Τον μυθικό ήρωα Τάνταλο θυμίζει, πλέον, η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα, το μαρτύριο του οποίου έμεινε γνωστό ως «ταντάλειο άγος», καθώς όταν πεινούσε και προσπαθούσε να φτάσει τους καρπούς των δέντρων για να τραφεί, αυτοί απομακρύνονταν, κι όταν διψούσε κι έσκυβε να πιει, το νερό στέρευε.
Κάπως έτσι στερεύουν κι οι ελπίδες όσων πίστεψαν ότι η Κεντροαριστερά του 2025 μπορεί να υπερβεί τις επιμέρους διαφορές των συνιστωσών της και να ενώσει δυνάμεις απέναντι στον, φθαρμένο μεν, κυρίαρχο δε στο πολιτικό σκηνικό, πρωθυπουργό της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ απορρίπτει σταθερά τις προσκλήσεις
Μετά την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση το 2019, οι εκάστοτε επικεφαλής του, Αλέξης Τσίπρας, Στέφανος Κασσελάκης και Σωκράτης Φάμελλος, δεν έπαψαν να απευθύνουν δημόσια προσκλήσεις συμπόρευσης και συνεργασίας προς το ΠΑΣΟΚ. Εξίσου σταθερά η Χαριλάου Τρικούπη τις αποκρούει με τη βεβαιότητα που χαρακτηρίζει το κόμμα σε αυτό το ζήτημα, τόσο όταν κινείτο σε μονοψήφια ποσοστά, όσο και τώρα που εμφανώς υπερισχύει πολιτικά και δημοσκοπικά του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Νέα Αριστερά διχάζεται
Αλλά η πρόσκληση της Κουμουνδούρου και προς την άλλη συνιστώσα του χώρου, το κόμμα της Νέας Αριστεράς, δεν είχε καλύτερη τύχη. Αρχικά, το κόμμα του οποίου ηγείται ο Αλέξης Χαρίτσης είχε απορρίψει την πρόσκληση της Κουμουνδούρου, ενώ τώρα που ο Σωκράτης Φάμελλος κάνει λόγο για ένα κοινό ψηφοδέλτιο απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, στους κόλπους της Νέας Αριστεράς εκδηλώθηκε μείζων διαφωνία. Η μία πλευρά που βλέπει θετικά την επαναπροσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει επικεφαλής τον πρόεδρο του κόμματος, Αλέξη Χαρίτση· η άλλη, που δεν θεωρεί την ένωση της Κεντροαριστεράς μια απλή συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς, έχει επικεφαλής τον γραμματέα του κόμματος, Γαβριήλ Σακελλαρίδη.
Αλλά η διχοστασία της Νέας Αριστεράς δεν αφορά απλώς σε δύο ηγετικά πρόσωπα και τα περιβάλλοντά τους. Η πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι υπέρ των συνεργασιών με άλλες όμορες πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τα κομματικά όργανα, όπως η Κεντρική Επιτροπή και το Πολιτικό Γραφείο, θεωρούν ότι μια τέτοια απόφαση τώρα θα είναι «βιαστική» και προτιμούν να έχουν —κι άλλο…— χρόνο να αποφασίσουν τι μέλλει γενέσθαι. Δεν μιλάμε, δηλαδή, για διαφωνία δύο ηγετικών στελεχών, αλλά για σοβαρή πολιτική διαφοροποίηση που περιλαμβάνει ολόκληρο το κόμμα της Νέας Αριστεράς.
Αποστάσεις και προγραμματικές αποκλίσεις
Στο μεταξύ, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνει διαρκώς προτάσεις συμπόρευσης και δέχεται απανωτές αρνήσεις, δημοσιεύει και πτυχές του προγράμματός του (όπως κάνει άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ, που προκρίνει την προγραμματική αντιπολίτευση), με αποτέλεσμα, εκτός της ψυχολογικής και πολιτικής, να υπάρχει και προγραμματική απόκλιση των κομμάτων που διεκδικούν τον χώρο της Κεντροαριστεράς, χωρίς να μπορούν να συνεργαστούν και χωρίς κανένα να μπορεί να μετεξελιχθεί σε πλειοψηφικό ρεύμα του χώρου.
→ Διαβάστε επίσης: Οι θαλάσσιοι χωροταξικοί σχεδιασμοί κινδυνεύουν να βάλουν φωτιά στα ελληνοτουρκικά
Η αδυναμία συνεννόησης και οι εντελώς διαφορετικές πολιτικές προοπτικές των τριών αυτών κομμάτων έχουν, όμως, ένα κοινό σημείο: την ανικανότητά τους να καρπωθούν —έστω και κατ’ ελάχιστο— τη σημαντική φθορά που καταγράφει η Νέα Δημοκρατία μετά την επανεκλογή της το 2023 με 41%. Η φθορά αυτή αποτυπώθηκε στις ευρωεκλογές του 2024 (28,5%) και έκτοτε σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις, που τη δείχνουν κάτω και από το ποσοστό των ευρωεκλογών.
Έλλειψη ενότητας και χαμένη ευκαιρία
Αυτή η κραυγαλέα αδυναμία δημιουργεί συνθήκες εσωτερικής κρίσης στα κόμματα αυτά, θολώνει την απαραίτητη πολιτική και οργανωτική ενότητα που απαιτείται για όποιο κόμμα φιλοδοξεί να καταγράψει ουσιαστική πολιτική άνοδο στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος και καταδικάζει ολόκληρο τον χώρο σε ομφαλοσκόπηση και αδυναμία να εκφράσει το διαρκώς διογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας απέναντι στην κυβέρνηση.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
