Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς λίγα μόνο λεπτά από το «Ethos», τη νέα τουρκική δραματική σειρά του Netflix, για να ανατραπεί πλήρως η στερεοτυπική εικόνα που μπορεί να έχει για τις τουρκικές τηλεοπτικές παραγωγές που τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα και διεθνώς, αποτελώντας μία πρώτη τάξεως διαφήμιση για το κατά... Ερντογάν «τουρκικό όνειρο».
Τις προθέσεις της πολυσυζητημένης σειράς μαρτυρά άλωστε τόσο ο διεθνής τίτλος της - «Ethos» από το ελληνικό «ήθος» - όσο και ο αυθεντικός τουρκικός «Bir Baskadir» («είναι κάτι άλλο»). Στα οκτώ επεισόδια της πρώτης σεζόν που «ανέβηκαν» πριν από λίγες μέρες στη δημοφιλή πλατφόρμα γίνεται σαφές ότι τα ήθη της σύχγρονης Τουρκίας μπαίνουν στο μικροσκόπιο και ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είδικά στις ανθρώπινες σχέσεις και στους κόλπους της σημερινής τουρκικής κοινωνίας.
Οι δύο παράλληλοι κόσμοι που συνθέτουν τη σύγχρονη Τουρκία, με το κοσμικό και εξευρωπαϊσμένο στρατόπεδο από την μία πλευρά, και το θεοσεβούμενο, πατροπαράδοτο ισλαμικό από την άλλη - μαζί και με το κουρδικό «αγκάθι» στην μέση - συγκρούονται, συνυπάρχουν, και προσπαθούν να βρουν κοινό βηματισμό σε μία βαθιά διχασμένη χώρα που αλλάζει συνεχώς πρόσωπο τα τελευταια χρόνια.
Το «Ethos» δεν έχει καμία σχέση με τις νεόπλουτες σαπουνόπερες, τα ηθικοπλαστικά οικογενειακά δράματα, τα δαχρύβρετα μελό ρομάντζα και τις υπερπαραγωγές περί ένδοξου οθωμανικού παρελθόντος, που αποτελούν το βασικό σεναριακό πυρήνα στην πλειοψηφία των καλογυρισμένων τουρκικών παραγωγών που προβάλλονται στον τηλεοπτικό «αέρα» τα τελευταία χρόνια. Και πέρα από τις σεναριακή καινοτομία της, είναι μία τηλεοπτική σειρά κινηματογραφικών προδιαγραφών με εξαιρετική δουλειά από όλους τους συντελεστές της, μπροστά και πίσω από τις κάμερες.
Κανείς δεν είναι αυτό που δείχνει
Κεντρικό πρόσωπο της πλοκής είναι η Μεριέμ (Οϊκού Καραγιέλ), μία όμορφη, καλοσυνάτη, νεαρή που ζει στα λαϊκά προάστια της Κωνσταντινούπολης, φοράει μαντήλα και βγάζει τα προς το ζην δουλεύοντας ως καθαρίστρια. Μία σειρά από λιποθυμικά επεισόδια, για τα οποία οι γιατροί αδυνατούν να βρουν απάντηση, θα την οδηγήσουν στον καναπέ μίας ψυχαναλύτριας προκειμένουν να ανακαλύψει τι της συμβαίνει.
Η Πέρι (Ντεφνέ Καγιαλάρ), η ψυχίατρος που την αναλαμβάνει, μοιάζει σαν να προέρχεται από έναν άλλο πλανήτη: Είναι μεγαλοαστή, ευκατάσταση, έχει σπουδάσει, ντύνεται μοντέρνα και δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι όσο αντιεπαγγελματικό και αν ακούγευαι, δυσκολεύεται να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις της απέναντι στις γυναίκες που φορούν μαντήλα.
Η ίδια η μητέρα της Πέρι, σε μία πολύ χαρακτηριστική σκηνή, καυτηριάζει με έντονη γλώσσα το γεγονός ότι πλέον σε όλες τις τουρκικές σειρές πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένας γυναικείος χαρακτήρας που να φορά μαντήλα!
Το υπόλοιπο καστ της σειράς απαρατίζουν ο αδελφός της Μεριέμ, ένας πρώην καταδρομέας που πλέον δουλεύει ως πορτιέρης σε ένα μοδάτο κλαμπ και ο οποίος έχει εκρήξεις θυμού και αντιμετωπίζει προβλήματα στο γάμο του καθώς η γυναίκα του πάσχει από κατάθλιψη.
Η Μεριέμ καταφεύγει για βοήθεια στον τοπικό Χότζα, που από την πλευρά του αντιμετωπίζει επίσης μια σειρά από θέματα, καθώς αποκαλύπτεται ότι η καταπιεσμένη κόρη του είναι λεσβία.
Η Μεριέμ καθαρίζει επίσης το σπίτι ενός γοητευτικου playboy, ο οποίος μεταξύ αλλων έχει σχέσε με μία όμορφη ηθοποιός που παίζει σε σαπουνόπερες, αλλά και με μία ψυχίατρο κουρδικής καταγωγής για την οποία ο εθνικός διχασμός είναι κυριολεκτικά οικογενειακή υπόθεση, αφού έχει εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις με τη δίδυμη αδελφη της.
Σειρά αξιώσεων
Το «Ethos» είναι δημιούργημα του 43χρονου σεναριογράφου και σκηνοθέτη Μπερκούν Ογιά, ο οποίος χάρη στην πολυετή θεατρική προϋπηρεσία ζωντανεύει με εξαιρετική μαεστρία την ιστορία του στην μικρή οθόνη.
Η σειρά αποπνέει κινηματογραφικό «αέρα» με μία μοντέρνα αισθητική πέρα από τη συνήθη εικόνα των τουρκικών σήριαλ.Πρωταγωνιστικό «ρόλο» στη σειρά έχει και η ίδια η Κωνσταντινούπολη μέσα από πρωτότυπα πλάνα που απέχουν μακράν από τη λογική της καρτ ποστάλ, καθώς και η μουσική που παραπέμπει έντονα στη δεκαετία του ΄80.
Οι κριτικές έως τώρα είναι ενδεικτικές του θέματος που πραγματεύεται η σειρά: Εκθειαστικές για την καινοτομία και τον μοντερνισμό από την μία, εξαιρετικά καυστικές για την εικόνα που παρουσιάζεται από την άλλη. 'Ολα εξαρτώνται από το στρατόπεδο στο οποίο πρόσκειται ο κριτής...