Ηδη πριν από την τελική επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών για ανάδειξη νέας ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, το στενό επιτελείο του πρωθυπουργού είχε συζητήσει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη τους βασικούς άξονες της στάσης της κυβέρνησης απέναντι στον νέο «παίκτη» του πολιτικού παιχνιδιού.
Η κεντρική αντίληψη είναι ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός έχουν δεσμευθεί έναντι των Ελλήνων «με ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο το οποίο ακολουθούμε», όπως είπε στην «Η» κυβερνητικό στέλεχος, το οποίο πρόσθεσε: «Εάν ο κ. Ανδρουλάκης ακολουθήσει μια πολιτική αποδοχής και συμφωνίας με τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, έστω και επί της αρχής, τότε για εμάς θα είναι καλοδεχούμενος, αλλά θα συναντήσει πρόσθετες δυσκολίες στην καταγραφή ενός ξεχωριστού πολιτικού στίγματος στη δημόσια ζωή. Εάν, πάλι, λέει σε όλα "όχι", τότε απλώς θα ταυτιστεί στη συνείδηση του κόσμου με το "όχι σε όλα" του Αλέξη Τσίπρα. Δεν υπάρχει καλύτερο δώρο στον Μητσοτάκη από αυτό».
Περιμένοντας τις κινήσεις Ανδρουλάκη
Ωστόσο, πληροφορίες αναφέρουν ότι τα πράγματα στο πρωθυπουργικό περιβάλλον δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, ούτε τόσο ρόδινα όσο παρουσιάζονται. Ειδικότερα ο κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του εντοπίζουν «μαύρες τρύπες» στην πλατφόρμα αντιμετώπισης του Νίκου Ανδρουλάκη, αν και, όπως είναι φυσικό, σε πρώτη φάση θα περιμένουν να δουν τις πρώτες κινήσεις του νέου προέδρου του ΚΙΝΑΛ, να τις αξιολογήσουν και να εκπονήσουν στη συνέχεια στρατηγικές αντιμετώπισής του.
Το πρώτο πρόβλημα είναι η καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων κυρίως λόγω της πανδημίας και των αρνητικών συνεπειών της για την οικονομία και για τις κυβερνητικές προτεραιότητες. Ένα κόμμα της Κεντροαριστεράς μπορεί να αξιοποιήσει αυτή την κυβερνητική καθυστέρηση, προκειμένου να δομήσει επάνω της την εικόνα μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού άτολμου, που δεν «σπάει αυγά» και προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά και εκλογικά με επιδόματα και μικρές μόνο μεταρρυθμιστικές κινήσεις. Στο πρωθυπουργικό περιβάλλον περίπου προεξοφλούν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν θα ακολουθήσει τον άκρατο λαϊκισμό του Τσίπρα, ωστόσο δεν μπορεί να αποφύγει τη διαφοροποίησή του από την κυβερνητική πολιτική, κι εκεί τα επιχειρήματα των δύο πλευρών θα ορίσουν και το μέγεθος της πειθούς τους στους κεντρώους και τους κεντροαριστερούς πολίτες.
Τα αντιδεξιά συναισθήματα
Δεύτερο πρόβλημα είναι η συστηματική καλλιέργεια των αντιδεξιών αισθημάτων των κεντρώων. Πολλοί εξ αυτών ψήφισαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη διότι δεν ήθελαν να στηρίξουν ένα αριστερό κόμμα όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και ένα ΚΙΝΑΛ που έδειχνε να έχει συμβιβαστεί με την τρίτη θέση και τα μονοψήφια ποσοστά. Τώρα, όμως, εάν η πολιτική Ανδρουλάκη ξανακάνει ελκυστικό το ΠΑΣΟΚ, ίσως ξυπνήσουν τα αντιδεξιά αισθήματα των κεντρώων, τα οποία δεν αποκλείεται να υπερισχύσουν της προγραμματικής συμφωνίας τους με την πολιτική Μητσοτάκη. Άλλωστε, Νέα Δημοκρατία δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης, αλλά υπάρχουν και καθαρόαιμοι δεξιοί υπουργοί και παράγοντες, που αποτελούν «κόκκινο πανί» για τους κεντρώους.
Πέραν αυτών, όμως, ο κ. Μητσοτάκης έχει διαμορφώσει την πεποίθηση πως οι κεντρώοι δεν βρίσκονται συγκυριακά μαζί του, αλλά αντίθετα πρόκειται για μια στρατηγική επιλογή που -στις επόμενες εκλογές, τουλάχιστον- δεν μπορεί να απειλήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Υπάρχει πάντα, όπως είναι φυσικό, ένα κενό στον πολιτικό σχεδιασμό ανάμεσα σε πρώτη (με απλή αναλογική) και δεύτερη (με ενισχυμένη) εκλογική μάχη, στον δρόμο προς τη δεύτερη τετραετία αυτοδύναμης διακυβέρνησης. Αλλά αυτό θα πληρωθεί όταν είναι γνωστή η συγκυρία εντός της οποίας θα διεξαχθούν οι εκλογές.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
