Σημαντικό χάσμα μεταξύ των παγκόσμια συμφωνηθέντων στόχων για την αύξηση της θερμοκρασίας και των μειώσεων των εκπομπών ρύπων στο πλαίσιο των εθνικών στόχων διαπιστώνει η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για την κλιματική αλλαγή.
Σύμφωνα με την 4η έκδοση του Παρατηρητηρίου Δράσης για το Κλίμα, οι εθνικά καθορισμένες συνεισφορές για την κλιματική προστασία δεσμεύονται για την ώρα για μία συνολική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μόνο κατά 14% έως το 2030, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2022, στις χώρες που καλύπτονται από το διεθνές πρόγραμμα του ΟΟΣΑ (IPAC), οι οποίες παράγουν πάνω από το 80% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Αυτό το ποσοστό υπολείπεται κατά πολύ της εκτιμώμενης μείωσης των παγκόσμιων εκπομπών κατά 43% που απαιτείται για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη στο 1,5° που αποτελεί στόχο της συμφωνίας του Παρισιού.
Κίνδυνος για τον στόχο μηδενικής ρύπανσης
Η έκθεση επισημαίνει επίσης τον κίνδυνο να μην επιτευχθούν οι καθαροί μηδενικοί ρύπων το 2050, σημειώνοντας ότι οι περισσότερες τρέχουσες δεσμεύσεις δεν έχουν νομική βάση για να εφαρμοστούν.
Μέχρι τον Αύγουστο του 2024, 110 χώρες έχουν δεσμευτεί για μηδενικούς ρύπους για το 2050 και μετά, καλύπτοντας περίπου το 88% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Ωστόσο, μόνο 27 χώρες και η ΕΕ, που αντιπροσωπεύουν το 16% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, έχουν κατοχυρώσει τους στόχους αυτούς νομοθετικά.
Δεν τηρούνται οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού
«Το Παρατηρητήριο Δράσης για το Κλίμα 2024 υπογραμμίζει τον αυξανόμενο αντίκτυπο των κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα και επιβεβαιώνει ότι οι δεσμεύσεις των χωρών για μείωση των εκπομπών δεν συνάδουν με τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού για τη θερμοκρασία», δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΟΣΑ Mathias Cormann. «Η επίτευξη πραγματικής προόδου για τη μετάβαση στο καθαρό μηδέν απαιτεί πιο φιλόδοξους στόχους μετριασμού και αποτελεσματική εφαρμογή», πρόσθεσε.
Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης την πρόσφατη επιβράδυνση της δράσης των χωρών στον τομέα της κλιματικής πολιτικής σε όλες τις χώρες που παράγουν σχεδόν τα δύο τρίτα των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Με βάση το Πλαίσιο Μέτρησης Δράσεων και Πολιτικών για το Κλίμα (CAPMF), το οποίο παρακολουθεί τόσο τον αριθμό των υιοθετημένων εθνικών πολιτικών για το κλίμα όσο και την αυστηρότητά τους, η εθνική δράση μετριασμού του κλίματος επεκτάθηκε μόνο κατά 1% και 2% το 2022 και το 2023 αντίστοιχα, σε σύγκριση με μέσο όρο 10% ετησίως μεταξύ 2010-21.
Η τάση αυτή υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα σημαντικό κενό εφαρμογής, ώστε ακόμη και οι σημερινοί μετριοπαθείς στόχοι μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ενδέχεται να μην επιτευχθούν έως το 2030.
Οι επιπτώσεις στα τρόφιμα
Καθώς το 2024 εκτιμάται ότι θα σημειωθεί νέα ρεκόρ υπερθέρμανσης του πλανήτη, οι επιζήμιες επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας, της αλλαγής των υποδειγμάτων βροχοπτώσεων και άλλων κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα παρατηρούνται στα συστήματα τροφίμων, με τις καλλιεργούμενες εκτάσεις να εκτίθενται όλο και περισσότερο σε γεωργικές ξηρασίες.
Πολλές χώρες έχουν παρατηρήσει αξιοσημείωτη μείωση των επιπέδων υγρασίας στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις κατά την περίοδο 2019-23 σε σύγκριση με την περίοδο αναφοράς 1981-2010, γεγονός που υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για στρατηγικές προσαρμογής για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των γεωργικών πρακτικών.
Οι καύσωνες, οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες και οι τυφώνες μαίνονται σε ολόκληρο τον κόσμο, καταστρέφοντας ζωές και βιοποριστικά μέσα και ο πληθυσμός που εκτίθεται σε ακραίες θερμοκρασίες αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς.
Κατά την ίδια περίοδο, οι χώρες που καλύπτονται από την έκθεση βίωσαν κατά μέσο όρο 30 επιπλέον ημέρες με θερμοκρασίες άνω του μέσου όρου σε σύγκριση με την περίοδο αναφοράς.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
