Στις ολιγοήμερες διακοπές του στα Χανιά, ο πρωθυπουργός αποφάσισε το όνομα που θα προτείνει σε περίπου 2 με 3 εβδομάδες για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και, πλέον, μπορεί απερίσπαστος να αφοσιωθεί στην υλοποίηση του πολιτικού του σχεδίου που σκοπό έχει να επαναφέρει τη Νέα Δημοκρατία σε «τροχιά αυτοδυναμίας» την οποία θα διεκδικήσει στις εκλογές του 2027.
Βασικά όπλα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η οικονομία, η πολιτική σταθερότητα και η περίφημη «TINA» (there is no alternative) δηλαδή η αίσθηση που καλλιεργεί στους πολίτες ότι, παρά τα λάθη και τις αστοχίες της, η Νέα Δημοκρατία είναι σήμερα και ως το 2027 η μόνη λύση για την διακυβέρνηση της χώρας που εξασφαλίζει οικονομική ανάπτυξη και πολιτική σταθερότητα.
Οι εμφύλιοι στα Δεξιά
Απρόσμενη βοήθεια παίρνει το κυβερνών κόμμα και ο πρόεδρός του από τους πολλούς «εμφυλίους» μεταξύ των αντιπολιτευόμενων κομμάτων τόσο στα αριστερά, όσο και στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, που εκ των πραγμάτων «ρίχνουν νερό στο μύλο» του κ. Μητσοτάκη και των επιδιώξεών του.
Τα κόμματα που κινούνται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, έχουν εμπλακεί σε ατέρμονες συγκρούσεις μεταξύ τους, κι έτσι χάνουν μια διπλή ευκαιρία: Πρώτον να αξιοποιήσουν το ρεύμα προς τα δεξιά που έχει εξαπλωθεί σε όλη, σχεδόν, την Ευρώπη και εδώ, στην Ελλάδα, αριθμεί συνολικά πάνω από 20% (αν αθροίσει κανείς την Ελληνική Λύση, τη Νίκη, τη Φωνή Λογικής, τους Σπαρτιάτες κλπ).
Ωστόσο φαίνεται από πολύ δύσκολο έως αδύνατο να συνυπάρξουν κάτω από ενιαίο κομματικό φορέα πχ ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Αφροδίτη Λατινοπούλου, καθώς έχει ξεσπάσει «πόλεμος» μεταξύ των ηγεσιών των δυο κομμάτων. Επίσης, έντονα αμφισβητείται ο Δημήτρης Νατσιός στο εσωτερικό της Νίκης και προσπαθεί να υπερβεί τα εσωτερικά προβλήματα με επιθέσεις εναντίον της Ελληνικής Λύσης, ενώ οι Σπαρτιάτες βρίσκονται ενώπιον διαλυτικών καταστάσεων, και παρ’ όλα αυτά στρέφονται εναντίον του Κυριάκου Βελόπουλου… Όλο αυτό το σκηνικό κάνει μια συνεργασία των καθαρόαιμων δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων, ευσεβή πόθο…
Οι τριβές στα Αριστερά
Η εικόνα στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι καλύτερη. Μπορεί σε αυτή τη φάση το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ να έχουν υποστείλει τις μεταξύ τους τριβές, γιατί προέρχονται από περιόδους εσωστρέφειας και προέχει τόσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη όσο και για τον Σωκράτη Φάμελλο, η ανασύνθεση του στελεχιακού δυναμικού και των προγραμματικών θέσεων των δυο κομμάτων. Πάντως τα πολλά προηγούμενα χρόνια, Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου ξεκαθάρισαν σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους ότι θα αναζητήσουν ξεχωριστά το κάθε κόμμα για τον εαυτό του, το ρόλο της εναλλακτικής λύσης στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όσο για τα μικρότερα κόμματα της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, κι εκεί βασιλεύει η διαίρεση και η απροθυμία συνένωσης δυνάμεων. Κλασικό παράδειγμα είναι η Πλεύση Ελευθερίας, η ΛΑΕ και το ΜέΡΑ25, τρία κόμματα που προήλθαν από την απόφαση Τσίπρα να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο το 2015, κι ακόμα παραμένουν ξεχωριστοί φορείς… Επίσης, η Νέα Αριστερά αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω Κασσελάκη, αλλά και τώρα που ο Κασσελάκης δεν είναι στον ΣΥΡΙΖΑ, αρνείται την επιστροφή, παρά τα χαμηλά δημοσκοπικά της ποσοστά. Για να μην πούμε για την τύχη που είχε η πρόταση Χαρίτση για τον Χρήστο Ράμμο ως υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που αντιμετωπίστηκε τουλάχιστον απρόθυμα από τα συγγενή πολιτικά κόμματα. Την ίδια «τύχη» είχε και η πρόταση της Ζωής Κωνσταντοπούλου για συγκρότηση ενός τύπου Συμβουλίου της αντιπολίτευσης, με σκοπό την άθροιση αντιπολιτευτικών δυνάμεων.
→ Διαβάστε επίσης: Μετά την εορταστική ανάπαυλα, ο Μητσοτάκης στήνει παγίδες στο ΠΑΣΟΚ
ΤΙΝΑ
Όλο αυτό το διάστημα, μόνο μια φορά υπήρξε συνεργασία κομμάτων, στην κατάθεση πρότασης δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης με πρωτοβουλία Ανδρουλάκη κι αυτό, αντί να γίνει κανόνας συνεργασίας μεταξύ κομμάτων της αντιπολίτευσης, προβάλλεται ως μεγάλη επιτυχία…
Γι αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης το λέει, σχεδόν καθαρά: There is no alternative...
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
