Μετά την έναρξη της εισβολής στα ουκρανικά εδάφη, η Ρωσία υφίσταται τις κυρώσεις της Δύσης. Ήδη ορισμένες ρωσικές τράπεζες έχουν αποκλειστεί από το διεθνές διατραπεζικό σύστημα SWIFT, ενώ στη σχετική δήλωση των ηγετών της Δύσης αναφέρεται μεταξύ άλλων:
«… Ο πόλεμος της Ρωσίας αντιπροσωπεύει μια επίθεση σε θεμελιώδεις διεθνείς κανόνες και κανόνες που έχουν επικρατήσει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τους οποίους έχουμε δεσμευτεί να υπερασπιστούμε. Θα ζητήσουμε από τη Ρωσία να λογοδοτήσει και θα διασφαλίσουμε συλλογικά ότι αυτός ο πόλεμος είναι μια στρατηγική αποτυχία για τον Πούτιν…».
Είχαν προηγηθεί δηλώσεις ηγετών δυτικών χωρών, οι οποίοι χαρακτήρισαν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ως «την πρώτη προσπάθεια συστηματικής εισβολής ενός κράτους σε ένα άλλο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Ξεχνούν τον Αττίλα
Είναι απίστευτο πώς οι ηγέτες της Δύσης ξεχνούν τις αλλεπάλληλες στρατιωτικές εισβολές της Τουρκίας στο μεσοδιάστημα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έως σήμερα. Αλλεπάλληλες στρατιωτικές εισβολές που -σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα με την Ρωσία- παραμένουν προκλητικά ατιμώρητες.
Κορωνίδα των στρατιωτικών αυτών προσπαθειών να αλλάξουν τα σύνορα παραμένει η επαίσχυντη εισβολή τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων υπό την κωδική (και απολύτως επεξηγηματική των τουρκικών αντιλήψεων) ονομασία «Αττίλας» το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο, με το πρόσχημα της «ειρηνευτικής δύναμης» και μάλιστα σε δυο δόσεις (Ιούλιος και μετά Αύγουστος του 1974).
Η Τουρκία όχι μόνο δεν υπέστη κυρώσεις, όπως υφίσταται σήμερα η Ρωσία, αλλά (όπως δείχνουν οι δηλώσεις Ευρωπαίων ηγετών κι Αμερικανών αξιωματούχων) φαίνεται ότι έχει με κάποιον τρόπο «αρχειοθετηθεί».
Το μέτωπο του ιρακινού Κουρδιστάν
Η κτηνώδης εισβολή στην Κύπρο, όμως, δεν ήταν η μοναδική στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας η οποία (σε αντίθεση με τις δυτικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας) παρέμεινε ατιμώρητη από την διεθνή κοινότητα και ειδικότερα από τη Δύση.
Οι στρατιές της Άγκυρας επιχειρούν με χιλιάδες νεκρούς αμάχους επί δεκαετίες στα (κατά την Άγκυρα) διαφιλονικούμενα εδάφη του ιρακινού Κουρδιστάν, όπου οι στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκία σκοτώνουν, τρομοκρατούν και επιβάλλουν με την δύναμη των όπλων (σε αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο και την Αρχή του σεβασμού των συνόρων) επιθυμίες της Τουρκίας.
Αυτές οι ωμότητες, όχι μόνον δεν αντιμετωπίζονται με κυρώσεις από τις χώρες της Δύσης (και γενικότερα από τις υπερδυνάμεις) αλλά αντιθέτως, ορισμένοι κάνουν λόγο και για την δήθεν «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» από τη μεριά των Τούρκων!
Η εισβολή στη βόρεια Συρία
Παρόμοια είναι η βίαιη στρατιωτική παρουσία τουρκικών δυνάμεων στα εδάφη της βόρειας Συρίας. Κι εκεί η Τουρκία εισήλθε με κανονική εισβολή η οποία παρέμεινε ατιμώρητη από τη διεθνή κοινότητα. Η τουρκική επίθεση του Οκτωβρίου 2019 οδήγησε στον θάνατο ανυπολόγιστο αριθμό στρατιωτών αλλά και αμάχων και σε εκτοπισμό από τις οικίες τους, περίπου 300.000 Σύρων πολιτών. Ωστόσο, με το πρόσχημα της δήθεν «καταπολέμησης του ISIS» για άλλη μια φορά η Δύση, άφησε την Τουρκία ατιμώρητη για αυτές τις ωμότητες.
Στρατός σε 15 χώρες
Στις μέρες μας η Τουρκία διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις σε περίπου 15 χώρες! Από το (φιλικό προς αυτήν) Κατάρ, έως την Σομαλία και από την Αλβανία έως το Κόσοβο και τη Βοσνία, δηλαδή χώρες της Βαλκανικής που χαρακτηρίζονται από πολιτική αστάθεια και που τα εκεί τουρκικά στρατεύματα προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα εσωτερικά προβλήματα αυτών των χωρών, προκειμένου να αυξήσουν την τουρκική επιρροή στις ηγεσίες τους.
Σε αυτή την αποσταθεροποιητική στρατηγική, άλλωστε, εδράζεται και η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στην διχασμένη Λιβύη, όπου η Άγκυρα δια των όπλων συμβάλλει καθοριστικά στην παράταση του λιβυκού εμφυλίου, στην πολιτική και κοινωνική αστάθεια και στην αγωνία των Λίβυων πολιτών για τη χώρα τους. Γι αυτό η -τότε- φιλοτουρκική κυβέρνηση της Λιβύης που ανήκε στην πλευρά την οποία υποστηρίζει η Τουρκία συνυπέγραψε το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο με το καθεστώς Ερντογάν, το οποίο όμως αρνείται να επικυρώσει -όπως προβλέπει το Διεθνές δίκαιοι- η Βουλή της χώρας, που ανήκει κατά πλειοψηφία στην άλλη πλευρά από εκείνη που στηρίζει η Άγκυρα.
Επιτήδειος ουδέτερος όπως στον Β Παγκόσμιο
Στις μέρες μας, η Τουρκία επιχείρησε και πάλι, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, να εφαρμόσει την πολιτική του «Επιτήδειου Ουδέτερου» όπως είχε κάνει στον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν είχε φθάσει να κηρύξει τον πόλεμο στη ναζιστική Γερμανία… μόλις λίγες ημέρες πριν την κατάρρευση του Γ Ράιχ.
Μόλις χθες το απόγευμα, πιεσμένη από τους δυτικούς, έκανε λόγο για «πόλεμο» αναφερόμενη σε αυτά που εξελίσσονται στα ουκρανικά εδάφη τις τελευταίες ημέρες.
Νωρίτερα αυτό τον μήνα (3/2/2022) ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε το Κίεβο και υπέγραψε συμφωνία ελευθέρου εμπορίου, ως συνέχεια της στρατιωτικής συμφωνίας Τουρκίας- Ουκρανίας κατασκευής από την Άγκυρα των drones (Bayraktar) που η Ουκρανία χρησιμοποίησε στις επιχειρήσεις στην περιοχή του Ντονμπάς.
Μάλιστα το 2020 το καθεστώς Ερντογάν είχε μιλήσει για «επιστροφή της Κριμαίας στην Ουκρανία» για να πάρει την απάντηση από την Ρωσία «ας μην ξεχνά πώς κατέρρευσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία». Τότε μάλιστα ο Ρώσος υψηλόβαθμος αξιωματούχος Γκεόργκι Μουράντοφ είχε «θυμίσει» στη διεθνή κοινότητα αυτό που επιμένει και σήμερα να ξεχνά: Ότι η Τουρκία πρέπει να απολογηθεί για την εισβολή της στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974. Και όχι μόνον, θα προσέθετε κανείς…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
