Ο νέος πρόδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, ενισχυμένος με το μεγάλο ποσοστό της εκλογής του αλλά και με την θεαματική δημοσκοπική άνοδο του κόμματός του, σπεύδει να θέσει τις βάσεις για επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στις πολιτικές εξελίξεις ως κεντρικό πολιτικό σημείο αναφοράς. Διαμορφώνει ταυτόχρονα και παράλληλα ένα νέο πολιτικό λόγο και νέο ύφος, αναδιατάσσει την κεντρική διοίκηση του κόμματος, ενθαρρύνει και παροτρύνει στελέχη στην περιφέρεια για την περίφημη «αυτοοργάνωση» δηλαδή την εκ νέου προσέλκυση στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ παλαιών μελών και φίλων του που για διάφορους λόγους απομακρύνθηκαν, αλλά και νέων ανθρώπων που θέλουν να μετάσχουν στην προσπάθεια του 42χρονού ευρωβουλευτή.
Παράλληλα ο Ν. Ανδρουλάκης προσπαθεί να αξιοποιήσει την πλούσια ευρωπαϊκή του εμπειρία ως ευρωβουλευτής, αυξάνοντας το ειδικό βάρος του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προ ημερών είχε μια σύντομη συνάντηση με τον σοσιαλδημοκράτη νέο Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς, ενώ αυξάνει την πίεση ώστε να αποκοπεί ο ΣΥΡΙΖΑ από παρατηρητής στις συναντήσεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, εξέλιξη που θα καταφέρει καίριο πλήγμα στην προσπάθεια της Κουμουνδούρου να επεκταθεί πολιτικά προς τη σοσιαλδημοκρατία μέσω της «Προοδευτικής Δακυβέρνησης».
Από την άλλη πλευρά, όμως, ο Νίκος Ανδρουλάκης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα -τα οποία σε λίγο καιρό θα αποτελέσουν και ζητήματα της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης- με την φιλότουρκη πολιτική στάση δυο σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, της Γερμανίας υπό τον Όλαφ Σολτς και της Ισπανίας υπό τον Πέδρο Σάντσεθ. Ειδικότερα, τόσο το Βερολίνο όσο και η Μαδρίτη ακολουθούν μια «δική τους» πολιτική ευρείας συνεργασίας- κυρίως οικονομικής αλλά και στρατιωτικής- με την Τουρκία του Ερντογάν, η οποία όχι μόνο είναι αντίθετη με τις θέσεις και τις αποφάσεις των συνόδων Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά πλήττει στον πυρήνα της την περίφημη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη».
Τι απαντούν οι Γερμανοί
Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες αντιτάσσουν στις πιέσεις Ανδρουλάκη για καταδίκη της τουρκικής πολιτικής που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο (και δυσκολεύει τους δικούς του χειρισμούς τώρα, που εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ) ότι η χώρα τους είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, καθώς το 10% των τουρκικών εξαγωγών -ύψους 14 δισ. ευρώ- έχουν αποδέκτη την Γερμανία, ακόμα και κατά την περίοδο της κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας.
Οι εξαγωγές της Γερμανίας προς την Τουρκία περιλαμβάνουν κυρίως προϊόντα όπως μηχανές, ηλεκτροκίνητα και χημικά προϊόντα, που παράγονται από εξειδικευμένες γερμανικές επιχειρήσεις. Αντίθετα, το Βερολίνο εισάγει -κατά κύριο λόγο- προϊόντα υφαντουργίας και τρόφιμα κατατάσσοντας την Τουρκία στην 13η θέση ως εισαγωγικό εταίρο. Περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι που κατάγονται από την Τουρκία διαβιούν στην Γερμανία και έχουν δικαίωμα ψήφου.
Για τον γερμανικό λαό, η Άγκυρα αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς τουριστικούς προορισμούς, ενώ υπάρχουν 80.000 γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις στην Γερμανία με ετήσιο τζίρο 52 δις ευρώ. Τράπεζες της Γερμανίας έχουν χρηματοδοτήσει πάνω από 7.400 γερμανικές και τουρκικές επιχειρήσεις στην Τουρκία. Αυτοί οι αριθμοί καθιστούν πρόδηλη την εξαρτώμενη σχέση Άγκυρας- Βερολίνου κι είναι το κύριο επιχείρημα των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών προς τον Νίκο Ανδρουλάκη. Από γεωπολιτικής απόψεως, γερμανικά think tanks εξηγούν (και στον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ) ότι η Γερμανία στερείται ακτογραμμής και έτσι αναζητεί στρατηγικούς συμμάχους προς την Μεσόγειο. Η σταθερή συμμαχική στάση της Ελλάδας με τη Γαλλία αλλά και οι οικονομικές σχέσεις τους με την Τουρκία, ωθούν τους Γερμανούς σε μια συνολική συμπόρευση.
Τι απαντούν οι Ισπανοί
Από τη δική της πλευρά, η σοσιαλιστική (συνεργαζόμενη με τους Podemos) κυβέρνηση της Ισπανίας εμφανίζεται ως πρόθυμη «διαμεσολαβητής» μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας, κάτι που αυξάνει το ειδικό της βάρος εντός της ΕΕ. Κι εδώ οι λόγοι είναι αρχικά οικονομικοί και στη συνέχεια στρατιωτικοί:
Η εκτόξευση των διμερών εμπορικών σχέσεων την τελευταία δεκαετία με το εμπορικό ισοζύγιο το 2019 να φθάνει τα 13 δις ευρώ από τα 6,8 δις ευρώ του 2010. Ομοίως, το απόθεμα των ισπανικών επενδύσεων στην Τουρκία έχει αυξηθεί από 906 εκατομμύρια ευρώ το 2007 σε 5,3 δις ευρώ το 2019 ενώ υπάρχουν περισσότερες από 600 σημαντικές ισπανικές εταιρείες εγκατεστημένες στην Τουρκία. Παράλληλα ο ισπανικός τραπεζικός όμιλος BBVA συμφώνησε να ξεκινήσει δημόσια προσφορά εξαγοράς για το 50,15% της τουρκικής θυγατρικής της Garanti, στην τιμή των 12,20 τουρκικών λιρών ανά μετοχή. Και μάλιστα την περίοδο που το νόμισμα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και ήδη διαπραγματεύεται πάνω από 10 λίρες για κάθε δολάριο.
Ο ισπανικός όμιλος εκτιμά ότι η συμφωνία θα κλείσει το πρώτο τρίμηνο του 2022 έναντι 2,2 δις ευρώ. Βέβαια, ο τραπεζικός τομέας δεν είναι ο μόνος που ενδιαφέρεται για την Τουρκία. Η Ισπανία έχει επενδύσεις χαρτοφυλακίου άνω των 5 δις ευρώ στην Τουρκία, ενώ οι εισαγωγές της από τη χώρα αυξήθηκαν από 3 δις το 2010 σε περίπου 7,6 δις το 2019. Ο δεύτερος λόγος είναι η στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών αφού η Τουρκία ανέθεσε στο ισπανικό ναυπηγείο Navantia το σχέδιο ενός αεροπλανοφόρου παρόμοιου με το Juan Carlos I που πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία το 2022.
Είναι προφανές ότι απέναντι σε αυτά τα επιχειρήματα, είναι δύσκολο για τον Νίκο Ανδρουλάκη να αντιτάξει την «σοσιαλιστική αλληλεγγύη» μεταξύ συγγενών πολιτικών κομμάτων εντός της ευρωπαϊκής επικράτειας…
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
