Στάση αναμονής τηρεί η Αθήνα σχετικά με τις εξελίξεις στην Ιταλία και την προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης υπό την Τζόρτζια Μελόνι. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πολλά θέματα στα οποία συνεργάζεται με την ιταλική και τώρα, κάποια από αυτά ίσως μπουν σε δεύτερη μοίρα, ή και στον «πάγο».
Το πρώτο πράγμα που ανησυχεί την Αθήνα είναι οι αντιευρωπαϊκές ιδέες που ανέπτυσσε η Μελόνι ήδη από την εποχή που ήταν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομάδας των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών. Η πιθανότητα η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρώπης, επί κυβέρνησης των «Αδελφών της Ιταλίας», όπως λέγεται το κόμμα της Μελόνι με τη στήριξη του Ματέο Σαλβίνι και του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, να ενισχύσει τον άξονα Πολωνίας- Ουγγαρίας είναι μια προοπτική που δημιουργεί εύλογες ανησυχίες σε Αθήνα -και Βρυξέλλες.
Άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος ηγέτης που ζήτησε τον αποκλεισμό του ουγγρικού κυβερνώντος κόμματος Φίντες (Fidesz) από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ). Αυτή η καθαρή στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε άλλες κυβερνήσεις που παραβιάζουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ίσως τον φέρει αντιμέτωπο με τη νέα ιταλική κυβέρνηση, όταν αυτή σχηματιστεί κι αναλάβει τα καθήκοντά της. Κάποιοι στην Αθήνα βλέπουν ήδη έναν «άξονα» Ρώμης- Βουδαπέστης- Βαρσοβίας, με κοινές θρησκευτικές αναφορές (καθολικισμός) και παράλληλη αντιευρωπαϊκή στάση, κάτι το οποίο μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για τα επόμενα βήματα της Ενωμένης Ευρώπης, ακριβώς λόγω του μεγέθους της Ιταλίας.
Ένας ακόμα παράγων ανησυχίας στην Ελλάδα είναι οι φιλικές σχέσεις της ιταλικής δεξιάς με την ρωσική ηγεσία και προσωπικά τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Μια «αιρετική» παρουσία στις Συνόδους Κορυφής μιας χώρας με το μέγεθος και το ειδικό βάρος της Ιταλίας, θα δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα στην ήδη ανήμπορη Ευρώπη να στηρίξει μια συνεκτική πολιτική κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία χωρίς να πληγεί η ίδια.
Η ελληνική κυβέρνηση πρωταγωνιστεί στην επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, παραλληλίζει τη στάση του Πούτιν με εκείνη του Ερντογάν, ενισχύει με αμυντικό υλικό την Ουκρανία κι όλα αυτά την έχουν φέρει στην αντίπερα όχθη από εκείνη του Κρεμλίνου. Μια νέα ιταλική κυβέρνηση με φιλορωσικό προσανατολισμό θα κινείται στον αντίποδα των ελληνικών θέσεων με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις διμερείς σχέσεις.
Όλα αυτά θα συζητηθούν και στην ετήσια συνάντηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 27-30 Σεπτεμβρίου στην Κρήτη και τα μέλη της οποίας θα δεξιωθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (όπου θα έχει την ευκαιρία να μιλήσει και με τους Ιταλούς ευρωβουλευτές του ΕΛΚ για τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα.
Τα παραπάνω είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσουν προβλήματα και στις οικονομικές σχέσεις Ιταλίας- Ευρώπης, όπως συμβαίνει σήμερα με Πολωνία και Ουγγαρία. Παρά το ότι στο εσωτερικό του δεξιού συνασπισμού υπάρχουν επιμέρους διαφωνίες σε μια σειρά κρίσιμων θεμάτων, η απόκλιση της νέας κυβέρνησης από το ευρωπαϊκό κεκτημένο ίσως δημιουργήσει προβλήματα στα περίπου 250 δισ. ευρώ που πρέπει να λάβει η γειτονική μας χώρα από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Όλα αυτά βέβαια θα ισχύσουν η όχι, ανάλογα με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, αλλά και ανάλογα με τα πρόσωπα που θα τοποθετηθούν σε κρίσιμα υπουργεία (Οικονομικών, Εξωτερικών, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Ανάπτυξης) ωστόσο οι θέσεις των ηγετών της δεξιάς συμμαχίας μόνο ανησυχίες προκαλούν.
Τέλος, ο κ. Μητσοτάκης αισθάνεται ότι στο πρόσωπο του απερχόμενου Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Ντάγκι, χάνει έναν πολύ καλό συνομιλητή με κοινές αντιλήψεις για σειρά θεμάτων. Ο Ντράγκι στήριξε την Ελλάδα σε κρίσιμες Συνόδους Κορυφής, ενώ με τον Μητσοτάκη είχαν ανοίξει μεγάλη ατζέντα κοινών πρωτοβουλιών, όπως η συμμετοχή Ελλάδας και Ιταλίας στο μεσογειακό πρόγραμμα MED9, η σύνοδος των χωρών του Νότου όπου συμφωνήθηκε η κοινή πολιτική τους για την ενεργειακή επάρκεια και η σταθερή θέση τους ότι η συνεργασίας Αθήνας- Ρώμης μπορεί και πρέπει να διευρυνθεί.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
