Η προχθεσινή συνάντηση των δυο υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας στην Άγκυρα, ήταν κάτι περισσότερο από εθιμοτυπική. Οι Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν συμφώνησαν στον οδικό χάρτη διατήρησης του καλού κλίματος, του momentum των χαμηλών τόνων και της επαναπροσέγγισης στις διμερείς σχέσεις, τουλάχιστον έως τα τέλη του 2023, μέσα από μια σειρά πρωτοβουλιών των δυο κυβερνήσεων.
►Διαβάστε επίσης: Πώς ο Μητσοτάκης θέλει να κάνει... πολυεθνική την τριμερή με Κύπρο και Ισραήλ
Ο σκοπός της συνάντησης
Σκοπός είναι η αξιοποίηση αυτού του θετικού κλίματος για την ουσιαστική προώθηση λύσεων στα ελληνοτουρκικά, εκεί βεβαίως που οι λύσεις είναι εφικτές. Ακόμα δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το κρίσιμο στάδιο, απλώς φαίνεται ότι προετοιμαζόμαστε γι αυτό μέσω του οδικού χάρτη ο οποίος περιλαμβάνει:
Πρώτον, τη συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη- Ερντογάν στις 18 Σεπτεμβρίου στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ,
Δεύτερον, την έναρξη του πολιτικού διαλόγου όπου θα συζητηθούν τα πιο σοβαρά προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ο οποίος θα εκκινήσει με ελληνική πρωτοβουλία, η οποία έχει ανατεθεί στην υφυπουργό Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου,
Τρίτον, την ενίσχυση και την εφαρμογή των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ω επιβοηθητικού εργαλείου στον οδικό χάρτη,
Τέταρτον την προώθηση της λεγόμενης «θετικής ατζέντας» που περιλαμβάνει τομείς στους οποίους οι δυο χώρες έχουν αμοιβαία συμφέροντα, όπως πχ αύξηση εμπορικών συναλλαγών, κοινές πρωτοβουλίες στον τουρισμό και τις επενδύσεις, τη γεωργία, τη ναυτιλία κλπ καθώς και κοινές πολιτικές για τη αντιμετώπιση ης κλιματικής κρίσης,
Και πέμπτον, την σύνοδο του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας- Τουρκίας, που θα συγκληθεί μέσα στο τρέχον έτος στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή των κυβερνήσεων των δυο χωρών.
Σκοπός όλων των παραπάνω είναι να διατηρηθεί το θετικό κλίμα στις σχέσεις Αθήνας- Άγκυρας. Από εδώ και μετά, οι επιδιώξεις των δυο κυβερνήσεων, διαφέρουν. Η Ελλάδα θα ήθελε να αξιοποιήσει αυτό το καλό κλίμα, το οποίο επιδοκιμάζεται κι από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία κλπ) με σκοπό την συμφωνία για υπογραφή συνυποσχετικού, το οποίο θα παραπέμπει το μοναδικό θέμα που η χώρα μας αναγνωρίζει ως διαφορά με τη γείτονα, δηλαδή την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών (υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
►Διαβάστε επίσης: Πού θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ το «βότσαλο στη λίμνη» που έριξε ο Στέφανος Κασσελάκης;
Τι ζητάει η Τουρκία
Από τη δική της πλευρά η Τουρκία θέλει να επικαλείται την ύφεση στις σχέσεις της με την Ελλάδα, προκειμένου να βελτιώνει με στρατηγικούς όρους τις σχέσεις της με τη Δύση, καθώς το καθεστώς Ερντογάν θεωρεί ότι αυτή η επαναπροσέγγιση αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ για την αναστήλωση της τουρκικής οικονομίας και τη γενικότερη αποκατάσταση παραδοσιακών συμμαχιών της Άγκυρας, που είχαν διαταραχθεί τα προηγούμενα χρόνια λόγω της προσέγγισης με τη Ρωσία του Πούτιν.
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν είναι σαφές αν αρκείται σε ένα γενικόλογα «καλό κλίμα» που απλώς κρύβει τις διαφωνίες και τις εντάσεις κάτω από το χαλί, ώστε να διευκολύνεται ανέξοδα η επαναπροσέγγιση Δύσης- Τουρκίας, η δε Τουρκία δεν φαίνεται διατεθειμένη να δώσει περισσότερα από ένα «καλό κλίμα» για την ελληνική ανοχή στην «επίθεση φιλίας» που η Άγκυρα κάνει προς τη Δύση.
Το μεγάλο «αγκάθι»
Σε όλο αυτό το πλαίσιο, το μεγάλο «αγκάθι», όπως είναι προφανές, είναι το Κυπριακό. Εδώ Ελλάδα (δηλαδή Ευρωπαϊκή Ένωση) από τη μια και Τουρκία από την άλλη παραμένουν ακίνητες στις εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις τους.
Με αυτά τα δεδομένα, μένει να δούμε την εξέλιξη του «οδικού χάρτη» και το κατά πόσον αυτός θα έχει ορατά πολιτικά αποτελέσματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πέρα από ένα θετικό κλίμα απουσίας προκλητικών ενεργειών, το οποίο προφανώς έχει ημερομηνία λήξεως…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
