Μετά από μια έντονη περίοδο πολιτικής και οικονομικής αστάθειας που δεν συνάδει με το προφίλ μιας κραταίας δύναμης του G7, o Ρίσι Σούνακ αναλαμβάνει τα ηνία της Βρετανίας έχοντας εξαιρετικά δύσκολο έργο μπροστά του, τόσο στο μέτωπο της οικονομίας όσο και της πολιτικής σκηνής και του διχασμένου κόμματος των Τόρις. Είναι δε, δύο προκλήσεις απόλυτα αλληλένδετες, καθώς η διαχείριση των οικονομικών προβλημάτων δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την αποκατάσταση της πολιτικής τάξης και της ενότητας στους κόλπους των Τόρις.
Διαβάστε και: Βρετανία: Ο Ρίσι Σούνακ νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας
Η αντιπολίτευση από την πλευρά της επιμένει να ζητά εκλογές, θεωρώντας πως το κυβερνών κόμμα έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη του λαού και πως ο νέος πρωθυπουργός -που άλλωστε επελέγη αποκλειστικά από τους βουλευτές και όχι τα μέλη του κόμματος- δεν διαθέτει πραγματική λαϊκή εντολή.
Οι Τόρις προφανώς έχουν κάθε λόγο να θέλουν να το αποφύγουν, βλέποντας τη διαφορά με τους Εργατικούς να κυμαίνεται σε ιστορικά επίπεδα και την απήχηση τους να βρίσκεται στα… τάρταρα. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως θα μπορέσουν και να κυβερνήσουν εύκολα υπό τον Ρίσι Σούνακ για άλλη μια διετία, απλά και μόνο επειδή έχουν θεωρητικά τα… νούμερα στη βουλή. Κάτι που επαναφέρει στο προσκήνιο το ερώτημα της πολιτικής τάξης που οδηγεί και στο στοίχημα της σταθεροποίησης της οικονομίας.
Το οικονομικό του αποτύπωμα
Ο 42χρονος Σούνακ θεωρεί πως η άφιξη του θα προσφέρει στους διεθνείς επενδυτές τις διαβεβαιώσεις που χρειάζονται για μια συνετή οικονομική διακυβέρνηση. Εξάλλου, θεωρείτο ανέκαθεν ως γνήσιο δημοσιονομικό γεράκι, παρά το γεγονός πως για πολιτικούς λόγους πιέστηκε να αλλάξει μερικώς… δέρμα με τα μέτρα στήριξης για την ενεργειακή κρίση, μέτρα που δεσμεύτηκε να διατηρήσει και να διευρύνει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας που είχε διεξάγει το καλοκαίρι για να διαδεχτεί τότε τον Μπόρις Τζόνσον. Ωστόσο, τα οικονομικά δεδομένα είναι πλέον ακόμη χειρότερα, όπως επιβεβαιώνει η ροή των στοιχείων, ενώ τόσο η κοινωνία όσο και οι αγορές είναι σαφώς λιγότερο ευέλικτες και ανεκτικές.
Αναφορικά με το οικονομικό του πλάνο το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως έχει υποσχεθεί κάποιες φοροαπαλλαγές, με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης, αλλά με απόλυτα υπεύθυνο τρόπο, ήτοι κοστολογημένες και μετρημένες, σε αντίθεση δηλαδή με τα σχέδια της Λιζ Τρας, που είχε χαρακτηρίσει απαξιωτικά ως… «βολικά παραμύθια».
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα δημοσιονομικά μέτρα, που θα πρέπει να παρουσιαστούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για λόγους αξιοπιστίας, θα είναι σίγουρα αναθεωρημένα μέσα σε ένα «σφιχτό» πλαίσιο, κάτι που θα ικανοποιήσει τις αγορές, αλλά πιθανότατα όχι την κοινωνία σε ένα διάστημα που η δυσφορία για την οικονομική δυσπραγία και την ακρίβεια «χτυπάει» κόκκινο, όπως φαίνεται από τις συνεχιζόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις από διάφορους κλάδους.
Μέτρια απήχηση
Στην αντιμετώπιση της κοινής γνώμης, ο νέος πρωθυπουργός δεν ξεκινά από ευνοϊκή θέση. Η απήχηση του δεν ήταν υψηλή ως υπουργού Οικονομικών, δεν ανέβηκε έκτοτε και δύσκολα θα ανέβει το επόμενο διάστημα υπό τις σημερινές δε, δύσκολες συνθήκες που δεν του αφήνουν τα περιθώρια για φιλολαϊκά μέτρα. Μην ξεχνάμε πως στην προηγούμενη διαδικασία της διαδοχής του Τζόνσον, που ψήφιζαν και τα μέλη του κόμματος, ηττήθηκε στη λαϊκή ψήφο και αυτή τη φορά το κοινό δεν είχε καν την ευκαιρία να πει τη γνώμη του.
Η απήχηση του δεν είναι πολύ μεγαλύτερη ούτε στους κόλπους της κοινοβουλευτικής ομάδας, που στην παρούσα φάση τον επέλεξε ως την καλύτερη λύση για να αντιμετωπίσει το… χάος που είχε ξεσπάσει, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως θα του δώσει... λευκή επιταγή.
Μπορεί ο Μπόρις Τζόνσον να έκανε πίσω από την υποψηφιότητα του για το… καλό της παράταξης και της χώρας -όπως δήλωσε- αλλά δεν πρόκειται να ξεχάσει ότι ο Σούνακ ήταν αυτός που «ροκάνισε» την καρέκλα του οδηγώντας τελικά στην πτώση του. Και γνωρίζουμε πως μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα ο Μπόρις ελέγχει έναν «σκληρό» πυρήνα περίπου 50 βουλευτών, που είναι ικανός αριθμός για του ανταποδώσει την… αβρότητα αυτή, αν και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
«Θα έχει ένα μήνα του μέλιτος, όμως οι Τόρις έχουν ουσιαστικές δυσλειτουργίες στο εσωτερικό τους» σχολίασε χαρακτηριστικά ο Τζέρεμι Κλάιφ του έγκριτου Economist.
Το στοίχημα της ενότητας
Κοινώς το γεγονός ότι ο Σούνακ κέρδισε τη σημερινή μάχη τόσο εύκολα, με τη στήριξη περίπου 200 βουλευτών (από τους 357), δεν είναι σε καμία περίπτωση ενδεικτικό ενός κόμματος που είναι ενωμένο γύρω του. Μην ξεχνάμε πως ο ίδιος δεν είναι ιδιαίτερα έμπειρος ούτε στην πολιτική σκηνή, πόσο μάλλον στα παιχνίδια των κοινοβουλευτικών οργάνων, αριθμώντας όλα κι όλα 7 χρόνια ως βουλευτής. Έτσι το πώς θα διαχειριστεί το διχασμό που υπάρχει στο κόμμα του θα είναι ίσως και το κλειδί για την επιτυχία του και την ικανότητα του να κυβερνήσει.
Πολλά θα φανούν, σύμφωνα με τους αναλυτές, από το προφίλ του υπουργικού του συμβουλίου και αν θα θελήσει να κάνει ανοίγματα προς όλες τις πτέρυγες αποφεύγοντας το λάθος της Λιζ Τρας, που ήθελε γύρω της μόνο άτομα της ομάδας της.
Πάντως, μην παραγνωρίζουμε το επικοινωνιακό πλεονέκτημα που θα έχει χάρη στο ίδιο το προφίλ του. Ο νεότερος πρωθυπουργός από το 1812, o πρώτος Ινδουιστής, μη λευκός ηγέτης του Ηνωμένου Βασιλείου, κάτι που συνιστά από μόνο του πολιτική δήλωση για αυτό που θα ήθελε να εκπέμπει μια μοντέρνα χώρα, αλλά και οι ίδιοι οι Συντηρητικοί.
Στον αντίποδα οι Εργατικοί, αν και θεωρητικά πιο προοδευτικοί σε κοινωνικά ζητήματα, έχουν αποτύχει μέχρι σήμερα να εκλέξουν στην ηγεσία του κόμματος τους κάτι άλλο από λευκούς, άνδρες ηγέτες.
Ο 42χρονος Σούνακ θέλει να φέρει την ανατροπή σε όλα, το αν θα το πετύχει, δεν θα αργήσει να φανεί...
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
