Το περιβάλλον είχε θεωρηθεί από νωρίς ως ένας από τους μεγάλους χαμένους της οικονομικής και ενεργειακής κρίσης που πλήττει τον πλανήτη. Η διεθνής διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα (COP27) δυστυχώς το επιβεβαίωσε!
Αν και ο πήχης είχε τοποθετηθεί από την αρχή χαμηλά, το γεγονός ότι οι πολυήμερες συνομιλίες στο Σαρμ ελ-Σέιχ, πράγματι, απέδωσαν ελάχιστους ουσιαστικούς καρπούς είναι σημείο προβληματισμού δεδομένου πως οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και τα ολοένα και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα αποτελούν μόνιμη ανθρωπιστική και οικονομική πληγή.
Οι αναπτυγμένες χώρες ειδικά έδειξαν μια, μάλλον, σπάνια σύμπνοια στην απροθυμία τους να βάλουν το χέρι στην… τσέπη προκειμένου να στηρίξουν μια από τις πιο ουσιώδεις πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να προωθηθεί στη σύνοδο: το λεγόμενο «Ταμείο Απωλειών και Ζημιών» για την συγκέντρωση χρημάτων για τη στήριξη των πιο ευάλωτων κρατών που υποφέρουν περισσότερο από την κλιματική αλλαγή.
Διαβάστε και: Μητσοτάκης στην COP27: Η Ελλάδα στο κέντρο του νέου ευρωπαϊκού ενεργειακού χάρτη
Δει δη χρημάτων
Το θέμα, βέβαια, δεν είναι καινούργιο. Οι αναπτυσσόμενες και υποανάπτυκτες χώρες διαμαρτύρονται εδώ και χρόνια πως χρειάζονται περισσότερη οικονομική βοήθεια, τόσο για την αντιμετώπιση των συνεπειών των ακραίων φαινομένων όσο και για την δρομολόγηση project που θα βελτιώσουν το πράσινο αποτύπωμα τους, έτσι ώστε να συμβάλλουν στον παγκόσμιο στόχο για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου.
«Ξεμένουμε από χρόνο, ξεμένουμε από χρήματα και ξεμένουμε από υπομονή» σχολίασε οργισμένος ο Ραλφ Ρεγενβάνου, της μικρής νησιωτικής χώρας Βανουάτου, στον Ειρηνικό, η ύπαρξη της οποίας απειλείται ευθέως από την άνοδο της στάθμης των θαλασσών.
Εξάλλου, οι μικρές και φτωχότερες χώρες έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται πως γίνονται στόχος ενός φαινομένου που οφείλεται κυρίως στις πιο πλούσιες και ρυπογόνες χώρες του πλανήτη. Όμως, το timing της Συνόδου ήταν πιο δυσμενές από ποτέ, καθώς χρήματα… δεν υπήρχαν, ούτε υπήρχε ιδιαίτερη πρόθεση να βρεθούν σε ένα διάστημα οικονομικής ύφεσης.
Έτσι, οι ανεπτυγμένες χώρες, μεταξύ τους και η ΕΕ, επέμειναν στην απόφαση τους να στηρίξουν μόνο μια «μη δεσμευτική απόφαση» για το νέο Ταμείο, αναβάλλοντας το θέμα για τον επόμενο γύρο των συνομιλιών στο Ντουμπάι, το 2023, αν όχι και για το 2024. Και χωρίς βέβαια να υπάρχει δέσμευση για συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Διαβάστε και: COP27: Προσωρινή η στροφή της ΕΕ στον άνθρακα λόγω της ενεργειακής κρίσης
Χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Φρανς Τίμερμανς, μιλώντας για την ευρωπαϊκή θέση, υποστήριξε πως η ΕΕ είναι ανοιχτή μεν στη δημιουργία του επίμαχου Ταμείου στήριξης, αλλά πως απαιτείται ακόμη πολύ(!) συζήτηση για τον τρόπο λειτουργίας του και τα χρηματοοικονομικά του εργαλεία. Ανάλογη θέση υιοθέτησαν οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί.
Ποιος θα πληρώσει και πόσα
Βασικό σημείο αντιπαράθεσης είναι το γεγονός πως η αρχική πρόταση για το Ταμείο που χρονολογείται χρόνια πριν, περιόριζε τη βάση των δωρητών σε μια λίστα πλούσιων κρατών δίχως να λαμβάνει υπόψη πως στην πορεία του χρόνου τα οικονομικά δεδομένα παγκοσμίως έχουν αλλάξει κυρίως σε σχέση με τις αναπτυσσόμενες χώρες. Για παράδειγμα, η Κίνα θα έπρεπε, χάρη στην οικονομική ενδυνάμωση της αλλά και το ρυπογόνο αποτύπωμα της, να είναι στην πλευρά των μεγάλων δωρητών.
Οι ανεπτυγμένες χώρες ανησυχούν πως, αν τα στοιχεία αυτά δεν διορθωθούν, η πρόταση για τη χρηματοδότηση του Ταμείου δεν θα περάσει από τα εθνικά τους κοινοβούλια, ειδικά σε ένα διάστημα δημοσιονομικής στενότητας και ανάγκης εξεύρεσης χρημάτων για τη στήριξη των κοινωνιών τους από τη μάστιγα της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης.
Κυκεώνας
Το πρόβλημα, άλλωστε, ήταν πως με τις διαφωνίες για το Ταμείο να μονοπωλούν τις επίσημες αλλά και παρασκηνιακές συζητήσεις, επισκιάστηκαν και οι προσπάθειες για άλλες επιμέρους πρωτοβουλίες, όπως η έκκληση προς τις πλούσιες χώρες να αρχίσουν επιτέλους να ανταποκρίνονται στη δέσμευση τους να προσφέρουν 100 δισ. δολάρια ετησίως προς τις φτωχότερες χώρες για την προώθηση πράσινων project.
Η συγκεκριμένη πρόταση υποτίθεται πως είχε εγκριθεί και τα χρήματα θα έπρεπε να αρχίσουν να ρέουν ήδη από το 2020, χωρίς όμως να έχει γίνει τίποτε πρακτικά...
Ουσιαστικά, λίγες μόλις ώρες πριν κλείσει η αυλαία της Συνόδου, το προσχέδιο της τελικής συμφωνίας της COP27 δεν έχει να επιδείξει κάποια ουσιαστική πρόοδο σε σχέση με τη προηγούμενη διάσκεψη της Γλασκόβης, ούτε σε στόχους (όπως η αποδέσμευση από τα ορυκτά καύσιμα), ούτε βέβαια σε ουσιαστικές πρωτοβουλίες και χρήματα!
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
