Ευρύ ήταν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την τηλεμαχία των έξι υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ. Η τηλεθέαση έφτασε ως και τις 600.000 άτομα, κάτι που προϊδεάζει για μαζική προσέλευση στις εσωκομματικές κάλπες της 6ης και της 13ης Οκτωβρίου. Επίσης δείχνει ένα γενικότερο ενδιαφέρον από πολίτες που ίσως δεν πάνε να ψηφίσουν στους δυο γύρους για την ανάδειξη προέδρου στο κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ωστόσο το ξαναβάζουν στο ραντάρ τους, παρακολούθησαν τις θέσεις των έξι υποψηφίων, με μια φράση στρέφονται και πάλι προς τα εκεί.
Το δεύτερο είναι η ξεκάθαρη αντίθεση με τις άνευ ορίων, αχαλίνωτες αντιπαλότητες στον ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που στην Κουμουνδούρου έχουν ακουστεί σχεδόν τα πάντα μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών σε κοινή θέα, στη Χαριλάου Τρικούπη υπάρχουν κι αναδείχτηκαν στο debate σαφείς διαφορές, καθαρές διαφωνίες και προσωπικές συγκρούσεις, σε καμία περίπτωση όμως δεν έδωσαν την εικόνα εχθρών, που απλώς περιμένουν το όποιο αποτέλεσμα της κάλπης για να «χωρίσουν τα τσανάκια τους» όπως είναι κοινή διαπίστωση ότι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το τρίτο στοιχείο που συνιστά όφελος για το ΠΑΣΟΚ είναι ότι το βράδυ της Τρίτης είδαμε έξι διαφορετικές μεταξύ τους προοπτικές για το κίνημα. Έξι διαφορετικές προτάσεις, έξι διακριτές προοπτικές για το τρίτο κόμμα του ελληνικού Κοινοβουλίου. Αυτό σημαίνει ότι όσοι πάνε στις κάλπες έχουν πραγματικά διακριτές επιλογές να κάνουν, συνεπώς η όποια πλειοψηφία θα ορίσει το ποια από τις έξι θα δοκιμαστεί στην πράξη.
Τέταρτο είναι ότι η αίσθηση από το debate είναι πως, παρά τις διαφορές τους, που δεν περιορίστηκαν μόνο στο προγραμματικό, το πολιτικό πεδίο- οι έξι μπορούν να συνυπάρξουν μετά την εκλογική μάχη. Η δυνατότητα σύνθεσης του προσώπου που θα καθίσει στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στις 14 Οκτωβρίου, θα αποτελέσει βασικό παράγοντα του εύρους της βάσης την οποία θα διεκδικήσει αυτό το κόμμα στις επόμενες εκλογές. Καθένας και καθεμιά από τους έξι υποψηφίους που διασταύρωσαν τα ξίφη τους το βράδυ της Τρίτης έχει να προσφέρει στην μετεκλογική προσπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, αρκεί αυτή η τελευταία να συνθέσει, αντί να λειτουργήσει εκδικητικά.
Δίπλα σε όλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ έχει και την τύχη να βλέπει τους βασικούς πολιτικούς του αντιπάλους, κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο έχασε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ψήφων, από το 2012 και μετά, να συρρικνώνεται από την κρίση που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του, χωρίς δυνατότητα ανάκαμψης, ως τώρα τουλάχιστον.
Την ίδια ώρα η Νέα Δημοκρατία πασχίζει να σταθεί στα ποσοστά των ευρωεκλογών, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης υλοποιεί ένα πολιτικό σχέδιο τριετίας με σκοπό την εκλογική και πολιτική ανάκαμψη του κυβερνώντος κόμματος.
Κοντολογίς, το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να εκλέξει την ηγεσία του, όντας σε μια συγκυρία του πολιτικού μας τοπίου, κατά την οποία μπορεί να αξιοποιήσει τη χαμηλή συσπείρωση -ή την κρίση- των πολιτικών του αντιπάλων, προς όφελός του. Αυτό σημαίνει υπεύθυνη στάση από το νικητή και εποικοδομητική από τους ηττημένους. Με αυτά τα δεδομένα, είναι πιθανό να ξαναδούμε το ΠΑΣΟΚ ως τον βασικό αντίπαλο της Νέας Δημοκρατίας, κάτι που θα εξομαλύνει το πολιτικό μας σύστημα, το οποίο προϋποθέτει την ύπαρξη σταθερής κυβέρνησης κι αξιόμαχης αντιπολίτευσης, ενώ θα παρακινήσει υπουργούς και άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους σε καλύτερη απόδοση στο πλαίσιο των καθηκόντων τους.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
