Σε νέα εποχή εισήλθαν οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης - Ηνωμένου Βασιλείου από την 1η Ιανουαρίου του νέου έτους, καθώς η εμπορική συμφωνία των δύο πλευρών που οριστικοποιήθηκε λίγο πριν εκπνεύσει το 2020 αποτέλεσε το σημείο καμπής για την πλήρη ενεργοποίηση του Brexit.
Αίσθηση προκαλεί ωστόσο το γεγονός ότι στο κείμενο της συμφωνίας που υπερβαίνει τις 1.200 σελίδες, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες αναφορές στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες: έναν τομέα που αντιπροσωπεύει το 7% της οικονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου και το 10% των φορολογικών εσόδων του.
Ένα ιδιαίτερο ζήτημα που προκύπτει είναι η εκκαθάριση παραγώγων σε ευρώ. Το μέγεθος της ευρωπαϊκής αγοράς παραγώγων έφτασε τα 680 τρισ. ευρώ το 2019, με την πλειονότητα της ευρωπαϊκής δραστηριότητας εκκαθάρισης να πραγματοποιείται σε χρηματιστήρια με έδρα το Λονδίνο, όπως το LCH.
Μέχρι στιγμής, η Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών (ESMA) συμφώνησε να μεταθέσει τις τρέχουσες ρυθμίσεις εκκαθάρισης για αυτά τα παράγωγα έως τις 22 Ιουνίου, δίνοντας περισσότερο χρόνο στα ιδρύματα που εδρεύουν στην ΕΕ να μειώσουν την εξάρτησή τους από τους εκκαθαριστές με έδρα τη Βρετανία. Πρόθεσή της, όπως έχει ανακοινώσει στο παρελθόν, είναι οι συναλλαγές παραγώγων σε ευρώ να πραγματοποιούνται αποκλειστικά εντός της ΕΕ ή κάπου με «αντίστοιχους» κανονισμούς.
Θα μείνει οικονομική πρωτεύουσα της Ευρώπης;
Οι δύο πλευρές έχουν δεσμευτεί στη σύναψη ενός μνημονίου συνεργασίας εντός δώδεκα εβδομάδων, προκειμένουτ να αποσαφηνιστούν οι κανόνες αυτοί. Η προσέγγιση που ακολουθείται μέχρι στιγμής είναι αποσπασματική και κατά κύριο λόγο σε διμερές επίπεδο.
Η Ιταλία λ.χ. ανακοίνωσε ότι επιτρέπει στις χρηματοοικονομικές εταιρείες του Ηνωμένου Βασιλείου να συνεχίσουν να λειτουργούν στη χώρα ως έχει για μία περίοδο έξι μηνών.
Η επίλυση όλων αυτών των εκκρεμοτήτων από τις κατά τόπους ρυθμιστικές αρχές όμως περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση. Για παράδειγμα, πολλές τράπεζες με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν μετακινήσει προσωπικό που καλύπτει τις ολλανδικές, γαλλικές, ισπανικές και γερμανικές αγορές ανά την ήπειρο, ενώ εκείνοι που καλύπτουν τις ιταλικές και σκανδιναβικές αγορές εξακολουθούν να παραμείνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι αλλαγές που επιφέρει το Brexit σηματοδοτεί και το τέλος των ελεύθερων μετακινήσεων στην Ευρώπη για τους οικονομικούς συμβούλους, πολλοί εκ των οποίων χρειάστηκε να μετεγκατασταθούν σε άλλους ευρωπαϊκούς κόμβους όπως η Φρανκφούρτη και το Παρίσι, οι οποίοι καθίστανται πιο ελκυστικοί λόγω της προοπτικής χαμηλότερης φορολογίας.
Σύμφωνα με την EY, μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο ο συνολικός αριθμός εργαζομένων στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες που έφυγαν από τη χώρα μετά το δημοψήφισμα του Brexit μόλις που ξεπέρασε τις 7.500, αριθμός σημαντικά χαμηλότερος των αρχικών εκτιμήσεων που έκαναν λόγο για απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας.
Αναλυτές της αγοράς εκτιμούν ότι, μακροπρόθεσμα, ο ρόλος του Λονδίνου ως χρηματοοικονομικού κόμβου δεν κινδυνεύει. Ορισμένοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι η βρετανική πρωτεύουσα θα συνεχίσει να απολαμβάνει το ρόλο του χρηματοοικονομικού κέντρου της Ευρώπης και τα επόμενα χρόνια, κάτι που όμως θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό και από τις τελικές συμφωνίες με τους Ευρωπαίους. Οι Βρετανοί από την πλευρά τους τονίζουν ότι το Λονδίνο δεν είναι απλά ένα ευρωπαϊκό, αλλά ένα παγκόσμιο χρηματοοικονομικό κέντρο, υποστηρίζοντας ότι μετά το Brexit ανοίγει απλώς ένα νέο κεφάλαιο.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
