Η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, φαίνεται ότι ήταν μόνο το πρώτο επεισόδιο ενός νέου διπλωματικού «σίριαλ» που εμπλέκει πολλές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς Αθήνα και Άγκυρα βρίσκονται σε αναζήτηση νέων ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή.
Μια νέα περίοδος ευκαιριών για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις
Η στροφή του καθεστώτος Ερντογάν προς τη Δύση μετά την πρόσφατη επικράτησή του στις εκλογές του Μαΐου, που επισημοποιήθηκε με το «πράσινο φως» που έδωσε στην είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ανοίγει μια νέα περίοδο ευκαιριών για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η ανάγκη της Άγκυρας για δυτική στήριξη περνάει σε μεγάλο βαθμό από την Αθήνα, κι αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει να το αφήσει ανεκμετάλλευτο.
Η προσέγγιση Τουρκίας με Ισραήλ και Αίγυπτο
Ωστόσο, η τουρκική πολιτική ηγεσία συνεχίζει παλαιές «κακές συνήθειες» όπως η λεγόμενη «διαμερισματοποίηση» της εξωτερικής της πολιτικής, δηλαδή η υιοθέτηση άλλης στάσης στα ελληνοτουρκικά κι άλλης λ.χ. στο Κυπριακό, ή στους νέους ενεργειακούς δρόμους που χαράσσονται από τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο ως τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Ειδικότερα, στην προχθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη- Χριστοδουλίδη επιβεβαιώθηκε ότι η επιμονή ης Άγκυρας στη λύση των δυο κρατών στην Κύπρο δεν πρόκειται να τεθεί σε συζήτηση, ενώ προφανώς θα δυσχεράνει και τις ευρωτουρκικές σχέσεις, αφού Ελλάδα και Κύπρος είναι κράτη- μέλη της ΕΕ.
Την ίδια ώρα ο Ταγίπ Ερντογάν βελτιώνει γρήγορα και θεαματικά τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας του τόσο με το Ισραήλ όσο και με την Αίγυπτο, κάτι που ήθελε να κάνει και πριν από μια διετία, ωστόσο οι συνθήκες εκείνης της περιόδου δεν του το είχαν επιτρέψει.
Μετά τη συνάντησή του με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ετοιμάζεται για μια ακόμα σημαντική επαφή με τον Αιγύπτιο πρόεδρο, αλ Σίσι. Οι δυο χώρες διατηρούν τα τελευταία χρόνια προνομιακές διπλωματικές (το Ισραήλ και στρατιωτικές) σχέσεις με την Ελλάδα και η παράλληλη βελτίωσή τους και με την Τουρκία, δημιουργεί μια «τετραμερή» ισχυρών κρατών στην Ανατολική Μεσόγειο, τα οποία αναζητούν στρατηγικές win- win στο διπλωματικό, γεωπολιτικό και ενεργειακό πεδίο.
►Διαβάστε επίσης: Ν. Χαρδαλιάς: Ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του στην Περιφέρεια Αττικής
Δύσκολη εξίσωση
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Η μεν Τουρκία θέλει να αποκλείσει την Κύπρο από αυτό το «παιχνίδι αγωγών» και τη μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε διαμετακομιστικό κόμβο μεταφοράς ενέργειας στην Ευρώπη, αλλά ήδη σήμερα υπάρχουν σχεδιασμοί της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Αιγύπτου που περιλαμβάνουν κυπριακά εδάφη, όχι όμως την Τουρκία!
Αυτό συνέβη διότι όταν καταστρώνονταν αυτά τα σχέδια, η Τουρκία είχε επιλέξει το δρόμο του απομονωτισμού, της συγκρουσιακής πολιτικής με τους γείτονές της και την προνομιακή σχέση με τη Ρωσία του Πούτιν, αντί της Δύσης.
Τα σχέδια της Άγκυρας και το «αγκάθι» της Κύπρου
Τώρα οι σχεδιασμοί της Άγκυρας άλλαξαν, η χώρα επιστρέφει στους κόλπους της Δύσης (ίσως γιατί δεν έχει και άλλη λύση για την ανάταξη της οικονομίας της που περνά μια πολύ δύσκολη περίοδο, και συνεπώς τα σχέδια αυτά που ήδη έχουν συμφωνηθεί, πρέπει να επανεξεταστούν.
Αυτό είναι κάτι που η Αθήνα το θεωρεί κατ’ αρχήν εύλογο, καθώς η Τουρκία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μέρος μιας νέας ενεργειακής πραγματικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που θα συντελέσει, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, στην αποκλιμάκωση των εντάσεων στα ελληνοτουρκικά, με στρατηγικούς όρους.
Το «αγκάθι» σε αυτή την εξέλιξη λέγεται Κύπρος. Η Τουρκία επιμένει η Κυπριακή Δημοκρατία να μην μετέχει σε αυτή τη νέα ενεργειακή αρχιτεκτονική, ωστόσο η Μεγαλόνησος είναι ήδη μέσα στην ήδη διαμορφωμένη συνεργασία Ελλάδας- Ισραήλ- Αιγύπτου, ενώ η Άγκυρα, παρά τις αξιώσεις της, επιμένει να κάνει λόγο για «στρατηγική de jure διχοτόμησης» του νησιού. Οι διπλωμάτες όλων των πτερύγων, έχουν ξαναπιάσει δουλειά…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
