Υπερόπλο για τη μεσαία τάξη, την κοινωνική συνοχή και την οικονομία χαρακτήρισε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, τη νέα ρύθμιση για τον εξωδικαστικό μηχανισμό, μιλώντας στη συζήτηση του νομοσχεδίου: «Ενίσχυση της Κεφαλαιαγοράς και άλλες διατάξεις» στην Ολομέλεια της Βουλής.
Αναφερόμενος στην απάντηση που πρέπει να δοθεί από την ΕΕ στις ΗΠΑ για τους δασμούς, είπε ότι «πρέπει να χτίζεις δεσμούς παρά να βάζεις δασμούς. Κα αυτό είναι το οποίο θέλουμε να πετύχουμε και αυτή είναι η αρχή μας».
Ο υπουργός είπε ότι με το νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα σε ευάλωτους δανειολήπτες να σώζουν την κατοικία τους ακόμη και 20 ημέρες πριν τον πλειστηριασμό με την ένταξη στο ενδιάμεσο πρόγραμμα.
Ολόκληρη η ομιλία του Κ. Πιερρακάκη
Σήμερα καταθέτουμε ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο για τον εξωδικαστικό μηχανισμό και όπως έχω αναφέρει και στην Επιτροπή, είναι μια ρύθμιση που μπορεί κανείς να την χαρακτηρίσει υπερόπλο για τη μεσαία τάξη, την κοινωνική συνοχή και την οικονομία.
Θα μου επιτρέψετε, όμως, να ξεκινήσω πρώτα με μία αναφορά στη διεθνή πολιτική οικονομία, στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις, δηλαδή στις μεγάλες τεκτονικές αλλαγές οι οποίες συντελούνται αυτή τη στιγμή στο διεθνές εμπόριο μέσα από την αλλαγή στάσης της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών προς μία κατεύθυνση η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τον όρο προστατευτισμός σε σχέση με την επιλογή του ελεύθερου εμπορίου, η οποία είναι η επιλογή και της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέχρι πρόσφατα η επιλογή των Ηνωμένων Πολιτειών εδώ και δεκαετίες.
Η δημόσια συζήτηση το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας σε σχέση με την επιβολή δασμών έχει εστιάσει περισσότερο στο κομμάτι το οποίο αφορά την επίδραση στην ελληνική οικονομία. Και, πράγματι, εάν δει κανείς την πρώτη γραμμή συνεπειών, εάν υποθέσουμε ότι η συνθήκη παραμένει στατική, εάν πάρουμε τη φωτογραφία της συνθήκης -που δεν θα ισχύσει- φτάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι η επίδραση αυτή είναι περιορισμένη. Γιατί είναι περιορισμένη; Γιατί οι ελληνικές εξαγωγές στην Αμερική είναι κάτω του 5% των ελληνικών εξαγωγών, είναι 2,4 δις ευρώ. Αφορούν το ελαιόλαδο, τις ελιές, τα αγροτικά προϊόντα, συνολικότερα, το αλουμίνιο, το τσιμέντο, τα πετρελαιοειδή, το 1% του ΑΕΠ δηλαδή.
Παρόλα αυτά, αυτό το οποίο μας ανησυχεί και θα σας έλεγα ότι είναι κάτι το οποίο μας προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι οι δευτερογενείς επιπτώσεις οι οποίες μπορούν να προκύψουν από μία τέτοια αλλαγή στην παγκόσμια πολιτική οικονομία και στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις.
Θα τις κωδικοποιούσα σε τρία επίπεδα, αυτές τις δευτερογενείς επιπτώσεις:
- Το 1οεπίπεδο αφορά τη διεθνή αβεβαιότητα. Πριν καν πάμε στους δασμούς, η αβεβαιότητα στη διεθνή οικονομία επιδρά στις επενδύσεις και ενδεχομένως μετατοπίζει μία επενδυτική απόφαση κάποιου από το σήμερα στο αύριο όταν θα έχουμε μεγαλύτερη σταθερότητα στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον.
- Το 2ο επίπεδο έχει να κάνει με το ενδεχόμενο να υπάρξει ύφεση, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και σε ευρωπαϊκές αγορές, όπως η γερμανική, το οποίο αυτονόητα θα επηρεάσει και εμάς.
- Και το 3ο επίπεδο έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή απάντηση ή και με το σύνολο των γύρων που θα υπάρξουν σε αυτή τη συζήτηση – διαπραγμάτευση σε σχέση με τους δασμούς, με το ποια θα είναι δηλαδή και η ευρωπαϊκή απάντηση σε αυτό, καθότι ευρωπαϊκοί δασμοί, εκ των πραγμάτων μας επηρεάζουν. Υπήρξε μία πρώτη δέσμη τέτοιων δασμών, ανακοινώθηκε χθες, μιλάμε για 22,1 δις ευρώ ως συνολικό όγκο αμερικανικών συναλλαγών στην Ευρώπη από τα συνολικά 334. Δηλαδή, για το 6,5%, περίπου, των συνολικών εισαγωγών αμερικανικών προϊόντων. Είναι μία σταθμισμένη και περιορισμένη αντίδραση η οποία εν πολλοίς είχε προεξοφληθεί.
Εμείς ως χώρα έχουμε τονίσει ότι πρέπει κανείς να είναι εξαιρετικά προσεκτικός σε σχέση με τη χρήση αυτού του εργαλείου και κωδικοποιώντας τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης, του τι πιστεύουμε εμείς σε σχέση με τους δασμούς, θα στεκόμουν στα εξής:
Πρώτον, ότι στεκόμαστε-συντασσόμαστε θεσμικά αλλά και πολιτικά με τις αποφάσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας – αυτό διαφάνηκε χθες. Θεσμικά, γιατί εκ των πραγμάτων η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ένωση εμπορίου, άρα οι θεσμικές αποφάσεις είναι κοινές, αλλά και πολιτικά ακριβώς επειδή αντιλαμβανόμαστε την τεράστια ανάγκη να μπορέσουμε να αθροίσουμε δυνάμεις, να πολλαπλασιάσουμε, εν τέλει, δυνάμεις σε αυτή τη διαπραγμάτευση.
Δεύτερον, είμαστε μία χώρα η οποία πιστεύει στο ελεύθερο εμπόριο, σε μία Ένωση που πιστεύει στο ελεύθερο εμπόριο. Αρκεί κανείς να δει την παγκόσμια ιστορία των δασμών. Από τον 19ο αιώνα, το 1846, το πώς η Αγγλία σταματά τους δασμούς στην περίπτωση του καλαμποκιού – είναι μια πολύ χαρακτηριστική ιστορία – και πώς η μεσαία τάξη, συνολικά, βοηθήθηκε από αυτό και θεωρείται ότι είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς το ελεύθερο εμπόριο, βασικά, βοηθά τον πιο αδύναμο. Αλλά και τη δεκαετία του ’30. Το τι συνέβη με αποφάσεις οι οποίες ξεκίνησαν το 1930 από την τότε κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν ο Νόμος Smoot-Hawley που με πολλαπλά ντόμινο οδήγησε στο να έχουμε ένα μέσο επίπεδο δασμών παγκοσμίως 60%. Και αυτό βύθισε περαιτέρω τον κόσμο στην παγκόσμια ύφεση.
Με δεδομένο λοιπόν αυτό, εμείς θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί στο πώς ζητούμε την αξιοποίηση αυτού του εργαλείου - ακριβώς επειδή είναι ένα εργαλείο το οποίο είναι έξω από το ευρωπαϊκό DNA.
Θέλουμε, δηλαδή, και αυτό είναι το τέταρτο σημείο, αυτό το οποίο είπε και ο Πρωθυπουργός χθες, μια λύση win – win με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αναφέρει σήμερα το πρωί η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι, ιδανικά, πρέπει να είμαστε σε ένα περιβάλλον μηδενικών δασμών ανάμεσα στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι το οποίο που θα διεκδικηθεί, γιατί ακριβώς το επόμενο διάστημα, πρέπει να επιδιωχθεί διαπραγμάτευση επί των γεγονότων τα οποία έχουν συντελεστεί.
Να σταθώ όμως, επίσης, ως πέμπτο σημείο, και σε κάτι το οποίο αναφέρεται έντονα και σε ευρωπαϊκούς κύκλους το τελευταίο διάστημα και το οποίο είναι αλήθεια, είναι αυταπόδεικτο αυτό το οποίο θέλουμε να επιτύχουμε, τόσο η έκθεση Draghi όσο και η έκθεση Letta πρέπει να είναι ο «Βορράς» στην πυξίδα μας.
Η έκθεση Draghi κωδικοποιημένα αναφέρει ότι έχουμε εσωτερικά εμπόδια εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις δικές μας εσωτερικές οικονομικές σχέσεις. Αναφέρει η έκθεση Draghi ότι στη μεταποίηση υπάρχουν ισοδύναμοι εσωτερικοί δασμοί της τάξεως 45% και ότι στις υπηρεσίες υπάρχουν ισοδύναμο δασμών της τάξεως του 110%. Αναφέρει ότι το εμπόριο ανάμεσα στα κράτη – μέλη της Ε. Ε. είναι κάτω από το μισό σε σχέση με το τι συμβαίνει ανάμεσα σε Αμερικανικές Πολιτείες.
Άρα, αυτό το οποίο πρέπει να κατακτηθεί και να επιτευχθεί είναι να αφαιρεθούν εμπόδια και εντός των οικονομιών και μεταξύ των οικονομιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και φυσικά θα πρέπει να μπορέσουμε να απευθυνθούμε συστηματικά και εμείς ως χώρα και σε ολοένα και περισσότερες αγορές για τις εξαγωγές μας και για τις ξένες επενδύσεις μας.
Έχουν αυξηθεί σημαντικά οι εξαγωγές τα τελευταία χρόνια, πλησιάζουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Είμαστε πάνω από 40% στο ΑΕΠ μας σε ό,τι αφορά τις εξαγωγές -της τάξεως του 43% (εάν θυμάμαι καλά το νούμερο)- ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι το 51%, το προσεγγίζουμε. Θα πρέπει να στοχεύσουμε πιο συστηματικά την αγορά της Ινδίας. Θα πρέπει να στοχεύσουμε πιο συστηματικά τις αγορές της Μέσης Ανατολής. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει όμως, ταυτόχρονα, να ενορχηστρώσουμε την ευρωπαϊκή αντίδραση, όχι απλώς συμμετέχοντας σε αυτήν αλλά έχοντας και μία πολύ ισχυρή φωνή.
Να προσθέσω, τέλος, ότι η αντίδραση απέναντι σε αυτό, η εθνική αντίδραση απέναντι σε αυτό έχει να κάνει με δύο πτυχές πολιτικής.
Η μία λέγεται δημοσιονομική σταθερότητα και στην οποία πρέπει να επιμείνει κανείς, γιατί αυτό είναι το σταθερό και ασφαλές έδαφος πάνω στο οποίο χτίζουμε. Έχει τύχει να αναφέρω -και προσωπικά- ότι είναι άλλης τάξεως θέμα το να δίνεις το χέρι και να μην κουνάς το δάχτυλο και άλλης τάξεως θέμα να είσαι μια κυβέρνηση του «δώσ’τα όλα». Γιατί οι κυβερνήσεις του «δώσ’τα όλα» έκαναν το εξής πράγμα: πέρασαν τον λογαριασμό στην επόμενη γενιά. Εμείς δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό.
Δεύτερον, χρειάζονται μεταρρυθμίσεις: πάνω στη σταθερότητα πρέπει να χτίζεις με αλλαγές, με μεγάλες αλλαγές, θεμελιώδεις, και πρέπει να τολμάς. Εγώ θα αναφέρω ενδεικτικά μία:
Σήμερα βγήκε μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση την οποία καταθέτω στα πρακτικά, η οποία είναι η οικονομική επίδραση της ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα, είναι η έκθεση της Deloitte.
Με την προηγούμενη ιδιότητά μου αναφερόμουν στις αμιγείς εκπαιδευτικές επιπτώσεις, τώρα θα καταθέσω στα πρακτικά και τις οικονομικές που είναι ότι: η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων στο τέλος της πενταετίας θα δώσει 0,7% στο ΑΕΠ ετησίως, στα δέκα χρόνια αυτό μπορεί να φτάσει το 1,4%. Λοιπόν, έχουμε μία πολιτική η οποία κατά μέσο όρο θα δίνει μία μονάδα στο ΑΕΠ.
Ρωτώ την αντιπολίτευση: ποιος διαφωνεί με αυτό και δεν το θέλει και με ποιο πρόσχημα; Γιατί, για πρόσχημα πρόκειται.
Πρέπει να μπορέσουμε, επιτέλους, κάποια πράγματα που είναι «γεννήτριες» ανάπτυξης, πράγματα τα οποία τα συζητάμε για δεκαετίες και δεν τολμάμε να τα κάνουμε, να τολμήσουμε να τα κάνουμε, χωρίς ιδεοληψία.
Προχωρώ στο νομοσχέδιο. Να σταθώ πρώτα στο ότι αυτό είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο προετοίμασε ο προκάτοχός μου, Κωστής Χατζηδάκης με την ομάδα του, είναι ένα υπερόπλο ο εξωδικαστικός μηχανισμός, όπως προανέφερα. Προλάβαμε, όμως, να βάλουμε και εμείς κάποιες πινελιές. Και θέλω να αναφερθώ σε τρεις, οι οποίες νομίζω ότι, ως τρίγωνο, δίνουν το αυτό το στίγμα το τι σημαίνει το «να δίνεις το χέρι.»
Η πρώτη έχει να κάνει με τη διάταξη για το Μάτι και τη Μάνδρα. Για το πώς, δηλαδή, το Δημόσιο παραιτείται από τα ένδικα μέσα.
Ακούω αυτές τις ημέρες από στελέχη, από συναδέλφους της αντιπολίτευσης και της συμπολίτευσης κριτική σε σχέση με το πώς το Κράτος, όντως, σε εθνικές τραγωδίες, διεκδικεί από πολίτες οι οποίοι έχουν πληγεί, μέχρι τέλους, κάποια πράγματα, στη βάση του πώς λειτουργεί η νομοθεσία μας αναφορικά με τον ρόλο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και πώς γενικά έχουμε έναν τρόπο συμπεριφοράς εδώ και χρόνια. Και όταν ακούω τη λέξη «ανάλγητο», όταν προσπαθεί να περιγράψει το Κράτος σε αυτή τη συνθήκη, επιτρέψτε μου να το πω όχι ως αρμόδιος Υπουργός Οικονομικών, αλλά ως πολίτης: αδυνατώ να διαφωνήσω με τον χαρακτηρισμό.
Το κράτος δεν μπορεί να εξαντλεί την αυστηρότητά του σε εθνικές τραγωδίες και θα έλεγα ότι αυτή η θεραπεία την οποία βρήκαμε στη συγκεκριμένη ρύθμιση, η οποία είναι η ad hoc νομοθέτηση, η διάταξη, δηλαδή, του να παραιτηθεί το κράτος στη συγκεκριμένη συνθήκη, είναι ένα ύστατο μέσο. Θα πρέπει να βρούμε έναν πιο συστηματικό τρόπο για να μπορούμε σε τέτοιας φύσης ζητήματα, σε εθνικές τραγωδίες, να μην χρειάζεται να γίνεται αυτό κάθε φορά. Και σας καλώ να το αναζητήσουμε μαζί.
Δεύτερον, αναστέλλονται οι ποινικές διώξεις για πολίτες με ρυθμισμένες οφειλές. Υπήρχε, δηλαδή, η συνθήκη κάποιος να έχει κάνει μία ρύθμιση, αλλά να λαμβάνει μια δίωξη από το Ελληνικό Δημόσιο και αυτό ίσχυε χρόνια. Αυτός ο παραλογισμός σταματά. Αυτή είναι μία ένεση κοινής λογικής.
Και, βεβαίως, δίνουμε μία δεύτερη ευκαιρία ρύθμισης οφειλών προς το Δημόσιο και προς τους ασφαλιστικούς φορείς για νομικά πρόσωπα, θα έχουν ένα δίμηνο μετά από σήμερα -αφού ψηφιστεί η συγκεκριμένη διάταξη- αυτοί που δεν είχαν καταφέρει στον προηγούμενο εξωδικαστικό να συμπεριληφθούν, δεν κατάφεραν να τηρήσουν τις δόσεις τους, τους δίνουμε μία δεύτερη ευκαιρία για να το κάνουν.
Τώρα, σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν προτάσεις οι οποίες έχουν κατατεθεί από την αντιπολίτευση. Έχω ήδη απαντήσει για το θέμα 13ος- 14ος μισθός, 13η- 14η σύνταξη. Συνολικά είναι 7,8 δις όλα μαζί. Μετράνε και οι εισφορές στον στόχο δαπανών, για αυτό και επικαλούμαστε αυτό το νούμερο. Έχουμε αναφέρει ότι αυτός αριθμός, αυτή η δημοσιονομική δυνατότητα δεν υπάρχει, γιατί λειτουργούμε εντός του πλαισίου και των νέων δημοσιονομικών κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν πρόκειται να παραβιαστεί, γιατί η χώρα δεν θα ξαναμπεί η ίδια «στο κόκκινο».
Προτεραιοποιούμε συνολικά τις κοινωνικές ομάδες οι οποίες έχουν την ανάγκη μας. Σκεφτόμαστε πώς θα γίνει αυτή η προτεραιοποίηση με εθνικούς όρους, κοινωνικούς όρους, αναπτυξιακούς όρους και θα δείτε ότι θα το κάνουμε χτίζοντας όμως πάνω στα στέρεα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας.
Σε άλλες διατάξεις, θα αναφέρω, κωδικοποιημένα, ότι κάποιες από αυτές που η αντιπολίτευση προτείνει χτυπάνε σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς και άρα δεν είναι εφικτό να υλοποιηθούν. Θα απαντήσουμε αναλυτικά σε αυτές το επόμενο διάστημα.
Άλλες «χτυπάνε» στον Ηρακλή, που ήταν ένα εργαλείο το οποίο λειτούργησε καταλυτικά στο να μειωθεί το ιδιωτικό χρέος στην Ελλάδα. Και άλλες είναι ενδιαφέρουσες. Όλες αυτές λοιπόν, σας καλώ να τις συζητήσουμε, απλώς προτείνω στην αντιπολίτευση να μην έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Δεν μπορεί να κατηγορεί την κυβέρνηση όταν έρχεται να φέρει μια τροπολογία - αλλά η ίδια να εισάγει μία τροπολογία λίγες ώρες πριν. Αυτό πρέπει να γίνει με συστηματική δουλειά και με διάλογο, αλλά δηλώνω ρητά ότι μας ενδιαφέρει να ακούσουμε τις απόψεις σας. Δηλώνω ρητά ότι θα υιοθετήσουμε οποιαδήποτε καλή ιδέα από όπου και εάν προέρχεται, αρκεί να λύνει ένα ζήτημα καθημερινότητας. Γιατί γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ζητήματα -απλά και καθημερινά- τα οποία δεν έχουν χρώμα, είναι περιττές γραφειοκρατίες, είναι ενέσεις κοινής λογικής, θέλουμε να κάνουμε πάρα πολλές τέτοιες μικρές αλλαγές. Άρα, σε όλα θα υπάρξει απάντηση και θα δούμε τι από όλα αυτά μπορεί να υιοθετηθεί στην πορεία.
Στέκομαι λίγο περισσότερο στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Απλώς κωδικοποιώντας ότι ο χαρακτηρισμός «υπερόπλο» προκύπτει από το ότι:
Πρώτον: Τα εισοδηματικά κριτήρια σχεδόν διπλασιάζονται, η προϋπόθεση για τον διπλασιασμό των ορίων είναι ο οφειλέτης να έχει όριο ήδη μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών οφειλών τις 300.000 ευρώ.
Δεύτερον: Θεσμοθετούμε την υποχρέωση του πιστωτή να καταθέτει έγγραφη πρόταση ρύθμισης προς τον οφειλέτη τρεις μήνες πριν από τον πλειστηριασμό.
Τρίτον: Σε περίπτωση που δεν επαρκεί η περιουσία του οφειλέτη για να ανοίξει η πτωχευτική διαδικασία, τότε εγγράφεται στο Μητρώο Φερεγγυότητας. Στο πλαίσιο αυτό, επεκτείνεται πλέον η δυνατότητα του εισηγητή δικαστή να εκδώσει και για αυτούς τους οφειλέτες πράξη με την οποία διαπιστώνεται η επέλευση της απαλλαγής.
Τέταρτον, διευκολύνονται οι ευάλωτοι δανειολήπτες να σώσουν την κατοικία τους ακόμη και 20 ημέρες πριν από την εκποίησή της, μέσω της ένταξης στο ενδιάμεσο πρόγραμμα. Μέχρι σήμερα, για να ενταχθεί ο οφειλέτης στο ενδιάμεσο πρόγραμμα, όφειλε να κάνει αίτηση εντός 60 ημερών πριν από την κατάσχεση, με αποτέλεσμα πολλοί να χάνουν τις προθεσμίες. Πλέον αυτό αλλάζει, αφού ο ευάλωτος οφειλέτης θα έχει τη δυνατότητα υποβολής αίτησης τουλάχιστον 20 μέρες πριν από τον πλειστηριασμό.
Πέμπτον: Η επέκταση ισχύει και στην περίπτωση που ο οφειλέτης επιλέξει να ρυθμίσει τις οφειλές του μέσω της διαδικασίας εξυγίανσης, δηλαδή της δυνατότητας ρύθμισης δανείων που έχουν εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, με δυνατότητες διαγραφών και επέκτασης του χρόνου αποπληρωμής, με στόχο να βοηθηθούν οι επιχειρήσεις που έχουν συνήθως μεγαλύτερες οφειλές να ρυθμίσουν και τα δάνεια με εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου, χωρίς να διακινδυνεύεται η παρασχεθείσα εγγύηση.
Έκτον: Δημιουργούμε μόνιμο μηχανισμό αποζημίωσης ζημιωθέντων της «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ».
Να αναφέρω απλώς ότι εδώ θα προκύψει μια μεγάλη επιτάχυνση και η επιτάχυνση προκύπτει - για να κρατήσουμε μία μεταβολή σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς του εξωδικαστικού μηχανισμού- από το ότι δωδεκαπλασιάζονται οι επιλέξιμοι οφειλέτες, από το 7% πηγαίνουμε στο 85% του συνόλου των αιτούντων.
Αναφέρω, επίσης, κωδικοποιημένα, ότι το νομοσχέδιο περιλαμβάνει και πάρα πολλές διατάξεις σε μεγάλο πλούτο, είναι διατάξεις που έχουν μια πολυπλοκότητα, που αφορούν την ενίσχυση της Κεφαλαιαγοράς.
- Φορολογικά και άλλα κίνητρα για ενίσχυση της ουσιαστικής λειτουργίας, και της αξιοπιστίας του Χρηματιστηρίου, ενθάρρυνση της ζήτησης και εισαγωγή εταιριών σε αυτό
- Θεσμική θωράκιση των εποπτικών μηχανισμών, δηλαδή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της Τράπεζας της Ελλάδος
- Δημιουργία ολοκληρωμένου θεσμικού πλαισίου για τα κρυπτοστοιχεία και μέτρα για την προστασία των επενδυτών
- Ενσωμάτωση Ενωσιακών Οδηγιών και θέσπιση μέτρων για την εφαρμογή Κανονισμών σχετικών με την Κεφαλαιαγορά και τον χρηματοπιστωτικό τομέα προς συμμόρφωση με το Ενωσιακό δίκαιο.
Και περιλαμβάνονται και μια σειρά άλλων μέτρων όπως το mystery shopping, τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα σε σχέση με το πώς πραγματικά αυξάνουμε τη διαφάνεια στην αγορά και μειώνουμε τη γραφειοκρατία της.
Και κλείνω, Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές, λέγοντας ότι το νομοσχέδιο αυτό στο σύνολο των προβλέψεών του αφαιρεί εμπόδια, ενισχύει την κοινωνική συνοχή, καταργεί στεγανά και απελευθερώνει δυνατότητες: δυνατότητες ατόμων, οικογενειών, επιχειρήσεων, δυνατότητες συνολικά της ελληνικής κοινωνίας, της ελληνικής οικονομίας. Και ακριβώς για αυτό σας καλώ να υπερψηφίσετε το νομοσχέδιο.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
