηλικίας και λόγω πολιτικού λόγου σε νεότερες γενιές, που έχουν μια πιο χαλαρή σχέση με την πολιτική. Πολιτικός του φίλος έλεγε στην «Η» ότι «ο Νίκος ακολουθεί τη στρατηγική που υιοθέτησε και ο Κυριάκος, όταν όλοι τον είχαν ξεγραμμένο στη Νέα Δημοκρατία και κέρδισε τις εκλογές πριν οι αντίπαλοί του προλάβουν να αντιληφθούν τι έγινε».
Μένει, τώρα, να προσδιοριστεί ο ακριβής χρόνος των εσωκομματικών εκλογών καθώς και οι παράμετροι του προεκλογικού αγώνα (αν θα γίνουν και με ποιους όρους εσωκομματικά ντιμπέιτ, σε ποιο βαθμό ο προεκλογικός αγώνας θα δημιουργήσει κινδύνους για την ενότητα του ΚΙΝΑΛ κ.λπ). Πέρα από το πρόσωπο που θα εκλεγεί (ή θα επανεκλεγεί) στις κάλπες, οι προσεχείς εκλογές του Κινήματος Αλλαγής είναι εξαιρετικά σημαντικές όχι μόνο για τον προσδιορισμό της φυσιογνωμίας του (ένα καθαρά κεντρώο κόμμα όπως το γερμανικό SPD που συνεργάζεται και με την κεντροδεξιά ή ένα απολύτως αντιδεξιό κόμμα), αλλά και για τις γενικότερες ισορροπίες στο πολιτικό σκηνικό.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
