Μονόδρομος θα αποδειχθεί αργά ή γρήγορα η χρήση πυρηνικής ενέργειας για... ειρηνικούς σκοπούς αλλά και ο χαρακτηρισμός της ως «πράσινης ενέργειας» που δρομολογεί πλέον και επισήμως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως παραδέχονται ακόμα και εκείνοι που τάσσονται κατά της χρήση της.
Και θα αποδειχθεί «μονόδρομος» παρά την αντίδραση της Γερμανίας, καθώς η ΕΕ προχώρησε χωρίς ουσιαστικό σχέδιο, χωρίς στρατηγική στη βίαιη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, χωρίς να υπάρχει plan Β που να εγγυάται καθαρή ενέργεια σε χαμηλές τιμές. Πολλοί -και όχι άδικα- υποστηρίζουν ότι ο τομέας της ενέργειας αποτελεί ακόμα μία απόδειξη του ελλείμματος ηγεσίας και οράματος της Ευρώπης και της «γραφειοκρατίας των Βρυξελλών» που οδηγεί σε αδιέξοδα.
«Αδιέξοδη η πολιτική της ΕΕ»
Η ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική ήταν εξαρχής αδιέξοδη, εκτιμούν παράγοντες της αγοράς, τονίζοντας ότι η Ευρώπη βιάστηκε να βγει μπροστά «ως πράσινη δύναμη» με επικοινωνιακούς όρους και όχι ουσίας και η μόνη εναλλακτική «στο όχι άλλο κάρβουνο» είναι, δυστυχώς, η πυρηνική ενέργεια, καθώς άλλες καθαρές τεχνολογίες που δεν εγκυμονούν πολύ σοβαρούς κινδύνους (π.χ. ένα πυρηνικό ατύχημα), όπως για παράδειγμα του υδρογόνου, χρειάζονται σχεδόν 10 χρόνια για να αναπτυχθούν.
Και ενώ η Ευρώπη παραμένει εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο -κάτι που το βιώνουν με οδυνηρό τρόπο στην τσέπη τους οι καταναλωτές- η ΕΕ χαρακτηρίζει και το φυσικό αέριο «πράσινη» ενέργεια, κίνηση που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως «ξεκάρφωμα» στην προσπάθεια «απενοχοποίησης» της πυρηνικής ενέργειας.
Πλέον ανοίγει ο δρόμος για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων «πράσινης» πυρηνικής ενέργειας από ευρωπαϊκούς πόρους (βλέπε Ταμείο Ανάκαμψης), καθώς θα... εξυπηρετούν τη στρατηγική μιας πιο «καθαρής» Ευρώπης, που θα ζει ωστόσο με την αγωνία ενός πυρηνικού ατυχήματος.
Το άρθρο 10 Ευρωπαίων υπουργών
Τον περασμένο Οκτώβριο, σε ανύποπτο -για την Ελλάδα- χρόνο, ο διευθύνων σύμβουλος της Εurobank Φωκίων Καραβίας είχε τοποθετηθεί για το θέμα της πυρηνικής ενέργειας και για την τάση που ήδη είχε διαμορφωθεί στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δημόσιου διαλόγου για την ενεργειακή μετάβαση σε πιο καθαρές μορφές.
«H πυρηνική ενέργεια δεν είναι πράσινη, τα πυρηνικά απόβλητα κάθε άλλο παρά φιλικά στο περιβάλλον είναι και έχουμε διαπιστώσει και με οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες από ατυχήματα που έχουν διεθνώς», είχε τονίσει από το βήμα επενδυτικού φόρουμ, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες.
Είχε προηγηθεί μερικές ημέρες νωρίτερα, με πρωτοβουλία της Γαλλίας και της Πολωνίας, η δημοσίευση στον ευρωπαϊκό Τύπο άρθρου που συνυπέγραψαν 10 υπουργοί Οικονομικών, Οικονομίας και Ενέργειας υπέρ της... πράσινης πυρηνικής ενέργειας.
Οι υπουργοί Γαλλίας, Πολωνίας, Βουλγαρίας, Κροατίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Ρουμανίας, Σλοβακίας, Σλοβενίας, Τσεχίας και Φινλανδίας υποστήριξαν με το άρθρο τους ότι «χρειαζόμαστε την πυρηνική ενέργεια προκειμένου να κερδίσουμε τη μάχη της κλιματικής αλλαγής. Αποτελεί για όλους μας ένα σημαντικό και αξιόπιστο κεφάλαιο για ένα μέλλον με χαμηλές εκπομπές άνθρακα». Και επιπρόσθετα, η πυρηνική λύση θα πρέπει να θεωρείται ως μια λύση στη συνεχιζόμενη ενεργειακή κρίση.
Μονάδα πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα;
Στο ερώτημα που τίθεται αν θα δούμε τα επόμενα χρόνια μια μονάδα πυρηνικής ενέργειας στην Ελλάδα, η απάντηση είναι «πιθανότατα όχι». Ωστόσο, αυτό κάθε άλλο παρά πρέπει να μας καθησυχάζει από τη στιγμή που γειτονικές μας χώρες εντάσσουν την πυρηνική ενέργεια στους σχεδιασμούς τους ή δεν υιοθετούν πολιτικές μείωσης των ατμοσφαιρικών ρύπων.
Ακόμα και αν η επιστήμη, η τεχνολογία κάνει άλματα τα αμέσως επόμενα χρόνια ώστε να ελαχιστοποιήσει τις μακροχρόνιες επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον άνθρωπο από ένα πυρηνικό ατύχημα, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι, όπως έχει επισημάνει η Greenpeace, «η ασφάλεια της πυρηνικής ενέργειας δεν περιορίζεται μόνο στους ίδιους τους πυρηνικούς σταθμούς αλλά επεκτείνεται στο σύνολο του πυρηνικού κύκλου και τους σοβαρούς κινδύνους που ενέχει για το περιβάλλον και τη δημόσια ασφάλεια. Αυτός περιλαμβάνει την εξόρυξη ουρανίου, την επεξεργασία του για τη δημιουργία πυρηνικού καυσίμου (μεταλλουργία, μετατροπή, εμπλουτισμός και παρασκευή -σε κάθε ένα από αυτά τα στάδια επεξεργασίας χρησιμοποιούνται ορυκτά καύσιμα και παράγονται ραδιενεργά απόβλητα), τις διαρροές ραδιενέργειας κατά τη λειτουργία (συνήθεις διαρροές και οφειλόμενες σε ατυχήματα) και το διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων. Η πυρηνική τεχνολογία δεν έχει καταφέρει να λύσει το πρόβλημα της διαχείρισης των αναλωμένων πυρηνικών καυσίμων πουθενά στον κόσμο».
Το 2018, επτά χρόνια μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα, οι περισσότεροι από τους 120.000 πυρηνικούς πρόσφυγες συνέχιζαν να ζουν υπό δύσκολες συνθήκες, σύμφωνα με την Greenpeace.
Και 10 χρόνια μετά το ατύχημα της Φουκουσίμα, όπως αναφέρει η διεθνής οργάνωση, στην Ιαπωνία «ακόμα ψάχνουν τι να κάνουν με 1,24 εκατ. τόνους ραδιενεργού νερού, με αποφάσεις για απόρριψη στη θάλασσα να έρχονται στο προσκήνιο και μελέτες επί μελετών να εκπονούνται».
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
