«Οι επικίνδυνες και αντιεπιστημονικές διατάξεις του σχεδίου νόμου πηγάζουν από την αντίληψή της ΝΔ ότι το παιδί είναι παρακολούθημα των γονιών του και όχι μία αυτόνομη νεαρή προσωπικότητα με δικαιώματα», επεσήμανε σε όλους τους τόνους, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Θεανώ Φωτίου, κατά την εισήγησή της στην Επιτροπή Δικαιοσύνης της Βουλής, για το σχέδιο νόμου αναμόρφωσης του οικογενειακού δικαίου στο θέμα της συνεπιμέλειας.
Κατά την ομιλία της στο πλαίσιο της συζήτησης η κ. Φωτίου τόνισε πως «θα μπορούσα να παραιτηθώ τώρα από ομιλήτρια μετά την τοποθέτηση της κ Γιαννάκου, με την οποία συμφωνώ αλλά και με όσα πιο εξειδικευμένα ανέλυσε η κ Κεφαλογιάννη, για την οποία θυμίζω ότι ήταν τιμής μας που στον νόμο για την αναδοχή υιοθεσία, ψήφισε το άρθρο το οποίο αφορούσε την αναδοχή των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Δεν θα το κάνω όμως, κ Γιαννάκου γιατί δε θέλω να ενισχύσω ένα κοντόφθαλμο επικοινωνιακό επιτελείο που θεωρεί ότι τέτοιες πράξεις σεβασμού πολιτικών αντιπάλων γίνονται για αντιπολιτευτικούς λόγους.
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι με το σχέδιο νόμου αλλάζει «το κέντρο βάρους του νόμου του 1983 υπέρ των συμφερόντων των γονέων» και μάλιστα, όπως τόνισε, δίνει λάθος μηνύματα στην κοινωνία, μηνύματα από το παρελθόν, με τις «Σολομώντειες λύσεις» που προτείνει.
«Από πού προκύπτουν όλες αυτές οι επικίνδυνες, αντιεπιστημονικές και πρωτοφανείς διατάξεις που δεν υπάρχουν σε καμία ευρωπαϊκή χώρα; Από δύο παράγοντες. Ο πρώτος παραγοντας είναι η αντίληψή σας ότι το παιδί είναι παρακολούθημα των γονιών του και όχι μία αυτόνομη νεαρή προσωπικότητα. Το ότι δεν έχετε αυτή την αντίληψη αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν ενεπλάκησαν στην επεξεργασία του νομοσχεδίου τα αρμόδια υπουργεία για την παιδική προστασία, την οικογένεια και τη δημογραφική πολιτική. Άφαντη η αρμόδια για την παιδική προστασία Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κα Μιχαηλίδου. Άφαντη και η Υφυπουργός στο ίδιο Υπουργείο, αρμόδια για την οικογένεια και τη δημογραφική πολιτική, κα Συρεγγέλα. Κατά τα άλλα, πρώτες και καλύτερες σε φωτογραφίες με παιδιά. Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι για εσάς συνεπιμέλεια σημαίνει κυρίως κατοχύρωση των συμφερόντων των γονιών και όχι του συμφέροντος του παιδιού και μάλιστα του βέλτιστου συμφέροντος» τόνισε η κ. Φωτίου και πρόσθεσε πως «Το γεγονός ότι δεν κάνετε πιο εξειδικευμένη αναφορά σε τι συνίσταται το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού δείχνει έλλειψη συνειδητοποίησης για το ποια δικαιώματα του παιδιού οφείλετε να προστατεύσετε. Το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού διασφαλίζεται μέσα από ένα ευρύ δίκτυο δομών, πολιτικών, υπηρεσιών και δράσεων για την προστασία των παιδιών και τη στήριξη και στις οικογένειές τους με στόχο τη δημιουργία αισθήματος ασφάλειας στους γονείς για να αποφασίσουν να τεκνοποιήσουν και στη συνέχεια για να αναθρέψουν το παιδί τους χωρίς άγχος».
- Γι αυτό επί ΣΥΡΙΖΑ στο χαρτοφυλάκιο της πρόνοιας, όπου εντάσσεται η παιδική προστασία, είχαμε φροντίσει ώστε να δημιουργήσουμε ένα πλέγμα όσο το δυνατόν περισσότερων και ουσιωδέστερων δομών και συμπεριληπτικών υπηρεσιών για το παιδί και την οικογένεια, ανεβάζοντας τον π/υ αποκλειστικά για την παιδική προστασία από 700 εκ το 2015 σε 1,4 δις το 2019. Και, βέβαια, τη σημαντικότερη ίσως καινοτομία στον τομέα της συμβουλευτικής προς παιδιά και οικογένειες: Την ένταξη στα Κέντρα Κοινότητας 100 μεγάλων δήμων των Κέντρων Στήριξης Παιδιών και Οικογένειας (ΚΕΣΟΙΠ) και την εξασφάλιση της χρηματοδότησή τους από ευρωπαϊκούς πόρους. Τα Κέντρα αυτά αντιμετωπίζουν φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, δυσαρμονιών στις σχέσεις γονιών και παιδιών, προβλήματα εφηβείας και θέματα οφειλόμενα στη δυσαρμονία των γονιών μεταξύ τους, όπως συμβαίνει συχνά μετά από έναν χωρισμό. Η πρόβλεψη ήταν να επεκταθούν σταδιακά τα ΚΕΣΟΙΠ σε όλους τους δήμους. Η κυβέρνηση της ΝΔ πάγωσε την εφαρμογή του προγράμματος, σε μια ακόμη επίδειξη αδιαφορίας για ουσιαστικές αλλαγές στο σύστημα προστασίας παιδιού. Καταθέτω τη σχετική ΚΥΑ.
- Ο νόμος για την επιμέλεια των παιδιών μετά το χωρισμό των γονιών, για να εξυπηρετεί όντως το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, χρειάζεται να προβλέπει την εξέταση κάθε περίπτωσης διακριτά, και όχι την εφαρμογή ενός έτοιμου «κοστουμιού» για όλους. Μόνον η θεσμοθέτηση εξειδικευμένων οικογενειακών δικαστηρίων μπορεί να διασφαλίσει αυτή την εξατομικευμένη εξέταση της κάθε περίπτωσης προς εξεύρεση της βέλτιστης λύσης για το συμφέρον του παιδιού. Μέχρι, δε, την πλήρη λειτουργία τέτοιων δικαστηρίων, θα πρέπει να προβλέπεται η θεσμοθετημένη συνδρομή, προς τους δικαστικούς λειτουργούς, εξειδικευμένων επιστημόνων, παιδοψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, παιδαγωγών.
Κλείνοντας η βουλευτής ζήτησε από την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο και να φέρει νέο που να προβλέπει την θέσπιση οικογενειακών δικαστηρίων και την ενίσχυση των δομών παιδικής προστασίας. Σε αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση θα έχει σύμμαχο την αντιπολίτευση.
Ακολουθεί η πλήρης απομαγνητοφώνηση της ομιλίας στην Επιτροπή Δικαιοσύνης για το σχέδιο νόμου αναμόρφωσης του οικογενειακού δικαίου στο θέμα της συνεπιμέλειας:
«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Θα μπορούσα να παραιτηθώ τώρα από ομιλήτρια μετά την τοποθέτηση της κ Γιαννάκου, με την οποία συμφωνώ αλλά και με όσα πιο εξειδικευμένα ανέλυσε η κ Κεφαλογιάννη, για την οποία θυμίζω ότι ήταν τιμής μας που στον νόμο για την αναδοχή υιοθεσία, ψήφισε το άρθρο το οποίο αφορούσε την αναδοχή των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Δεν θα το κάνω όμως, κ Γιαννάκου γιατί δε θέλω να ενισχύσω ένα κοντόφθαλμο επικοινωνιακό επιτελείο που θεωρεί ότι τέτοιες πράξεις σεβασμού πολιτικών αντιπάλων γίνονται για αντιπολιτευτικούς λόγους.
Ψηφίζουμε ένα σημαντικό για την κοινωνία νομοσχέδιο. Σύσσωμη η αντιπολίτευση και οι φορείς διαφωνούν και απαιτούν τη μη ψήφιση του άρθρου, οι βουλευτές της ΝΔ είναι απρόθυμοι να το στηρίξουν. Τι συμβαίνει ακριβώς;
Το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια αφορά τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν χώρισαν συναινετικά. Ευτυχώς, το 86% των διαζυγίων είναι συναινετικά. Μιλάμε δηλαδή για το υπόλοιπο 14% που δεν είναι συναινετικά. Φαίνεται μικρό ποσοστό αλλά είναι πολύ σημαντικό όταν αφορά παιδιά και την ψυχοκοινωνική συγκρότησή τους, την χάραξη ανεξίτηλων τραυμάτων σε όλη τους τη ζωή μέσα από μία διελκυστίνδα διεκδικήσεων, απορρίψεων, επάλληλων κρίσεων και καθημερινών δραμάτων.
Τα υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο του 1983 ήταν ένας νόμος προοδευτικός και εμπνευσμένος για την εποχή του γιατί η σκέψη τού νομοθέτη κατοχύρωνε αποκλειστικά το συμφέρον του παιδιού. Προφανώς χρειάζεται βελτιώσεις. Εσείς όμως δεν κινείστε σε αυτή την κατεύθυνση. Εσείς αλλάζετε το κέντρο βάρους του νόμου υπέρ των συμφερόντων των γονέων και μάλιστα δίνετε λάθος μηνύματα στην κοινωνία, μηνύματα από το παρελθόν, με τις «Σολομώντειες λύσεις» που προτείνετε. Να το χωρίσουμε λοιπόν στη μέση το παιδί με την προσθήκη της λέξης «εξίσου», λέξη επικίνδυνη που μπορεί να ερμηνευτεί ως «ισόχρον»" λέξη που μπορεί κατά καταστροφική αν δεν υπάρχει συναίνεση από το ζευγάρι.
Και βέβαια δημιουργεί γονείς του 1/3 και γονείς των 2/3 με το τεκμήριο για το 1/3 του χρόνου επικοινωνίας του παιδιού με τον κάθε γονέα, τεκμήριο που απέρριψαν όλοι οι φορείς.
Από πού προκύπτουν όλες αυτές οι επικίνδυνες, αντιεπιστημονικές και πρωτοφανείς διατάξεις που δεν υπάρχουν σε καμία ευρωπαϊκή χώρα; Από δύο παράγοντες:
Α) από την αντίληψή σας ότι το παιδί είναι παρακολούθημα των γονιών του και όχι μία αυτόνομη νεαρή προσωπικότητα, ένας νεαρός πολίτης δηλαδή, που δικαιούται να απολαμβάνει των δικαιωμάτων του ανθρώπου που αντιστοιχούν στην ηλικία του, όπως αναλυτικά αναφέρονται στη Διεθνή σύμβαση του ΟΗΕ του 1992 καθώς και στην Ευρωπαϊκή σύμβαση για την άσκηση των δικαιωμάτων του παιδιού. Το ότι δεν έχετε αυτή την αντίληψη αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν ενεπλάκησαν στην επεξεργασία του νομοσχεδίου τα αρμόδια υπουργεία για την παιδική προστασία, την οικογένεια και τη δημογραφική πολιτική. Άφαντη η αρμόδια για την παιδική προστασία Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κα Μιχαηλίδου. Άφαντη και η Υφυπουργός στο ίδιο
Υπουργείο, αρμόδια για την οικογένεια και τη δημογραφική πολιτική, κα Συρεγγέλα. Κατά τα άλλα, πρώτες και καλύτερες σε φωτογραφίες με παιδιά.
Το πολυπληθές επιτελικό κράτος νομοθετεί με στεγανά μεταξύ των χαρτοφυλακίων, μη εμπλέκοντας τις αρμόδιες υφυπουργούς. Εν τω προκειμένω ο Υπουργός Δικαιοσύνης αναλαμβάνει όλη την ευθύνη, ενδυόμενος διαδοχικά τα ιμάτια του αρμόδιου για τη δικαιοσύνη, για την προστασία παιδιού και για την προστασίας της οικογένειας. Μήπως στόχος είναι να παραμείνει αλώβητη έναντι της κοινής γνώμης η εικόνα άλλων κυβερνητικών στελεχών;
Το συμπέρασμα είναι ότι αρμοδιότητες εκχωρούνται και χαρτοφυλάκια δημιουργούνται με αμιγώς επικοινωνιακά και κομματικά κριτήρια, για να συστήσουν ένα «σκηνικό» ενός επιτελείου «αρίστων» περί τον Πρωθυπουργό το οποίο όμως κράτος καθημερινά αποδεικνύεται αναποτελεσματικό, ασυντόνιστο και απόν όταν χρειάζονται βαθιές τομές σε ζητήματα που ταλαιπωρούν την κοινωνία.
Ο δεύτερος παράγοντας που καθορίζει αυτό το νομοσχέδιο πηγάζει από την αντίληψή σας ότι συνεπιμέλεια σημαίνει κυρίως την κατοχύρωση των συμφερόντων των γονιών και όχι του συμφέροντος του παιδιού και μάλιστα του βέλτιστου συμφέροντος.
Βεβαίως, στο άρθρο 1 Στο άρθρο 1 δηλώνετε ότι σκοπός του νομοσχεδίου είναι η εξυπηρέτηση του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού. Καταρχάς, το γεγονός ότι δεν κάνετε πιο εξειδικευμένη αναφορά σε τι συνίσταται το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού δείχνει έλλειψη συνειδητοποίησης για το ποια δικαιώματα του παιδιού οφείλετε να προστατεύσετε με τις διατάξεις του νομοσχεδίου.
Το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού δεν διασφαλίζεται με απλές, και μάλιστα οριζόντια υποχρεωτικές, νομικές διατάξεις. Διασφαλίζεται μέσα από ένα ευρύ δίκτυο δομών, πολιτικών, υπηρεσιών και δράσεων για την προστασία των παιδιών και τη στήριξη και στις οικογένειές τους, σε όλες τις φάσεις της ζωής τους, από την κύηση ακόμη, μέχρι την ενηλικίωση ή, εφόσον φοιτούν, τη λήξη των σπουδών τους.
Στο δίκτυο αυτό συμμετέχουν οι κεντρικές προνοιακές πολιτικές και δομές του κράτους αλλά και της αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού, που χορηγούν παροχές και υπηρεσίες σε παιδιά τυπικής ή μη ανάπτυξης και τις οικογένειές τους, μεταξύ των οποίων και υπηρεσίες άμεσα απευθυνόμενες στη συνοχή και την αρμονία της οικογένειας, όποια μορφή και εάν αυτή έχει.
Οι παροχές και υπηρεσίες αυτές έχουν ένα και μόνο στόχο: τη δημιουργία αισθήματος ασφάλειας στους γονείς για να αποφασίσουν να τεκνοποιήσουν και στη συνέχεια για να αναθρέψουν το παιδί τους χωρίς άγχος, χωρίς να επηρεάζονται από τον φόβο της εμφάνισης, σε κάποια φάση της ζωής τους, συνθηκών ανισότητας που θα ανατρέψουν όλον τον προγραμματισμό τους.
Γι αυτό επί ΣΥΡΙΖΑ στο χαρτοφυλάκιο της πρόνοιας, όπου εντάσσεται η παιδική προστασία, είχαμε φροντίσει ώστε να δημιουργήσουμε ένα πλέγμα όσο το δυνατόν περισσότερων και ουσιωδέστερων δομών και συμπεριληπτικών υπηρεσιών για το παιδί και την οικογένεια, ανεβάζοντας τον π/υ αποκλειστικά για την παιδική προστασία από 700 εκ το 2015 σε 1,4 δις το 2019. Και, βέβαια, τη σημαντικότερη ίσως καινοτομία στον τομέα της συμβουλευτικής προς παιδιά και οικογένειες: Την ένταξη στα Κέντρα Κοινότητας 100 μεγάλων δήμων των Κέντρων Στήριξης Παιδιών και Οικογένειας (ΚΕΣΟΙΠ) και την εξασφάλιση της χρηματοδότησή τους από ευρωπαϊκούς πόρους. Τα Κέντρα αυτά αντιμετωπίζουν φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, δυσαρμονιών στις σχέσεις γονιών και παιδιών, προβλήματα εφηβείας και θέματα οφειλόμενα στη δυσαρμονία των γονιών μεταξύ τους, όπως συμβαίνει συχνά μετά από έναν χωρισμό. Η πρόβλεψη ήταν να επεκταθούν σταδιακά τα ΚΕΣΟΙΠ σε όλους τους δήμους. Η κυβέρνηση της ΝΔ πάγωσε την εφαρμογή του προγράμματος, σε μια ακόμη επίδειξη αδιαφορίας για ουσιαστικές αλλαγές στο σύστημα προστασίας παιδιού. Καταθέτω τη σχετική ΚΥΑ.
Το Ταμείο Ανάκαμψης και οι πόροι του θα αποτελέσουν την ευκαιρία για να δημιουργηθούν τέτοιες δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες.
Συμπερασματικά, το οικογενειακό δίκαιο είναι, στην ουσία, ένα από τα συστατικά στοιχεία του πλέγματος παιδικής προστασίας και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία. Γι αυτό ο νόμος για την επιμέλεια των παιδιών μετά το χωρισμό των γονιών, για να εξυπηρετεί όντως το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, χρειάζεται να προβλέπει την εξέταση κάθε περίπτωσης διακριτά, και όχι την εφαρμογή ενός έτοιμου «κοστουμιού» για όλους. Μια τέτοια γενικευμένη λύση όχι απλώς δεν σέβεται τα δικαιώματα του κάθε παιδιού, αλλά τα παραβιάζει de facto. Μόνον η θεσμοθέτηση εξειδικευμένων οικογενειακών δικαστηρίων μπορεί να διασφαλίσει αυτή την εξατομικευμένη εξέταση της κάθε περίπτωσης προς εξεύρεση της βέλτιστης λύσης για το συμφέρον του παιδιού. Μέχρι, δε, την πλήρη λειτουργία τέτοιων δικαστηρίων, θα πρέπει να προβλέπεται η θεσμοθετημένη συνδρομή, προς τους δικαστικούς λειτουργούς, εξειδικευμένων επιστημόνων, παιδοψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, παιδαγωγών κ.λπ οι οποίοι θα ασχολούνται με κάθε περίπτωση που παραπέμπεται να κριθεί στη δικαιοσύνη και θα διατυπώνουν γνωμοδότηση η οποία θα πρέπει να ορίζεται ότι θα γίνεται υποχρεωτικά αποδεκτή».
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
