Με την γενικευμένη προεκλογική αντιπαράθεση μεταξύ όλων σχεδόν των πολιτικών κομμάτων, ειδικά τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου, οπότε όλα τα κόμματα επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση της δικής τους εκλογικής επίδοσης, είναι φυσικό να υποχωρεί η αντίληψη των συνεργασιών, της σύνθεσης και των συμμαχικών κυβερνήσεων. Συνεπώς αδυνατίζει, εκ των πραγμάτων, και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» που προϋποθέτει κυβερνητικές συνεργασίες και συγκλίσεις.
Να «ξεθολώσει» η προοδευτική διακυβέρνηση
Έτσι η Κουμουνδούρου επιχειρεί να κάνει πιο συγκεκριμένη την πρότασή της, καθώς υφίσταται «βολές κατά ριπάς» κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία, ότι η κυβερνητική της πρόταση παραμένει απροσδιόριστη και νεφελώδης, με δεδομένο ότι έως τώρα δεν υπάρχουν κόμματα που να έχουν προσέλθει σε αυτή την «προοδευτική διακυβέρνηση», ούτε βέβαια υπάρχει κι ένα πρόγραμμα κυβερνητικής συνεργασίας, επί του οποίου θα πάρουν θέσει οι πολίτες κατά την ημέρα των εκλογών.
►Διαβάστε επίσης: Αλ. Τσίπρας: Αν δεν αλλάξει αυτή η κυβέρνηση, δεν θα δούμε άσπρη μέρα
Οι δυσκολίες και οι αρνήσεις
Η αρχική μορφή της «προοδευτικής διακυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι σε αυτήν χωρούσαν όλοι εκτός της Ελληνικής Λύσης και, φυσικά, της Νέας Δημοκρατίας. Ήθελε, έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας να εκφράσει πολιτικά την επιθυμία όλου του τόξου της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς να συγκυβερνήσουν πάνω σε ένα πρόγραμμα αλλαγών με αυτό το πολιτικό πρόσημο.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελαν οι επιτελείς της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ένα- ένα τα κόμματα αυτού του χώρου είτε απέκλειαν κάθε προοπτική συμμετοχής τους σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε έθεταν τόσες και τέτοιες προϋποθέσεις, που έκαναν την συνεργασία σχεδόν αδύνατη.
Το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 φρόντισαν να κόψουν κατηγορηματικά κάθε συζήτηση για μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου το μεν πρώτο να καταγράψει και στην κάλπη αυτό που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, δηλαδή μια σημαντική άνοδος πάνω από μια μονάδα, σε σχέση με τα ποσοστά του κόμματος το 2019, το δε δεύτερο να πετύχει την εκ νέου είσοδό του στη Βουλή και μάλιστα έχοντας κερδίσει σημαντικό κομμάτι της λεγόμενης «αντισυστημικής ψήφου».
►Διαβάστε επίσης: Κ. Μητσοτάκης: Η καθοριστική κάλπη είναι αυτή της 21ης Μαΐου
Ο Βαρουφάκης και οι μνήμες του 2015
Παράλληλα, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας κατάλαβε αμέσως ότι τα επικίνδυνα παιχνίδια Βαρουφάκη με την αντικατάσταση του σημερινού νομισματικού συστήματος από την «Δήμητρα», που προκάλεσε αλλεπάλληλα κύματα χιουμοριστικών αναρτήσεων στο διαδίκτυο, έπληττε τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ στο «μαλακό υπογάστριο», καθώς ανέσυρε μνήμες συνεργασίας των δυο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, με το κλείσιμο των τραπεζών, τις ουρές στα ΑΤΜ και την απίστευτη δοκιμασία της κοινωνίας εκείνη την περίοδο. Συνεπώς, ο Αλέξης Τσίπρας γρήγορα πήρε τις αποστάσεις του από το ΜέΡΑ25, ενώ ασκώντας κριτική στο παλαιό σύνθημα «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» οριοθέτησε και τις διαχωριστικές του γραμμές με το ΚΚΕ.
►Διαβάστε επίσης: Κουτσούμπας: Τα σπίτια του λαού μπορεί να τα σώσει μόνο ο λαϊκός ξεσηκωμός, γι’ αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ
Το ΠΑΣΟΚ, οι περιορισμοί και οι προγραμματικοί όροι
Κάπως έτσι η «πλατιά απεύθυνση» στις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας, περιορίστηκε από τον κ. Τσίπρα στην προοπτική συνεργασίας του με το ΠΑΣΟΚ, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές της 21 Μαΐου. Αυτό αποτυπώνεται στη διαπίστωση που κάνει συνεχώς τις τελευταίες ημέρες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «το πρώτο και το τρίτο κόμμα θα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής».
Αυτό που μπορούμε να περιμένουμε από αυτή την προσπάθεια, λοιπόν, είναι μια μετεκλογική συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ εάν το κόμμα του κ. Τσίπρα είναι πρώτο και με δεδομένο που δεν αμφισβητείται ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι τρίτο. Είναι φανερό ότι αυτή η προσέγγιση δεν απορρίπτεται κατηγορηματικά από τον κ. Ανδρουλάκη, ωστόσο τίθενται περιορισμοί που τη δυσκολεύουν.
Διαβάστε επίσης: Ν. Ανδρουλάκης: Δεν υπάρχει κίνδυνος ακυβερνησίας αλλά κίνδυνος ακινησίας
- Ο πρώτος είναι το πρόσωπο του πρωθυπουργού, καθώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι ο επικεφαλής του πρώτου κόμματος θα πρέπει να είναι πρωθυπουργός ενώ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αντιπροτείνει πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο όμως δεν κατονομάζει.
- Ο δεύτερος είναι η προγραμματική σύγκλιση, καθώς κι εκεί κάθε ένα από τα δυο κόμματα προτείνει τη δική του πλατφόρμα και καλεί το άλλο να τοποθετηθεί επ’ αυτής. Από τις 11 δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα, στις 12 προτάσεις του Νίκου Ανδρουλάκη, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θέτουν τους δικούς τους -το καθένα- όρους προεκλογικά, κάνοντας δύσκολη, όχι όμως αδύνατη, την μετεκλογική του συμπόρευση, εάν πληρωθούν στην κάλπη οι παραπάνω προϋποθέσεις.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
