Χωρίς ακόμα να έχει καταλαγιάσουν οι εντυπώσεις από το 3ο του Συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να παρακολουθήσει το αντίστοιχο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας το οποίο ξεκινά την Παρασκευή, ενώ παράλληλα οργανώνει την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα και της νέας Κεντρικής Επιτροπής από όλα τα μέλη του κόμματος στις 15 Μαΐου.
Με δεδομένο ότι μοναδικός υποψήφιος για την ηγεσία είναι ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ότι οι μηχανισμοί φαίνεται να έχουν εξασφαλίσει την εκλογή φιλικής προς τον κ. Τσίπρα πλειοψηφίας στην Κεντρική Επιτροπή, το ενδιαφέρον και η προσοχή της Κουμουνδούρου στρέφονται προς δυο, κυρίως, παραμέτρους.
- Πρώτον, η συμμετοχή των πολιτών που θα προσέλθουν για να μετάσχουν στην ψηφοφορία και
- Δεύτερον το πολιτικό εύρος αυτής της δεξαμενής που θα προσέλθει για να αποφανθεί για τον πρόεδρο και τα μέλη της Κ.Ε. του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ήδη η συμμετοχή του Συνεδρίου ήταν πολύ ικανοποιητική για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και γεμίζει αισιοδοξία τα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος για το ότι η ψηφοφορία της 15ης Μαΐου θα εκτοξεύσει τον αριθμό των οργανωμένων μελών του κόμματος, ο οποίος έως τώρα - κι επί πολλά χρόνια - παρέμενε πολύ μικρότερος της πολιτικής κι εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε, υπάρχει προφανές θέμα σύγκρισης του αριθμού των πολιτών που θα εγγραφούν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και θα ψηφίσουν την μεθεπόμενη Κυριακή, με τις αντίστοιχες προσελεύσεις των 404.058 που ψήφισαν για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2015-2016 αλλά και πολύ πιο πρόσφατα με τις 268.798 που μόλις πριν πέντε μήνες έλαβαν μέρος στην διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου του ΚΙΝΑΛ.
Ασφαλώς ο οργανωμένος ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ πιο συρρικνωμένος από τα δυο αυτά κόμματα, ωστόσο το πολιτικό στοίχημα του Αλέξη Τσιπρα στο Συνέδριο ήταν να ανοίξει το κόμμα προς την κοινωνία, κάτι που αναμφίβολά πρέπει να αποτυπωθεί στον αριθμό των ψήφων που θα πέσουν στις 15 Μαΐου στις κομματικές κάλπες της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σφοδρή, υπόγεια σύγκρουση με το ΚΙΝΑΛ- ΠΑΣΟΚ
Σε αυτό το πλαίσιο, η μάχη που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ από την κορυφή έως τη βάση είναι η πολιτική κι εκλογική του διεύρυνση προς την κεντροαριστερά και την σοσιαλδημοκρατία.
Υπό αυτό το πρίσμα, έλεγαν παράγοντες των δυο κομμάτων τις τελευταίες ημέρες στο περιστύλιο της Βουλής, εξηγείται η πρόσφατη αντιπαράθεση διαρκείας του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ- ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, με μια αφορμή που δείχνει ότι τα αίτια είναι άλλα, και ασφαλώς βαθύτερα: Το αποτέλεσμα των πρόσφατων γαλλικών εκλογών.
Συνεπής στην πολιτική του να κάνει, όπου αυτό είναι εφικτό, παραλληλισμούς των εξελίξεων στην ελληνική πολιτική σκηνή με εκείνες χωρών της Ευρώπης, ο Νίκος Ανδρουλάκης ανάρτησε στο twitter τα συγχαρητήριά του στον επανεκλεγέντα Μακρόν, τα οποία συμπλήρωσε με τη φράση: «Η Ευρώπη σε αυτή τη δύσκολη περίοδο έχει ανάγκη από ηγεσίες, που κατανοούν την ανάγκη για περισσότερες κοινές πολιτικές μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών σε τομείς όπως η Άμυνα, η Ασφάλεια, η Οικονομία και το Κοινωνικό Κράτος».
Λίγο αργότερα ο Ευκλείδης Τσκαλώτος απάντησε με οξύ τρόπο στον πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ- ΠΑΣΟΚ: «Αν ο κ. Ανδρουλάκης πιστεύει ότι η κεντρική συμβολή του Μακρόν στη γαλλική πολιτική είναι ότι προωθεί προοδευτικές κοινωνικές πολιτικές, προφανώς δεν έχει καταλάβει πολλά από όσα συμβαίνουν στη Γαλλία.
Η Λεπέν είναι η λαϊκιστική απάντηση στην έλλειψη τέτοιων πολιτικών και σε έναν ηγέτη με άψογα νεοφιλελεύθερα διαπιστευτήρια. Άλλο η ανακούφιση για την ήττα της Λεπέν, κι άλλο το να μην βλέπουμε την πραγματικότητα όπως είναι. Να μην βλέπουμε ποιες πολιτικές της έστρωσαν τον δρόμο. Ελπίζω ειλικρινά να μην είναι αυτό το σοσιαλδημοκρατικό όραμά του για το μέλλον. Αλλιώς ζήτω που καήκαμε».
Από την πλευρά του το ΚΙΝΑΛ σήκωσε το γάντι και ανταπάντησε στον κ. Ανδρουλάκη με εκτενή ανακοίνωση, η οποία ξεκινούσε ως εξής: «Ο κ. Τσακαλώτος μπέρδεψε τις κοινές πολιτικές της ΕΕ στις οποίες κάνει ρητή αναφορά ο Νίκος Ανδρουλάκης στη δήλωσή του για την επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν, με τις κοινωνικές πολιτικές του Γάλλου προέδρου. Αλλά προφανώς κάτι έπρεπε να πει…».
Είναι προφανές ότι η κόντρα των δυο κομμάτων δεν αφορά στην ερμηνεία των γαλλικών εκλογών, αλλά στην πολιτική τους σύγκρουση για τον βαθμό επιρροής καθενός από αυτά στον ευαίσθητο χώρο της κεντροαριστεράς. Κι η σύγκρουση αυτή αναμένεται να έχει πολλά ακόμα επεισόδια…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
