Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Ο αυξανόμενος γεωπολιτικός και γεωοικονομικός ανταγωνισμός σε ολόκληρο τον κόσμο θέτει σε κίνδυνο τους κλιματικούς στόχους, την ασφάλεια και την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.
Οι απαντήσεις μας σε αυτές τις νέες προκλήσεις μέχρι στιγμής είναι περιορισμένες, επειδή οι θεσμοί μας, οι πολιτικές μας και, το πιο σημαντικό, η ευρηματικότητά μας, επηρεάζονται και περιορίζονται από τον «κόσμο του χθες». Τον κόσμο πριν από την πανδημία, των πολέμων και της μετατόπισης ανταγωνιστικών δυνάμεων.
Είναι ολοένα και πιο προφανές ότι μας λείπει μια στρατηγική για το πώς να διαφυλάξουμε την αυτονομία μας και να προστατεύσουμε τόσο τις βιομηχανίες μας όσο και τους ανθρώπους μας από άνισους όρους ανταγωνισμού που προκαλούνται από ασυμμετρίες στους κανονισμούς, τις επιδοτήσεις και τις εμπορικές πολιτικές που θεσπίζουμε εμείς οι ίδιοι.
Έχουμε ένα μνημειώδες έργο μπροστά μας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο άνθρακας έφτασε να καλύπτει το 25% του παγκόσμιου ενεργειακού εφοδιασμού το 1871, περισσότερα από 500 χρόνια μετά από το πρώτο εμπορικό ανθρακωρυχείο στην Αγγλία, και το πετρέλαιο το 1953, 90 χρόνια μετά την πρώτη εμπορική κοίτασμα στις ΗΠΑ.
Καμία άλλη πηγή ενέργειας, ούτε καν το φυσικό αέριο, δεν έχει ξεπεράσει το όριο του 25% του ενεργειακού εφοδιασμού – ούτε στον κόσμο ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι το καθήκον μας: πώς να επιταχύνουμε ουσιαστικά τη μετάβασή μας από τα ορυκτά στο καθαρό, υποστηρίζοντας τη μαζική ανάπτυξη και χρήση όλων των διαθέσιμων τεχνολογιών καθαρής ενέργειας.
Απαιτείται μια ριζική αλλαγή. Ενα τολμηρό μακροπρόθεσμο όραμα και βραχυπρόθεσμα μέτρα για να προχωρήσουμε σε μια Πράσινη Συμφωνία που διαφυλάσσει την ανταγωνιστικότητα μας, αυξάνει την ενεργειακή μας ανεξαρτησία και επιταχύνει ταυτόχρονα τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης.
Το καθαρό υδρογόνο μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά και να προωθήσει την πράσινη, ασφαλή και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, υποστηρίζοντας την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές της βιομηχανικής μας βάσης, διαφοροποιώντας τα ενεργειακά μας αποθέματα, αυξάνοντας την παραγωγή καθαρής τεχνολογίας και προωθώντας την παγκόσμια τεχνολογική μας πρωτεία.
Απαιτούνται ωστόσο συγκεκριμένες κινήσεις για να αναπτυχθεί το καθαρό υδρογόνο σε μεγάλη κλίμακα. Λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα γενικότερη ανάπτυξη σε ευρωπαΐκό επίπεδο, μια νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία Ανταγωνιστικότητας θα πρέπει να ενισχύσει την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία:
1. Να καταστεί το καθαρό υδρογόνο άφθονο και φθηνότερο ενισχύοντας την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Υδρογόνου.
Ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Υδρογόνου είναι μια αξιοσημείωτη πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση, η πρώτη δημοπρασία θα υποστηρίξει μόνο 0,15 Mt ανανεώσιμου υδρογόνου ετησίως, 0,75% του στόχου RePowerEU, με επιδοτήσεις που κυμαίνονται από 37-51 σεντ/κιλό Η2. Η δεύτερη δημοπρασία της Hydrogen Bank πρέπει να διαθέσει τουλάχιστον τα 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ που έχει ήδη υποσχεθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να εξετάσει το ενδεχόμενο να επινοήσει ένα σκέλος στήριξης της απορρόφησης που όχι μόνο μειώνει το κόστος παραγωγής αλλά διευκολύνει την απαλλαγή της ζήτησης από άνθρακα.
2. Να καταστούν τα ορυκτά καύσιμα και οι εκπομπές CO2 πιο ακριβά
Οι δωρεάν εκπομπές CO2 και οι επιδοτήσεις για ορυκτά καύσιμα διατηρούν τιμές της ορυκτής ενέργειας τεχνητά χαμηλές και καθιστούν την απορρόφηση καθαρών εναλλακτικών λύσεων οδυνηρά δύσκολη. Μια ευρύτερη και πιο τολμηρή τιμή του άνθρακα στην Ευρώπη θα εσωτερικεύσει το κόστος των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και θα διευκόλυνε τις επενδύσεις σε τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υδρογόνου, ενώ μια επιταχυνόμενη μετάβαση από τις επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων μπορεί επίσης να συμβάλει στη μείωση του χάσματος τιμών μεταξύ ορυκτών και καθαρών εναλλακτικών λύσεων.
3. Απλοποίηση περιττών και επαχθών κανονιστικών απαιτήσεων που αυξάνουν τεχνητά την τιμή του υδρογόνου
Η αυστηρή και περιττή ρύθμιση διατηρεί τις τιμές του πράσινου υδρογόνου τεχνητά υψηλές και επιβραδύνει την απορρόφησή του. Απαιτήσεις που επιβάλλουν την ωριαία συσχέτιση μεταξύ χρήσης ηλεκτρολύτη και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, που δεν ισχύουν σε άλλους τομείς, περιορίζουν τα ποσοστά χρήσης ηλεκτρολύτη και αυξάνουν σημαντικά το κόστος ενός κιλού υδρογόνου, επιβραδύνοντας την απανθρακοποίηση βιομηχανιών που χρειάζονται σταθερή παροχή καθαρών μορίων. μεταβάσεις.
4. Γρήγορη εφαρμογή και επιβολή κλιματικών στόχων για την τόνωση της ζήτησης.
Μετά τη συμφωνία των Βρυξελλών για αλλαγή του 42% του υδρογόνου από γκρι σε ανανεώσιμο έως το 2030, ο στόχος πρέπει να εφαρμοστεί χωρίς καθυστέρηση από όλα τα κράτη μέλη, κάτι που θα πρέπει σταδιακά να υποχρεώσει τις εταιρείες να στραφούν σε ανανεώσιμες πηγές υδρογόνου ή να τιμωρηθούν επαρκώς επειδή εάν δεν το κάνουν. Παράλληλα, τα κράτη μέλη πρέπει να εργαστούν πάνω σε βασικές προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό, από τη χρηματοδότηση έως την πιστοποίηση, τη σήμανση προϊόντων για προϊόντα χαμηλών εκπομπών άνθρακα και την προστασία από διαρροή άνθρακα, μεταξύ άλλων. Μόνο με την ταχεία και έξυπνη εφαρμογή των στόχων ζήτησης σε όλη την Ευρώπη θα μπορέσει η βιομηχανία υδρογόνου να κλιμακωθεί, να μειώσει το κόστος και να συμβάλει σε μια παγκόσμια ανταγωνιστική, πράσινη βιομηχανική ευρωπαϊκή βάση.
5. Απλοποίηση και επιτάχυνση της εκταμίευσης της χρηματοδότησης για καθαρό υδρογόνο.
Από 1,2 έως 2,6 τρισεκατομμύρια ευρώ θα χρειαστεί να επενδυθούν στην οικονομία του καθαρού και ανανεώσιμου υδρογόνου στην Ευρώπη έως το 2050 για να στηρίξουμε τους στόχους μας για το κλίμα αλλά και την ενεργειακή ασφάλεια και ανταγωνιστικότητα. Στην ΕΕ και στα κράτη μέλη, η πρόκλησή μας δεν είναι απαραίτητα οι διαθέσιμοι όγκοι χρηματοδότησης σε δημόσιο και ιδιωτικό επίπεδο, αλλά πόσο δύσκολο είναι για τις εταιρείες στον χώρο της καθαρής ενέργειας να έχουν πρόσβαση σε τέτοιους πόρους. Πρέπει να εργαστούμε για να διευκολύνουμε και να απλοποιήσουμε ριζικά την πρόσβαση στη δημόσια χρηματοδότηση και να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε στρατηγικά τα δημόσια οικονομικά για την απομάκρυνση του κινδύνου και τον συνωστισμό των ιδιωτικών επενδύσεων, ιδίως μέσω της εμβάθυνσης της Ένωσης Κεφαλαιαγορών (CMU) και διευκολύνοντας και απλοποιώντας την πρόσβαση σε επιχειρήσεις και αναπτυξιακό κεφάλαιο για καθαρές τεχνολογίες.
6 Επιτάχυνση της Ενεργειακής Ένωσης με ισχυρή υποδομή υδρογόνου.
Η έλλειψη συντονισμού οδηγεί σε ανεπαρκείς επενδύσεις σε ενεργειακές υποδομές, ένα δημόσιο αγαθό κρίσιμο για μια αληθινή Ενεργειακή Ένωση που ενσωματώνει την ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας, μειώνει το ενεργειακό κόστος για τις επιχειρήσεις και τους πολίτες μας και μας κάνει πιο ανθεκτικούς σε εξωτερικούς κραδασμούς.
7. Ασφαλίστε την κατασκευαστική βάση των τεχνολογιών καθαρού υδρογόνου.
Με την Κίνα να αντιπροσωπεύει ήδη το 34% της παγκόσμιας δυναμικότητας για την κατασκευή ηλεκτρολύτη, η εισαγωγή φθηνών και επιδοτούμενων καθαρών τεχνολογιών μπορεί να εμποδίσει τους ευρωπαίους εγχώριους κατασκευαστές να φτάσουν στην κλίμακα που χρειάζονται για να γίνουν ανταγωνιστικοί σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο στον οποίο οι εταιρείες ανταγωνίζονται σε όλο και πιο άνισους όρους ανταγωνισμού, πρέπει να δράσουμε προληπτικά για να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος, βρίσκοντας προληπτικούς τρόπους για τους κατασκευαστές μας να αναπτυχθούν και να ανταγωνιστούν, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ενισχύοντας την εγχώρια ζήτηση. και χωρίς να θυσιάζεται η ταχύτητα της μετάβασης.
Ο κ. Γιώργος Χατζημαρκάκης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Hydrogen Europe
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
