Μια από τις πιο πολυσυζητημένες συναντήσεις των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας γίνεται σήμερα, σε εφαρμογή των αποφάσεων Μητσοτάκη- Ερντογάν για διερεύνηση των πιθανοτήτων ένταξης συζητήσεων με σκοπό την επίλυση της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μεταξύ των δυο χωρών, προφανώς από Διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.
Λίγες ώρες μετά την πανηγυρική εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, που αναμένεται να αλλάξει πολλά στις διεθνείς σχέσεις, Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν κάνουν σήμερα τα πρώτα διερευνητικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, έχοντας όμως κατά νου ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος, άρα η κατάληξή του τουλάχιστον αβέβαιη.
Υπάρχει, από την άλλη πλευρά, η πολιτική βούληση των δυο μερών για πραγματική διερεύνηση του εδάφους, χωρίς καμία εκ των δυο χωρών να δίνει δείγματα αλλαγής των εθνικών γραμμών, οι οποίες απέχουν πολύ μεταξύ τους.
Ωστόσο, μόνο η επίλυση του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας μπορεί να μονιμοποιήσει τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο, αφαιρώντας έτσι έναν μόνιμο πονοκέφαλο από Αθήνα και Άγκυρα.
Στη χώρα μας, οι περισσότερες επιφυλάξεις διατυπώνονται εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου και δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας.
Μετά τη σφοδρή, αλλά άσφαιρη λόγω έλλειψης ακόμα και του παραμικρού στοιχείου, κριτική από τον Α. Σαμαρά, τη Δευτέρα ο Κώστας Καραμανλής, μιλώντας σε παρουσίαση βιβλίου, επανέλαβε ότι είναι βάσιμες οι ανησυχίες για τα εθνικά θέματα (χωρίς περαιτέρω προσδιορισμούς), προσθέτοντας όμως ότι οι ανησυχίες «κακώς εκλαμβάνονται ως επικρίσεις».
►Διαβάστε επίσης: Αμερικανικές εκλογές: Οι ευκαιρίες και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από την εκλογή Τραμπ
Η σταθερή γραμμή
Η σταθερή γραμμή του πρωθυπουργού της περιόδου 2004- 2009 είναι να κρατά σε εγρήγορση την κοινή γνώμη και τον πολιτικό κόσμο με την κριτική του, αποφεύγοντας όμως να εμφανιστεί ως αμφισβητίας της πολιτικής Μητσοτάκη, άρα και του προσώπου του σημερινού πρωθυπουργού.
Φαίνεται ότι σε αυτή την πλατφόρμα σύρεται και ο Α. Σαμαράς, ο οποίος προσανατολίζεται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό του 2025, προκειμένου να αποφύγει μια νέα περίοδο «Πολιτικής Άνοιξης».
►Διαβάστε επίσης: Πώς έφτασε (πάλι) στην πόρτα του Λευκού Οίκου ο Ντόναλντ Τραμπ
Οι 3 άξονες της προσέγγισης
Τρεις είναι οι άξονες γύρω από τους οποίους θα περιστραφεί η συζήτηση των κ.κ. Γεραπετρίτη και Φιντάν:
- Πρώτον, το εύρος των θεμάτων που θα περιλάβουν οι συζητήσεις. Είναι το γνωστό πεδίο, στο οποίο παραδοσιακά η Τουρκία εντάσσει ένα σωρό θέματα, τα οποία όμως έχουν τελεσίδικα ρυθμιστεί από Διεθνείς Συνθήκες.
Τέτοια είναι το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου από νομικής πλευράς, η αποστρατιωτικοποίησή τους, το καθεστώς της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, οι λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» που αυθαίρετα η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι υπάρχουν κλπ.
Από τη δική μας πλευρά, η εθνική γραμμή είναι «κόκκινη» και υποστηρίζει με στοιχεία ότι όλα αυτά ρυθμίζονται από υπογεγραμμένες Συνθήκες που δεν αλλάζουν, τα περισσότερα από τη Συνθήκη της Λωζάννης, οπότε δεν πρόκειται να δεχθούμε να συμπεριληφθούν στην ατζέντα των συζητήσεων.
Πρόθεση του κ. Γεραπετρίτη είναι να προχωρήσει η συζήτηση επί του μόνου θέματος που οι δυο πλευρές συμφωνούν ότι χρήζει διεθνούς διαιτησίας: Την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
- Ο δεύτερος άξονας, εφόσον υπάρξει σύμπτωση στο ποια θέματα είναι προς επίλυση, είναι να προσδιοριστούν οι διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου πάνω στις οποίες μπορεί να αναζητηθεί μια λύση από διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.
Κι αυτή η φάση είναι εξαιρετικά δύσκολη, όπως και η προηγούμενη, γιατί η Τουρκία είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που έχει πρόσβαση στη θάλασσα, αλλά δεν δέχεται τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης (UNCLOS). Είναι λογικό, πάντως, δυο χώρες να αναζητήσουν λύσεις για θαλάσσιες περιοχές όπως είναι το Αιγαίο κι η Ανατολική Μεσόγειος (δεν πρέπει να ξεχνούμε το Καστελλόριζο), χωρίς κοινή αποδοχή των διατάξεων του Διεθνούς Δικαίου για ζητήματα που προκύπτουν στη θάλασσα.
- Τέλος, ο τρίτος άξονας, στον οποίο θα φτάσουν οι δυο υπουργοί, εάν ξεπεράσουν τα προβλήματα των δυο προηγούμενων, είναι ο οδικός χάρτης έως τη σύνταξη ενός συνυποσχετικού, καθώς και ο τρόπος που θα προχωρούν οι διαβουλεύσεις μεταξύ των δυο πλευρών. Παρά το ότι αυτό το στάδιο ακούγεται πιο «διαδικαστικό», εν τούτοις ενέχει σημαντικές δυσκολίες, καθώς πίσω από τις διαδικασίες πολλές φορές κρύβονται πολιτικές επιδιώξεις…
Όπως είναι ευνόητο, στη σημερινή τους συνάντηση οι δυο υπουργοί απλώς θα θέσουν ένα περίγραμμα των συνομιλιών, θα διαπιστώσουν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις να αρχίσει μια διερευνητική διαδικασία και θα ορίσουν πώς και πότε θα επαναληφθούν οι συνομιλίες. Εάν φτάσουμε ως εκεί, ήδη θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα. Κι ίσως αποδειχθεί ότι η αρχή, είναι το ήμισυ του παντός…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
