«Η Νέα Δημοκρατία είναι η γνωστή δεξιά που όλοι ξέρουμε. Τα επικοινωνιακά σόου και οι λίστες Πέτσα δεν μπορούν να αλλάξουν την εικόνα που έχει ο λαός μας για τη δεξιά. Από την άλλη μεριά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια παρωχημένη αριστερά, που δεν έχει αντιληφθεί τα δεδομένα της νέας εποχής και συνεπώς δεν μπορεί να τα εκφράσει πολιτικά. Η ανάγκη για μια ρωμαλέα κεντροαριστερά, μακριά από δεξιές και αριστερές ιδεοληψίες, με "προίκα" το κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ που γνώρισε κι αγκάλιασε η Ελλάδα είναι σήμερα πιο μεγάλη από όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια». Αυτά έλεγε στην «Η» κορυφαίο στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής, απαντώντας στο ερώτημα «πού θα εστιάσει την πολιτική του προσπάθεια το 2021 το ΚΙΝΑΛ;».
Η πολιτική των «ίσων αποστάσεων» είναι ο μπούσουλας του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος και για τη νέα χρονιά. Παρά το ότι το ΚΙΝΑΛ υφίσταται ένα συνεχές, πολύμηνο πολιτικό φλερτ από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να συμπορευθούν σε περίπτωση που το άθροισμα των εκλογικών τους επιδόσεων στις επόμενες εκλογές (που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική) το επιτρέψει, ωστόσο η Χαριλάου Τρικούπη ανθίσταται σε μια στρατηγική συμπόρευση που μπορεί -όπως λένε πολλά στελέχη της- να επιφυλάσσει για το Κίνημα Αλλαγής επώδυνες εξελίξεις, όπως αυτές που γνώρισαν οι Γερμανοί Φιλελεύθεροι όταν αποφάσισαν να μετάσχουν σε κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό άλλο κόμμα (CDU) αλλά και την παρόμοια εμπειρία των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών πριν λίγα χρόνια.
Το ΚΙΝΑΛ έχει αποφασίσει να διατηρήσει την αυτόνομη πολιτική του έκφραση και να «μοιράζει» πολιτικές ευθύνες σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αναλόγως του θέματος και της συγκυρίας. Παράλληλα, όμως, πρέπει να επιλύσει με σαφή και αποτελεσματικό τρόπο το πρόβλημα της εσωστρέφειας που έχει αρχίσει να δημιουργείται, με φόντο τις εκλογές για την ηγεσία του και πραγματικό πολιτικό διακύβευμα την ίδια τη φυσιογνωμία του.
Είναι κοινή διαπίστωση πολιτικών στελεχών από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, ότι ένα «αντιδεξιό» ΚΙΝΑΛ, όπως αυτό του οποίου ηγείται η Φώφη Γεννηματά, δεν έχει παρά ελάχιστες πιθανότητες -ίσως μόνο θεωρητικές- συμπόρευσης με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αντίθετα, είναι πιο εύκολο για την διαφύλαξη της σημερινής του φυσιογνωμίας, μια υπό όρους και προϋποθέσεις μετεκλογική συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Αν, όμως, η φυσιογνωμία του ΚΙΝΑΛ αλλάξει, σε μια πιθανή αλλαγή ηγεσίας, όποτε κι αν στηθούν οι εσωκομματικές του κάλπες; Τότε, ανάλογα με την κατάσταση που θα διαμορφωθεί, τα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό ίσως μεταβληθούν συνολικά.
Οι υποστηρικτές της ηγεσίας Γεννηματά τονίζουν ότι το ΚΙΝΑΛ στάθηκε όρθιο μετά την τεράστια πολιτική ζημιά που κλήθηκε να πληρώσει επειδή έβαλε πλάτη στη χώρα, είναι μια ισχυρή πολιτική δύναμη και η στρατηγική των ίσων αποστάσεων, με τη βοήθεια του πολιτικού χρόνου, μπορούν να το επαναφέρουν σε τροχιά εξουσίας και να το ξανακάνουν, όπως παλαιότερα ήταν το ΠΑΣΟΚ, τον έναν από τους δυο πόλους του ελληνικού πολιτικού εκκρεμούς, και μάλιστα τον ισχυρότερο.
Όσοι πάλι προκρίνουν αλλαγή ηγεσίας, αντιτείνουν ότι η όλη φυσιογνωμία της εποχής Γεννηματά δεν έχει κατορθώσει να «ξεκολλήσει» το Κίνημα από τα μονοψήφια ποσοστά στις εκλογές, ούτε να το κάνει βασικό καταλύτη πολιτικών εξελίξεων. Το ΚΙΝΑΛ, προσθέτουν οι ίδιοι, χρειάζεται μια άλλη ηγεσία, που θα το εκσυγχρονίσει, θα το βοηθήσει να απευθυνθεί σε κομμάτια της κοινωνίας τα οποία ως τώρα παραμένουν ασυγκίνητα και, πάντως, θα δείξει ότι ο χώρος που καλύπτει το ΚΙΝΑΛ κάνει μια ουσιαστική προσπάθεια να ξεφύγει από τα μονοψήφια ποσοστά και δεν δείχνει να συμβιβάζεται με αυτά.
Συνεπώς, τα φώτα των προβολέων στη νέα χρονιά θα είναι στραμμένα, πέραν των δυο μεγαλύτερων κομμάτων, και στο ΚΙΝΑΛ, οι εξελίξει στο εσωτερικό του οποίου θα προσδιορίσουν αποφασιστικά τις νέες πολιτικές ισορροπίες στη χώρα.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
