Από σήμερα η χώρα εισέρχεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο -ίσως το κρισιμότερο-δεκαήμερο, που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τους πολιτικούς συσχετισμούς, με τους οποίους θα φτάσουμε ως τις επόμενες εκλογές που θα διεξαχθούν το 2027.
Οι αλλεπάλληλες συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου, στην πλειοψηφία τους υπό τον πρωθυπουργό, κεντρικό θέμα έχουν τη διαχείριση των νέων συλλαλητηρίων που θα διεξαχθούν την Παρασκευή, στη δεύτερη επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών, καθώς και τις ομιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα.
Η «βεντάλια»
Όπως συμβαίνει σε παρόμοιες καταστάσεις κρίσεων, σε αυτές τις συσκέψεις ακούγονται σχεδόν τα πάντα! Από τις πιο αισιόδοξες αναλύσεις, έως εκείνες που ζητούν άμεσα μέτρα προκειμένου το κυβερνητικό καράβι να μην βουλιάξει, έχοντας κτυπήσει σε κάποια ξέρα.
Από αυτές τις πολύωρες ανταλλαγές απόψεων κι εκτιμήσεων, τόσο μεταξύ των αρμόδιων στελεχών του πρωθυπουργικού επιτελείου, όσο και προερχόμενες από ειδικούς αναλυτές, επικοινωνιολόγους και πολιτικούς επιστήμονες, διαφαίνονται δυο αντίθετες απόψεις, οι οποίες έχουν σχηματοποιηθεί σε αντίστοιχες εισηγήσεις στο γραφείο του πρωθυπουργού.
Οι απαισιόδοξοι
Η μια είναι η «απαισιόδοξη» προοπτική. Σύμφωνα με αυτήν, γύρω από το κίνημα διαμαρτυρίας για το ότι δεν έχουν αποδοθεί ακόμα έως σήμερα, δυο χρόνια μετά, οι ευθύνες για το πολύνεκρο δυστύχημα, συνασπίζονται όλο και περισσότεροι από αυτούς που επιθυμούν την πτώση της σημερινής κυβέρνησης και την πολιτική συνταξιοδότηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ήδη από τις τελευταίες διπλές βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου 2023, όταν η Νέα Δημοκρατία και ο σημερινός πρωθυπουργός κατέγραψαν διπλό θρίαμβο με ποσοστό μεγαλύτερο από εκείνο του 2019, ένα ποσοστό πάνω από 60% έκρινε αρνητικά την κυβέρνηση, σχεδόν οι μισοί ερωτηθέντες στις μετρήσεις της κοινής γνώμης έλεγαν ότι η γνώμη τους για τον κ. Μητσοτάκη χειροτέρεψε, ενώ τα ποσοστά αυτά επιδεινώνονταν όσο περνούσε ο καιρός.
Τη Νέα Δημοκρατία, όμως, την έσωζαν δυο παράγοντες: Πρώτον η πολιτική αδυναμία της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) να συνεννοηθεί μεταξύ της και να διατυπώσει, από κοινού ή και χωριστά, μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας, και δεύτερον ότι η πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης παρουσίαζε το κυβερνητικό έργο με θετικό πρόσημο, από τη βελτίωση των δεικτών της οικονομίας μέχρι τις συμμαχίες και τα επιτεύγματα της εξωτερικής πολιτικής.
Τώρα, συνεχίζει αυτή η άποψη, η μεν συστημική αντιπολίτευση συνεχίζει να αδυνατεί να σταθεί απέναντι στην κυβέρνηση με ουσιαστική αντιπρόταση εξουσίας, ωστόσο μετατοπίζεται προς τη λεγόμενη «κοινωνική αντιπολίτευση» που ζητάει «να πέσει ο Μητσοτάκης» χωρίς αυτό το αίτημα να χρειάζεται να συνοδευτεί από εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα. Ταυτόχρονα, μεγάλη μερίδα των μέσων ενημέρωσης έχουν στρέψει την κριτική τους προς την κυβέρνηση με άξονα τα Τέμπη, δίνοντας διέξοδο στο ποσοστό των πολιτών που -για τους δικούς του λόγους ο καθένας- θέλει να αλλάξει το κόμμα που κυβερνά και το πρόσωπο που βρίσκεται επικεφαλής της κυβέρνησης στο Μέγαρο Μαξίμου. Συνεπώς, καταλήγει η απαισιόδοξη άποψη, πρέπει η Νέα Δημοκρατία να κάνει ένα γενικό restart για να αναστρέψει διεργασίες ετών στην κοινωνία, που τώρα ανεβαίνουν στην επιφάνεια μέσω της υπόθεσης των Τεμπών.
Οι αισιόδοξοι
Απέναντι σε αυτή την αντίληψη, υπάρχουν συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη που βλέπουν τα πράγματα σαφώς πιο αισιόδοξα. Σύμφωνα με τη δική τους θεώρηση, οι πολίτες στις εκλογές ψηφίζουν με βάση την πραγματική οικονομική τους κατάσταση, αν δηλαδή η αγοραστική τους δύναμη βελτιώθηκε. Δηλαδή θεωρούν ότι η αντιμετώπιση της ακρίβειας είναι εκλογικά πολύ πιο κρίσιμη για την κυβέρνηση από μια τυχόν επιχείρηση «κατευνασμού» του πλήθους που την Παρασκευή θα διαδηλώσει για τα Τέμπη.
Επίσης, αυτή η «αισιόδοξη προοπτική» πιστεύει ότι ακόμα και σήμερα υπάρχει η διαιρετική τομή που διαμορφώθηκε κατά την περίοδο των μνημονίων στην ελληνική κοινωνία, δηλαδή το 60% που ψήφισε «όχι» στο δημοψήφισμα του 2015 και το 40% που ψήφισε «ναι». Προτείνουν, συνεπώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αναπτύξει πρωτοβουλίες και πολιτικές που θα «επαναπατρίσουν» όσους έχουν πάρει αποστάσεις από την κυβερνητική πολιτική και συνεχίζουν να ανήκουν στο 40% του «ναι» και να μην ασχοληθούν με τους άλλους, που αναζητούν κάθε ευκαιρία -τώρα την υπόθεση των Τεμπών- για να ρίξουν τη Νέα Δημοκρατία από την κυβέρνηση.
Σε αυτή την στρατηγική εντάσσεται η σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες έχει «κλειδώσει» και θα τη δούμε στις κοινοβουλευτικές μάχες της επόμενης εβδομάδας, εκτός βέβαια αν οι συγκεντρώσεις της Παρασκευής δημιουργήσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό.
Όσοι εισηγούνται την «αισιόδοξη προοπτική», συμπληρώνουν τα επιχειρήματά τους με το ότι στην επόμενη διετία η κυβέρνηση πρέπει να παραγάγει όσο περισσότερο έργο μπορεί (εξ ου και η ανάγκη ανασχηματισμού στο προσεχές διάστημα) για να γίνει φανερό σε αυτό το 40% της ελληνικής κοινωνίας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης από τα λεγόμενα «συστημικά» κόμματα της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) τα οποία, ακριβώς λόγω αυτής της ανεπάρκειάς τους, προσπαθούν να ρίξουν τη Νέα Δημοκρατία με το να μεταβάλλονται σε ουρά του αντισυστημικού κινήματος, δηλαδή του Κυριάκου Βελόπουλου και της Ζωής Κωνσταντοπούλου. «Μετά το τέλος της όξυνσης που προκαλούν αυτές οι δυνάμεις όμως», λένε οι αισιόδοξοι συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη, «οι μετριοπαθείς, ευρωπαϊστές πολίτες θα αντιληφθούν ότι η μόνη πραγματική και συνολική πρόταση διακυβέρνησης είναι αυτή της Νέας Δημοκρατίας, κάτι που φαίνεται κι από την απροθυμία τους να μετατοπιστούν στα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης».
→ Διαβάστε επίσης: Τέμπη: Τα συλλαλητήρια και η εμφάνιση ενός «άλλου» Μητσοτάκη
Ώρα αποφάσεων
Με αυτές τις δυο διακριτές, αν όχι αντιτιθέμενες, εισηγήσεις στο γραφείο του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται να προσδιορίσει την τακτική του απέναντι στο καυτό δεκαήμερο που ξεκινά σήμερα και θα κορυφωθεί με τις μάχες της Βουλής την επόμενη εβδομάδα.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
