Παράλληλα με την υπόγεια σύγκρουση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ για τους μετριοπαθείς κεντρώους πολίτες που διεκδικούν αυτά τα δύο κόμματα ενόψει των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, διεξάγεται μια ακόμα διαμάχη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Διεξάγεται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για τους αντιδεξιούς πολίτες που έχουν απορρίψει καθαρά την κυβερνητική παράταξη, αλλά δεν έχουν καταλήξει ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης θα ψηφίσουν στην κάλπη: Το δεύτερο ή το τρίτο;
Οι στρατηγικές ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ
Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για περαιτέρω μείωση της δημοσκοπικής απήχησης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει σαφή εκλογική στόχευση και επιχειρεί να εντάξει τη Χαριλάου Τρικούπη σε ένα «αντιδεξιό μέτωπο» στο οποίο ο ίδιος είναι επικεφαλής. Σε αυτό το πλαίσιο, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και τα υπόλοιπα κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης πιέζουν τον Νίκο Ανδρουλάκη να ξεκαθαρίσει ότι μετέχει στο αντιδεξιό μέτωπο διά της αρνήσεώς του να συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία.
Από την άλλη μεριά, η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ είναι να μη γίνει συμπλήρωμα κανενός εκ των δύο μονομάχων, αλλά αντίθετα να προβάλει τη δική του παρουσία ως εναλλακτική, όχι συμπληρωματική λύση. Γι' αυτό δεν απαντά στις πιέσεις της Κουμουνδούρου για ρητή δέσμευση ότι δεν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ: Ακριβώς διότι αμέσως μετά ο ΣΥΡΙΖΑ θα το αξιοποιήσει λέγοντας ότι το ΠΑΣΟΚ μετέχει στο αντιδεξιό μέτωπο κι αφήνοντας τους πολίτες που διεκδικούν τα δύο αυτά κόμματα, να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η μόνη κυβερνητική προοπτική που δίνει το ΠΑΣΟΚ είναι να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτή η εντύπωση αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για τη νέα ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, εξ ου και δεν απαντούν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η πίεση θα εντείνεται
Ωστόσο, οι μετρήσεις της κοινής γνώμης καταγράφουν μια μικρή αλλά σταθερή μείωση δημοσκοπικών ποσοστών, η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία με δεδομένο ότι έχουμε ακόμα από έξι έως δέκα μήνες μέχρι τις επόμενες εκλογές. Είναι προφανές ότι η πίεση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν θα σταματήσει, αλλά αντίθετα θα γίνεται όλο και πιο ισχυρή όσο περνά ο καιρός, ενώ η εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ σήμερα ως αυτόνομη εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας δεν πείθει ευρύτερα στρώματα πολιτών.
Έτσι η Χαριλάου Τρικούπη καλείται να βρει «πολιτικό αντίδοτο» στις εκατέρωθεν πιέσεις, που ενδυναμώνουν -έστω και οριακά- τους δύο «μεγάλους» και αποδυναμώνουν το τρίτο σε δύναμη κόμμα της σημερινής Βουλής.
Ενισχύοντας τις πιέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένα στελέχη του θυμίζει στους πολίτες την περίοδο 2012-2015 με την παλαιοδεξιά να ηγείται τότε της Νέας Δημοκρατίας και το ΠΑΣΟΚ της εποχής να συμπράττει ως κυβερνητικός εταίρος, κάτι που του στοίχισε τη μετάπτωσή του από ένα κόμμα που κυριαρχούσε πολιτικά, στο τρίτο κόμμα του πολιτικού συστήματος, με ό,τι σημαίνει αυτή η μετάπτωση…
Τώρα έχει να αντιμετωπίσει τον «κάβο» της προοδευτικής διακυβέρνησης που έχει θέσει ενώπιόν του ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν θέλει να υιοθετήσει, αλλά και δεν έχει πειστικά επιχειρήματα για να απορρίψει.
Ωστόσο, οι πολίτες αναμένουν και τις όποιες προγραμματικές συγκλίσεις, προκειμένου να καταλήξουν στο ποιο από τα δύο κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ, θα στηρίξουν στις κάλπες. Κι αυτό είναι δυσκολότερο έργο από όσο αρχικά φαίνεται. Το διακύβευμα της πρώτης φοράς, που ήταν η εξάλειψη των μνημονίων, έδινε τη δυνατότητα σύμπλευσης ακόμα και με ένα κόμμα (ΑΝΕΛ) με το οποίο είχαν μεγάλες πολιτικές κι ιδεολογικές διαφορές.
Τώρα, τα πράγματα είναι πιο «κανονικά», συνεπώς η όποια κυβερνητική σύμπραξη θα πρέπει να αποτυπώνεται σε κοινές πολιτικές. Σε αυτό το κομμάτι, δεν έχει γίνει τίποτα...
Παρ’ όλα αυτά, η πίεση του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΠΑΣΟΚ θα συνεχιστεί αμείωτη, όσο η Χαριλάου Τρικούπη δεν επινοεί μια πολιτική πλατφόρμα αντίστασης στην εξ αριστερών «επίθεση φιλίας». Και ο χρόνος ως τις εκλογές είναι πολύς...
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
