Η ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό χθες το πρωί της πρότασης για την Προεδρία της Δημοκρατίας, του σημερινού Προέδρου της Βουλής, Κωνσταντίνου Τασούλα, δεν ήταν απλώς η επιλογή ενός ακέραιου πολιτικού, που συγκέντρωσε ευρεία συναίνεση ως υποψήφιος για την προεδρία του ελληνικού Κοινοβουλίου όχι μια, αλλά τρεις φορές. Ήταν η πρώτη ένδειξη προς τα έξω, της νέας στρατηγικής που έχει υιοθετήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το διάστημα έως τις επόμενες εκλογές.
Φαινομενικά η επιλογή Τασούλα ήταν μια περαιτέρω αναβάθμιση του Προέδρου της Βουλής, μακριά από τις προσδοκίες της αντιπολίτευσης, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, που ήθελε Πρόεδρο «από τον προοδευτικό χώρο» κι ήταν έτοιμο να τον ψηφίσει, αλλά μετά τα χθεσινά προχωρεί σήμερα στην υπόδειξη δικού του προσώπου για το ύπατο αξίωμα της Πολιτείας.
Τα επιχειρήματα
Τα επιχειρήματα της κυβερνητικής πλευράς έγιναν γνωστά χθες: Πρόσωπο ευρύτερης συναίνεσης δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι αυτό πρέπει να προέρχεται από την Κεντροαριστερά. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει ρυθμιστικές αρμοδιότητες (όπως πριν από την Αναθεώρηση του 1985) συνεπώς δεν περιλαμβάνεται σε αυτό που στις δυτικές Δημοκρατίες αποκαλούμε checks ‘n’ balances δηλαδή δεν εξισορροπεί θεσμικά τις εξουσίες του πρωθυπουργού. Ο Κωνσταντίνος Τασούλας έχει ψηφιστεί από τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης τρεις φορές ( μια το 2019 κι άλλες δυο το 2023) ως Πρόεδρος της Βουλής, συνεπώς έχει αποδείξει ότι αποτελεί πρόσωπο που μπορεί να ενώνει διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις.
Μάλιστα χθες το απόγευμα ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Νίκος Ρωμανός, ρώτησε μέσω ανακοίνωσης τον ομόλογό του από το ΠΑΣΟΚ, Κώστα Τσουκαλά, για ποιο λόγο η αξιωματική αντιπολίτευση «δεν προτίθεται να ψηφίσει για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας έναν πολιτικό, τον οποίο υπερψήφισε τρεις φορές ως Πρόεδρο της Βουλής».
Το επόμενο στάδιο της στρατηγικής Μητσοτάκη
Η πρόταση Τασούλα, όμως, όπως και η διαφαινόμενη επιλογή του Νικήτα Κακλαμάνη για την Προεδρία της Βουλής, δείχνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει περάσει στο επόμενο στάδιο της στρατηγικής του, που αποσκοπεί στην τρίτη κατά σειρά νίκη του σε βουλευτικές εκλογές το 2027 και μάλιστα αυτοδύναμα.
Περιγραφικά, αυτό το νέο στάδιο προβλέπει το εξής: Με την ως τώρα πολιτική που ακολούθησε ο κ. Μητσοτάκης, τόσο μετά την εκλογή του στη θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας όσο και ως πρωθυπουργός, διεύρυνε την Κεντροδεξιά παράταξη, κατέκτησε το μεγαλύτερο κομμάτι του Κέντρου, απευθύνθηκε πειστικά σε ένα κομμάτι της μετριοπαθούς Κεντροαριστεράς και ενέταξε στη Νέα Δημοκρατίας πολλά και σημαντικά στελέχη από τους χώρους αυτούς. Δηλαδή ουσιαστικά με τη διεύρυνση αυτή, επανατοποθέτησε το κυβερνών κόμμα στον πολιτικό χάρτη, καλύπτοντας το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της Δεξιάς, την Κεντροδεξιά, το μεγαλύτερο κομμάτι του Κέντρου και ένα μικρό κομμάτι της Κεντροαριστεράς. Το επόμενο στοίχημα του πρωθυπουργού είναι να προσδώσει σε αυτή τη διευρυμένη κι εκσυγχρονισμένη Νέα Δημοκρατία, τα ενοποιητικά χαρακτηριστικά στη βάση της, που απαιτούνται για την επέκταση της πολιτικής της κυριαρχίας.
Με άλλα λόγια, στο επόμενο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιχειρήσει να ομογενοποιήσει το στελεχιακό δυναμικό, την πολιτική έκφραση και στη συνέχεια την ευρύτερη πολιτική βάση του κυβερνώντος κόμματος. Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, καθώς οι προσλαμβάνουσες και ο τρόπος που η λεγόμενη «λαϊκή δεξιά» αντιμετωπίζει σημαντικά θέματα της σημερινής κοινωνίας (κλασικό παράδειγμα ο γάμος των ομοφύλων ζευγαριών) διαφέρει σημαντικά από τα αντίστοιχα κεντροδεξιών, κεντρώων και κεντροαριστερών πολιτών.
Μια σύζευξη δύσκολη αλλά όχι αδύνατη
Το Μέγαρο Μαξίμου εκτιμά ότι αυτή σύζευξη είναι δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη. Δηλαδή ότι οι αξιακές -και πολιτικές- διαφορές ανάμεσα στην παραδοσιακή βάση της Νέας Δημοκρατίας και σε αυτήν που έφερε στο κόμμα με την πολιτική του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι μεγάλες αλλά όχι αγεφύρωτες.
Κι ακόμα περισσότερο, η άσκηση της ομογενοποίησης πολιτικού λόγου και αξιακών συμπεριφορών δεν πρόκειται να γίνει μέσω ισορροπιών, αλλά με την ανάδειξη των πολλών κοινών, που συνδέουν αυτές τις πολιτικές -και κοινωνικές- δεξαμενές. Αυτή η επιχείρηση σκοπό έχει να μην αισθάνεται κανένας χώρος από τους αρκετούς που συναποτελούν τη Νέα Δημοκρατία, ότι παραμερίζεται, ότι αδικείται, ότι οι Αξίες του παραβλέπονται.
→ Διαβάστε επίσης: Ο Μητσοτάκης προτείνει Πρόεδρο Δημοκρατίας, τα κόμματα παίρνουν θέση
Η αρχή αυτής της δύσκολης, αλλά φιλόδοξης προσπάθειας γίνεται με την ανάδειξη στην Προεδρία της Δημοκρατίας ενός πολιτικού που αποτελεί «σάρκα εκ της σαρκός» της Νέας Δημοκρατίας, έχει αποδείξει ότι μπορεί να συνενώνει γύρω από το πρόσωπό του ευρύτερες δυνάμεις (όχι μόνον πολιτικές, αλλά και κοινωνικές) και θα μπορούσε να είναι η «βιτρίνα» της μεγάλης και ευρείας Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η «λαϊκή Δεξιά»
Εάν επιβεβαιωθεί και η πρόταση για τον Νικήτα Κακλαμάνη ως νέου Προέδρου της Βουλής, τότε το επόμενο βήμα στη νέα στρατηγική Μητσοτάκη είναι η συμμετοχή ενός κλασικού εκπροσώπου της «λαϊκής Δεξιάς» μεταξύ των πολιτειακών παραγόντων. Στα επόμενα δυο χρόνια, θα δούμε πολλές ακόμα εκδοχές αυτής της στρατηγικής του πρωθυπουργού, για μια ομοιογενή και γι αυτό πιο αξιόμαχη Νέα Δημοκρατία.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
