Μια τετράμηνη προεκλογική περίοδος για την εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, μετά το αποτέλεσμα της 7ης Ιουνίου στις ευρωεκλογές, οδήγησε στην επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη, υπό συνθήκες που καμία σχέση δεν έχουν με εκείνες του Ιουνίου.
Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να δει τους έξι υποψηφίους αρχηγούς του να αντιπαρατίθενται, σε κάποιες στιγμές σκληρά, μεταξύ τους, ποτέ όμως δεν έφτασαν, ούτε καν πλησίασαν, το πραγματικό αλληλοφάγωμα μεταξύ των διαφόρων τάσεων και «οπλαρχηγών» του ΣΥΡΙΖΑ.
►Διαβάστε επίσης: Η υπόθεση Novartis επιστρέφει ως «Νέμεσις»
Οι δημοσκοπήσεις
Η επανεκλογή Ανδρουλάκη ήταν καθαρή, χωρίς αμφισβητήσεις, η διαδικασία καθολικά αποδεκτή, και οι υπόλοιποι υποψήφιοι (με την εξαίρεση του Χάρη Δούκα που βιαστικά ξεκίνησε την εσωκομματική αντιπολίτευση) τάχθηκαν δημόσια στο πλευρό του επανεκλεγέντος προέδρου, καθώς βλέπουν καθαρά ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμα μια ευκαιρία, λόγω της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της αποσυσπείρωσης της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο να διεκδικήσουν ζωτικό χώρο στο κέντρο του πολιτικού μας συστήματος, όχι μόνο να γίνουν de facto αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και να διεκδικήσουν τη νίκη στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Ήδη δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ κινείται πάνω από το 18%, δηλαδή κεφαλαιοποιεί το ότι η εσωκομματική μάχη δεν διέρρηξε τους δεσμούς μεταξύ των στελεχών πρώτης γραμμής (όπως έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ) και ο επανεκλεγείς Νίκος Ανδρουλάκης με τις πρώτες κινήσεις του δείχνει να θέλει να αξιοποιήσει όλους τους συνυποψηφίους του, μαζί με πρόσωπα από τη νέα γενιά του κόμματος, παρουσιάζοντας στους πολίτες μια σημαντικά αλλαγμένη εικόνα του ΠΑΣΟΚ, με φρέσκα πρόσωπα και νέες ιδέες.
Και τώρα, αρχίζουν τα δύσκολα για τους ενοίκους της Χαριλάου Τρικούπη: Η απόφαση για ολομέτωπη επίθεση στην κυβέρνηση, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί στη συνείδηση των πολιτών ως η νο1 εναλλακτική λύση στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, συναντά τους πρώτους σκοπέλους. Προφανώς οι μετριοπαθείς πολίτες του Κέντρου δεν πρόκειται να στηρίξουν μια εναλλακτική λύση προς τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία θα λέει πάντοτε «όχι», όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας την περίοδο 2008-2015.
Αντίθετα, θέλουν μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που σε αυτά που θεωρεί σωστά, θα στηρίζει αυτές τις πολιτικές, και βέβαια όπου πιστεύει ότι η κυβέρνηση κάνει λάθος, θα καταψηφίζει. Ήδη στο νομοσχέδιο για την επιτάχυνση των προσλήψεων στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, αφού αμφιταλαντεύθηκε, τελικά αποφάσισε να μη στηρίξει τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση, κάτι που δεν ενθουσίασε τους κεντρώους πολίτες.
►Διαβάστε επίσης: Μητσοτάκης - Σαμαράς, ένα βήμα πριν τη ρήξη
Η συνέχεια
Η συνέχεια είναι πολύ πιο περίπλοκη για τη Χαριλάου Τρικούπη: Ο μεν προϋπολογισμός λογικά θα καταψηφιστεί -κι αυτό είναι αναμενόμενο από το κόμμα που θέλει να λειτουργήσει ως αξιωματική αντιπολίτευση- ωστόσο πρέπει να υπάρξει επαρκές και τεκμηριωμένο υπόβαθρο της απόρριψης.
Στη συνέχεια, όμως, έρχεται η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, κι εκεί το ΠΑΣΟΚ θα τεθεί εκ των πραγμάτων, ενώπιον διλημμάτων. Μια πρόταση από την κυβερνητική πλευρά, που μπορεί να έχει ευρύτερη αποδοχή, θα δυσκολέψει το «όχι» του Νίκου Ανδρουλάκη και ίσως δημιουργήσει πρόσθετο προβληματισμό στο κομμάτι εκείνο των πολιτών που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θέλει να κερδίσει πάση θυσία, δηλαδή αυτό που κινείται μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διαχρονικά.
Ακολουθεί η Συνταγματική Αναθεώρηση, την οποία έχει δηλώσει ότι θα ανακινήσει το 2025 ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι εκεί το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη θα πρέπει να δώσει προς τους πολίτες, εξετάσεις πολιτικής υπευθυνότητας, κάτι που δεν επιτυγχάνεται με το «όχι σε όλα», ούτε βέβαια χωρίς προτάσεις που μπορούν να γίνουν ευρύτερα αποδεκτές από πολιτικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, το ζήτημα του περίφημου άρθρου 16 για τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών ΑΕΙ, θα δοκιμάσει τη δυνατότητα διείσδυσης σε δεξαμενές πολιτών που επιλέγουν τη μετριοπάθεια και την υπευθυνότητα, κι όχι την οπαδικού τύπου πολιτική συμπεριφορά του «όχι σε όλα».
Από την άλλη, μια τυχόν υπερβολική συμφωνία με προτάσεις και αλλαγές που εκπορεύονται από το Μέγαρο Μαξίμου, δεν θα επιτρέψει στον Νίκο Ανδρουλάκη να δομήσει στη λαϊκή συνείδηση το προφίλ της εναλλακτικής λύσης προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η εξίσωση είναι σαφώς δύσκολη, πολυπαραγοντική και με αβέβαιο αποτέλεσμα. Τώρα που τα φώτα των πανηγυρισμών έσβησαν και όλοι στρώθηκαν στη δουλειά, αρχίζουν τα δύσκολα…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
