Σε νέα φάση εισέρχεται η εσωτερική αντιπαράθεση στο Κίνημα Αλλαγής με διακύβευμα τη μελλοντική του φυσιογνωμία, μετά την αιφνιδιαστική απόφαση της προέδρου του, Φώφης Γεννηματά, να αντικαταστήσει έναν από τους πιο δυναμικούς διεκδικητές της ηγεσίας του κόμματος, τον πρώην υπουργό και καθηγητή Ανδρέα Λοβέρδο, από τη θέση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΚΙΝΑΛ.
Ως αιτιολογία από τα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος προβαλλόταν χθες η ανάγκη για αξιοποίηση κι ανάδειξη και άλλων στελεχών του κόμματος. «Ασφαλώς. Ο Κώστας Σκανδαλίδης, για παράδειγμα, είναι ένα νέο στέλεχος που μπήκε στη θέση για να αξιοποιηθεί και να αναδειχθεί», σχολίαζε με ειρωνεία στέλεχος που βρίσκεται κοντά στις απόψεις του Ανδρέα Λοβέρδου, εκφράζοντας παράλληλα τον σεβασμό του για τον πρώην υπουργό και Γραμματέα του παντοδύναμου ΠΑΣΟΚ.
Η συνάντηση Γεννηματά - Λοβέρδου που προηγήθηκε, έγινε σε κλίμα ψυχρό. Η πρόεδρος ανακοίνωσε την απόφασή της στον ως τότε Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο κι εκείνος στη συνέχεια με δήλωσή του έκανε σαφές ότι η απόφαση αυτή δεν ελήφθη κοινή συναινέσει, αλλά «υπήρξε επιλογή και απόφαση της προέδρου κ. Φώφης Γεννηματά», την οποία αμέσως έσπευσε να ευχαριστήσει για τη δυνατότητα που του έδωσε επί 5,5 έτη να εκπροσωπεί το ΚΙΝΑΛ στη Βουλή. Στελέχη του ΚΙΝΑΛ επεσήμαιναν ότι και η υπόμνηση της διάρκειας που ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, δείχνει την δυσαρέσκεια Λοβέρδου, αλλά και την προσεκτική δήλωση ώστε τα πράγματα να μην οξυνθούν.
►ΚΙΝΑΛ: Η Φώφη Γεννηματά καθαίρεσε τον Ανδρέα Λοβέρδο
Κοινή είναι η αντίληψη στο χώρο, ότι εάν ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν είχε ξεκινήσει χωρίς περιστροφές την προετοιμασία για να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του Κινήματος, οι αλλαγές αυτές δεν θα είχαν γίνει ή, ακόμα κι αν γίνονταν, δεν θα είχαν ευρύτερη πολιτική αξία, αφού στελέχη όπως ο κ. Λοβέρδος θα αξιοποιούνταν σε άλλες νευραλγικές θέσεις. Η μάχη για την ηγεσία, κυρίως όμως η μάχη για τη φυσιογνωμία του ΚΙΝΑΛ είναι που κάνει πολιτικά κρίσιμη την αντικατάσταση Λοβέρδου.
Φραγμός στη συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ οι απόψεις Λοβέρδου
Ο πρώην υπουργός έχει κάνει ευανάγνωστη εδώ και καιρό την πολιτική του πλατφόρμα, με την οποία άλλωστε σκοπεύει να διεκδικήσει την ηγεσία του κινήματος: Ο κ. Λοβέρδος έχει επανειλημμένως ταχθεί στην προοπτική συμμετοχής του ΚΙΝΑΛ σε μια «προοδευτική διακυβέρνηση» με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν είναι το κόμμα που χρειάζεται η πατρίδα μου» έχει πει για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο έχει επίσης χαρακτηρίσει «σύνθεση και επιτομή του λαϊκισμού». Οι δηλώσεις αυτές δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στην προσπάθεια για πολιτική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ που κυοφορείται από ηγετικούς κύκλους και των δυο κομμάτων, το πολύμηνο πολιτικό φλερτ του Αλέξη Τσίπρα προς το ΚΙΝΑΛ και τη βούληση ιστορικών στελεχών όπως ο Γιώργος Παπανδρέου για «αντιδεξιά συμπόρευση». Σε αυτό το κλίμα κινείται και η Φώφη Γεννηματά, παρά το ότι η επίσημη θέση της είναι ότι το Κίνημα κρατά αποστάσεις κι από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα κι εμμένει στην αυτόνομη παρουσία και πορεία του στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Η συνάντηση με τον Μητσοτάκη στο χώρο του Κέντρου
Από την άλλη, ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν έχει κάνει αντίστοιχα απαξιωτικές δηλώσεις για τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μάλιστα η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έχει καταγράψει τη δυσαρέσκειά της όταν ο πρωθυπουργός τον Νοέμβριο συνεχάρη από του βήματος της Βουλής ονομαστικά τον Ανδρέα Λοβέρδο, όταν ο τελευταίος ανακάλεσε την κριτική του προς την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως για την κατάρρευση της τηλεκπαίδευσης την πρώτη μέρα, όταν έμαθε ότι το πρόβλημα βρισκόταν στον ευρωπαϊκό server.
Στην πραγματικότητα ο Ανδρέας Λοβέρδος κινείται «επί ξυρού ακμής», προσπαθώντας από τη μια μεριά να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δικής του υποψηφιότητας για την ηγεσία του Κινήματος κι από την άλλη να μην δώσει αφορμές για πειθαρχικά μέτρα σε βάρος του, ή να πλήξει την ενότητα του ήδη αποδυναμωμένου ΚΙΝΑΛ, που συνεχίζει να κινείται σε μονοψήφια ποσοστά και δεν έχει την πολυτέλεια διασπάσεων. Γι αυτό πολλές φορές κάνει αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις, που αφ’ ενός αναδεικνύουν την προσωπική πολιτική του ταυτότητα, αφετέρου δεν δίνουν λαβές στην ηγεσία για λήψη μέτρων. Μια τέτοια ήταν η αναφορά που έκανε τον Οκτώβριο στην υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΟΟΣΑ, όταν έγραψε στο twitter: «Η Άννα προτείνεται από τον Κυριάκο για ΓΓ του Ο.Ο.Σ.Α. Τελικά συγκυβερνάμε με τη ΝΔ αλλά με ευθύνη κάποιων δεν το ξέρουμε».
Τώρα, βέβαια, που δεν θα χρειάζεται να κάνει τόσο πολλές ασκήσεις πολιτικής ισορροπίας, καθώς δεν θα παίρνει το λόγο στη Βουλή τόσο συχνά όσο τον έπαιρνε ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, ο Ανδρέας Λοβέρδος απελευθερώνεται, ώστε να συνεχίσει την προετοιμασία της υποψηφιότητάς του για την ηγεσία του κινήματος.
Η πραγματική πολιτική μάχη στο ΚΙΝΑΛ
Συνεπώς η πραγματική πολιτική μάχη στο εσωτερικό του κόμματος που άλλοτε ως ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε στο πολιτικό σκηνικό, με κατά καιρούς διευρύνσεις είτε προς το κέντρο είτε προς την αριστερά, εξελίσσεται σήμερα για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: Για το αν, δηλαδή, το ΚΙΝΑΛ θα έχει στρατηγική στροφή προς το κέντρο, άρα θα είναι προνομιακός συνομιλητής της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη που αναντίρρητα κυριαρχεί σε αυτό το χώρο, ή αν αντίθετα θα κάνει στρατηγική στροφή προς τα αριστερά, δίνοντας με τον ΣΥΡΙΖΑ τη μάχη για το ποιο κόμμα θα εκφράσει το αντιδεξιό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
Στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ σήμερα συμβιώνουν, όχι ανέφελα όπως φάνηκε χθες, και οι δυο αυτές προοπτικές. Μόνο που δεν υπάρχει αυτή τη χρονική στιγμή κοινός τόπος μεταξύ τους. Ούτε η αντίληψη Λοβέρδου για τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει, ούτε οι προτεραιότητες της ηγεσίας, με τη στήριξη του Γιώργου Παπανδρέου, για αντιδεξιά πορεία.
Συνεπώς το πραγματικό πολιτικό ερώτημα που επανέρχεται εντονότερα από κάθε άλλη φορά μετά την εσωκομματική καρατόμηση Λοβέρδου, είναι τι περιθώρια συνύπαρξης έχουν οι δυο αντιδιαμετρικά αντίθετες τάσεις στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής. Και κατ’ επέκταση, αν θα μιλάμε για πολύ καιρό ακόμα για το ΚΙΝΑΛ στον ενικό…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
