Κορυφώνεται η σπερμολογία για το πρόσωπο που θα βρίσκεται στο Προεδρικό Μέγαρο τα επόμενα πέντε χρόνια, μόλις πέντε ημέρες πριν την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία θα δρομολογήσει τη δημοσιοποίηση της τελικής επιλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ήδη καθημερινά νέα ονόματα προστίθενται στη μακρά λίστα των υποψηφίων, χωρίς βέβαια κανείς από όσους τα διαδίδουν, να γνωρίζει τις πραγματικές και τελικές προθέσεις του πρωθυπουργού. Μετά την… οικογενειακή πρόταση της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τον πατέρα της, Νίκο Κωνσταντόπουλο, ακούγονται ονόματα κι ονόματα: Ευάγγελος Βενιζέλος, Σταύρος Μπένος, Αλέκος Παπαδόπουλος από τους βετεράνους του ΠΑΣΟΚ, Λίνα Μενδώνη και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης από τους σημερινούς υπουργούς, ο Κωνσταντίνος Τασούλας ως σταθερή αξία από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας, ενώ στις επόμενες τέσσερις μέρες πιθανώς θα προστεθούν κι άλλα.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου...
Το πρώτο μεγάλο ζήτημα, πάντως, είναι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτείνει εκ νέου τη σημερινή Πρόεδρο, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ή αν τελικά, θα επιλέξει άλλο πρόσωπο για το ύπατο αξίωμα. Το πολιτικό ζήτημα που εγείρεται για τους προέδρους των τριών μεγαλύτερων κομμάτων, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τόσο το πρόσωπο που θα στηρίξουν με την ψήφο τους στη Βουλή, αλλά το πολιτικό σκεπτικό που θα συνοδεύει τη στάση τους.
Ειδικότερα, εάν ο κ. Μητσοτάκης αποφασίσει να μην ανανεώσει τη θητεία της κ. Σακελλαροπούλου, θα πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες τι ήταν αυτό που τον έκανε να φτάσει σε αυτή την επιλογή σε βάρος μιας Προέδρου, που κατά τον ίδιο τον πρωθυπουργό εκτελεί τα καθήκοντά της άψογα. Εάν τα εκτελεί άψογα, είναι η εύλογη απορία των πολιτών, γιατί να την αλλάξουμε; Συνεπώς μια τέτοια απόφαση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα πολιτικό σκεπτικό το οποίο να φαίνεται πειστικό στους πολίτες, τουλάχιστον σε όσους ενδιαφέρουν τον κ. Μητσοτάκη, δηλαδή τους μετριοπαθείς που κινούνται στο χώρο του Κέντρου και όσους έχουν χαλαρή ή και καμία σχέση με την πολιτική. Παράμετροι ενός τέτοιου σκεπτικού θα μπορούσε να είναι η ενδυνάμωση της πολιτικής σταθερότητας με έναν/μία Πρόεδρο που διαθέτει πολιτική διαδρομή και -ίσως- προέρχεται από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, έτσι ώστε να συσσωρεύεται πολιτική εμπειρία στα ύπατα αξιώματα της Πολιτείας σε μια περίοδο έντονης αστάθειας και μεγάλων αλλαγών τόσο στην ευρύτερη περιοχή μας όσο και διεθνώς.
...και το πρόσωπο από την Κεντροαριστερά
Από την άλλη μεριά, εάν ο πρωθυπουργός προτείνει πρόσωπο που προέρχεται από το χώρο της Κεντροαριστεράς, τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ θα είναι μάλλον εύκολα στο να συμφωνήσει. Εάν όμως αυτό το πρόσωπο έχει πλησιάσει στη Νέα Δημοκρατία κι έχει γίνει υπουργός της; Θα είναι πειστικό επιχείρημα για τη Χαριλάου Τρικούπη το ότι καταψηφίζει το συγκεκριμένο πρόσωπο, επειδή αυτό μετέχει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει Πρόεδρο από τον προοδευτικό χώρο: Πώς θα δικαιολογήσει τυχόν καταψήφιση της κ. Σακελλαροπούλου, την οποία είχε ψηφίσει το 2020; Ή ποια εξήγηση θα δώσει αν προταθεί στέλεχος προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ, αφού επί χρόνια η Κουμουνδούρου θεωρούσε προοδευτικό κόμμα τη Χαριλάου Τρικούπη και της ζητούσε να συγκυβερνήσουν;
Περισσότερο από την ονοματολογία, τα κόμματα θα «ζυγιστούν» από τους πολίτες, για το πολιτικό σκεπτικό που θα συνοδεύει την υπερψήφιση ή την καταψήφιση της υποψηφιότητας που θα προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
