Παρά το γεγονός ότι οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του ΚΙΝΑΛ επιθυμούν μια αντιδεξιά συμπαράταξη, δηλαδή μια άθροιση πολιτικών δυνάμεων με κοινό ζητούμενο την ανάσχεση της «δεξιάς επέλασης» και την ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές, ωστόσο αυτή η κοινή επιθυμία σκοντάφτει σε πολλά και μεγάλα εμπόδια.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλει όσο μπορεί να διευρύνει -όχι απαραίτητα εντός του «ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία»- το μέτωπο των δυνάμεων που υπό την ηγεσία του θα σταθούν απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εκλογές. Ήδη έχει ξεκινήσει την επιχείρηση «Προοδευτική Συμμαχία» που όμως ακόμα δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, είτε γιατί η πανδημία δεν επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να πραγματοποιήσει το Συνέδριό του κι εκεί να παρουσιάσει τα ανοίγματά του στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, είτε γιατί η ίδια η σοσιαλδημοκρατία είναι χωρισμένη στα δυο: Ένα κομμάτι της θέλει να γίνει η πολιτική δύναμη που θα βάζει «φρένο» στις επιλογές της κεντροδεξιάς κυβέρνησης και θα την εμπλουτίζει με στοιχεία κοινωνικότητας και αλληλεγγύης. Ενα άλλο κομμάτι της όμως, δεν συζητά καν οποιασδήποτε μορφής συνεργασία με τη δεξιά, βλέπει με καλό μάτι τη συσπείρωση των «αντιδεξιών» πολιτικών δυνάμεων αλλά, όπως είπε η Φώφη Γεννηματά, με το ΚΙΝΑΛ σε θέση κυρίαρχου. Όπως αντιλαμβάνονται όλοι, δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν οι στόχοι και των δυο πολιτικών αρχηγών.
Εδώ ο κρίσιμος παράγων όπως συμφωνούν πολλοί μέσα στα δυο κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, είναι η δυνατότητα του Κινήματος Αλλαγής να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από την όποια φθορά έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία από τη διακυβέρνηση της χώρας. Όσο οι δυνάμεις της κεντροδεξιάς δεν καταρρέουν, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις μετρήσεις υπολείπεται των ποσοστών που έλαβε τον Ιούλιο του 2019 και όσο το ΚΙΝΑΛ παραμένει σε μονοψήφια ποσοστά, οι όποιες πολιτικές πρωτοβουλίες παραμένουν κλειδωμένες στα συρτάρια του Αλέξη Τσίπρα και της Φώφης Γεννηματά.
Αν όμως η κυβέρνηση αυξήσει τις απώλειές της, αν οι σημερινές ισορροπίες του πολιτικού σκηνικού μεταβληθούν, τότε ο Αλέξης Τσίπρας προτίθεται να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες προσέγγισης κάθε κόμματος και προσωπικότητας που κινείται στον αντιδεξιό χώρο, από το ΚΙΝΑΛ της Γεννηματά έως το ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη. Τότε, εκτιμά η Κουμουνδούρου, θα είναι δύσκολο σε αυτά τα κόμματα να αρνηθούν μιας μορφής συμπόρευση, μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής, με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΙΝΑΛ, από την άλλη μεριά, αγωνιά να δει τα δημοσκοπικά του ποσοστά να αυξάνονται, στην προσπάθειά του να ξαναγίνει ο ένας από τους δυο βασικούς πυλώνες του πολιτικού μας συστήματος. Ως τότε η Φώφη Γεννηματά πρέπει να διασφαλίσει τη συνοχή και την ενότητα του Κινήματος, καθώς όσοι θέλουν το κόμμα συνομιλητή της κεντροδεξιάς, έχουν θεμελιώδεις διαφορές με όσους θέλουν το ΚΙΝΑΛ να κινείται στον αντίποδα της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι πολιτικό εγχείρημα πολύ υψηλών απαιτήσεων η διασφάλιση της στρατηγικής συμπόρευσης αυτών των δυο αντίθετων οπτικών για τη φυσιογνωμία του ΚΙΝΑΛ. Μέχρι τα δυο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης να λύσουν τα προβλήματα στο εσωτερικό τους, η «προοδευτική Διακυβέρνηση» που και οι δυο ηγεσίες επικαλούνται, παραμένει στον πάγο…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
