Η δημοσιοποίηση της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ageing Report 2024) αναμφίβολα σοκάρει με τις δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον του ασφαλιστικού και των συντάξεων, τόσο σε σχέση με τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης (72,5 ετών το 2070 κλπ), όσο και αναφορικά με το ύψος των μελλοντικών συντάξεων (56% συντελεστής αναπλήρωσης το 2070).
Οι προβλέψεις αυτές γίνονται βασικά με βάση δύο παραμέτρους, που είναι η εξέλιξη του προσδόκιμου ζωής αλλά και η εξέλιξη του δημογραφικού προβλήματος και η σημαντική μείωση του ενεργού πληθυσμού μέχρι το ίδιο έτος (2070).
Όλα αυτά μετά βεβαιότητος απογοητεύουν τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, δυσαρεστούν όσους δεν είναι κοντά στην συνταξιοδότηση και αποθαρρύνουν από μία, σε ατομικό επίπεδο, «στήριξη» του ασφαλιστικού συστήματος.
Η ασφαλιστική κουλτούρα
Πέραν δε αυτού, εξανεμίζουν τις πιθανότητες δημιουργίας και εμπέδωσης της απαραίτητης για το σύστημα ασφαλιστικής συνείδησης. Οι προβλέψεις αυτές είναι όμως ιδιαίτερα χρήσιμες, όχι για να γνωρίζουν οι νέοι τι τους περιμένει στο μέλλον, αλλά για να λάβουμε όσα περισσότερα μέτρα μπορούμε, ώστε τελικά να μην επιβεβαιωθούν οι δυσμενείς αυτές προβλέψεις, με εξαίρεση βέβαια την βελτίωση – άνοδο του προσδόκιμου ζωής, το οποίο πρέπει να επιδιώκουμε.
Αυτό κατ΄ αρχήν σημαίνει λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της δημογραφικής γήρανσης και της υπογεννητικότητος. Σημαντικά αναμφίβολα αυτά που έχουν νομοθετηθεί μέχρι τώρα, όχι όμως ικανά να φέρουν αποτελέσματα.
Η μητέρα, ο πατέρας και η οικογένεια χρειάζεται μια πολύπλευρη στήριξη, τέτοια που να την κάνει να αισθάνεται ενεργή και ισχυρή την βοήθεια της πολιτείας στην δημιουργία οικογένειας. Κάτι τέτοιο είναι βέβαιο ότι κανείς δεν το έχει αισθανθεί μέχρι σήμερα, στο μέτρο που απαιτείται. Δεν μπορεί να δει ισχυρά κίνητρα από πλευράς πολιτείας στο να κάνει παιδιά ή να κάνει περισσότερα παιδιά.
Η πραγματικότητα
Από την άλλη πλευρά η στήριξη του συστήματος είναι και ατομική υπόθεση, ιδίως για τους ελεύθερους επαγγελματίες, αυταπασχολούμενους, επιστήμονες, αγρότες κλπ, που επιλέγουν ασφαλιστική κατηγορία για να χτίσουν την ασφάλισή τους. Είναι βέβαιο ότι με δεδομένο ότι άνω του 80% επιλέγει την 1η, χαμηλότερη ασφαλιστική κατηγορία, με τα σημερινά δεδομένα οδηγείται μετά 40 έτη ασφάλισης σε μια σύνταξη κάτω από τα 900 ευρώ.
Πέραν όλων αυτών και στην ουσία αυτό είναι το θέμα που θα κριθεί από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο στην δίκη που πρόσφατα διεξήχθη για την συνταγματικότητα ή όχι της κατάργησης των δώρων, ιδιαίτερα σημαντική είναι η οριοθέτηση του πλέγματος προστασίας του πυρήνα των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
Ας ελπίσουμε ότι η κοινωνική ασφάλιση στην χώρα μας θα έχει την προστασία που απαιτείται.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
