Σίγουρα δεν είναι η ταινία που ανανεώνει το είδος των μιούζικαλ, ενώ πιθανότατα δεν θα θυμάστε καν το ρυθμό των τραγουδιών της αφού πέσουν οι τίτλοι του τέλους. Ομως το «The Prom», το μιούζικαλ του αμφιλεγόμενου «τηλεοπτικού Μίδα» Ράιαν Μέρφι που είναι από τις 11 Δεκεμβρίου διαθέσιμο για streaming στο Netflix, είναι σίγουρα μία από τις πιο ευχάριστες και αισιόδοξες ταινίες που θα δείτε το 2020, προσφέροντας μία απαραίτητη δόση λάμψης στα φετινά «μαύρα» Χριστούγεννα ελέω κορονοϊού.
Και όλα αυτά με τις ανυπέρβλητες Μέριλ Στριπ και Νικόλ Κίντμαν απλώς να υπενθυμίζουν γιατί είναι δύο από τις πιο πολύτιμες «μετοχές» στο χρηματιστήριο του σύγχρονου Χόλιγουντ.
Η ταινία στηρίζεται σε ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη το 2010 στο Φούλτον του Μισισίπι.
Και όπως χαρακτηριστικά γράφουν πολλά διεθνή μέσα, στις κατά γενική ομολογία θετικές κριτικές τους, το «The Prom» θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «η πρώτη ταινία της Μπάιντεν εποχής», ακριβώς λόγω της θεματικής της αλλά και του αισιόδοξου κλίματος που τη διακατέχει.
«Απόβαση» φιλελεύθερων
Τέσσερις σταρ της σόου μπιζ (Μέριλ Στριπ, Νικόλ Κίντμαν, Τζέιμς Κόρντεν και Αντριου Ράνελς), μετά από απανωτές αποτυχίες, θα βρουν στο... Twitter την ιδανική «εκστρατεία» για να αναμορφώσουν το προφίλ τους και να έρθουν πιο κοντά στο κοινό τους. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την Εμα, μία έφηβη από τη συντηρητική Ιντιάνα, που της απαγορεύουν να πάρει μέρος στο χορό του σχολείου της μαζί με την κοπέλα της λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού της.
Οι φιλελεύθεροι σταρ θα ετοιμάσουν «απόβαση» στην συντηρητική επαρχία, σε μία απίστευτη αλληγορία όσων βίωσε η Αμερική τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να βοηθήσουν τη νεαρή να πραγματοποιήσει το όνειρό της αλλά και να αλλάξουν μυαλά στους ντόπιους. Και οι δύο πλευρές όμως θα πρέπει να κάνουν την υπέρβαση, να προσεγγίσουν η μία την άλλη και κυρίως να αποδεχτούν όσα τους χωρίζουν και όσα τους ενώνουν για να προχωρήσουν παρακάτω.
Όταν η Τέχνη μιμείται τη ζωή
Μπορεί η ταινία να είναι κινηματογραφική απόδοση του ομώνυμου μιούζικαλ που ανέβηκε στο Broadway το 2018 σε μουσική Μάθιου Σκλαρ και στίχους Τσαντ Μπίγκουελιν, στηρίζεται όμως σε ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη το 2010 στο Φούλτον του Μισισίπι.
Οι επικριτές του «The Prom» το χαρακτηρίζουν φλύαρο και επιδερμικό. Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει την «feelgood» διάθεση της ταινίας
Το θεατρικό ανέβασμα του μιούζικαλ ενθουσίασε τον Ράιαν Μέρφι, ο οποίος πάντα καταπιάνεται με θεματολογίες που έχουν αυτοαναφορικά στοιχεία λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού του (Glee, Hollywood, Feud, Pose, American Horror Story, The Politician, κ.α.) καταφέρνοντας σε χρόνο ρεκόρ να πάρει τα δικαιώματα, να «κλείσει» τους ακριβοθώρητους αστέρες του, να ξεκινήσει τα γυρίσματα και κυρίως να τα ολοκληρώσει, καθώς το πρώτο lockdown είχε ήδη ξεκινήσει και να έχει έτοιμο το υλικό του για περιορισμένη κυκλοφορία στις σκοτεινές αίθουσες και διάθεση στο Netflix στις αρχές Δεκεμβρίου.
Όλα αυτά, προσφέροντας ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα, το οποίο οι φίλοι των μιούζικαλ θα λατρέψουν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι ίσως βρουν ελαφρώς φλύαρο. Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει την «feelgood» διάθεση της ταινίας, ακόμη κι αν αυτό γίνεται συχνά σε βάρος της θεματολογίας, καθώς ορισμένα από τα ζητήματα που θίγει αγγίζονται επιδερμικά.
Δεν λείπουν οι παραφωνίες...
Εκτός από φλύαρο και επιδερμικό σε κάποια σημεία, το «The Prom» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τους επικριτές του ως ένα ακόμη σημείο αναφοράς στην προώθηση της επονομαζόμενης «φιλελεύθερης ατζέντας» του Χόλιγουντ που αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους συντηρητικούς κύκλους στις ΗΠΑ και ιδιαίτερα τους υποστηρικτές του απερχόμενου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Αλλά και στο αντίπαλο στρατόπεδο, δεν λείπουν οι επικρίσεις... Η «camp» ερμηνεία του Τζέιμς Κόρντεν προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στις ΗΠΑ, με μερίδα του Τύπου να κάνει λόγο για «προσβλητική ερμηνεία» που «αναπαράγει στερεότυπα του παρελθόντος», επαναφέροντας τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει τελευταία για το αν θα πρέπει πλέον straight ηθοποιοί να ερμηνεύουν gay χαρακτήρες.
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν μοιάζει αρκετό από το να μειώσει τον πραγματικό σκοπό της ταινίας, ο οποίος δεν είναι άλλος από τα να περάσετε όμορφα παρακολουθώντας το, σε ένα άκρως εορταστικό και αστραφτερό κλίμα. Κι αν καταφέρει να περάσει στο πίσω μέρος του μυαλού σας προβληματισμό για σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, αυτό μόνο κέρδος είναι, μαζί με την αισιόδοξη και ευχάριστη διάθεση που θα μείνει στο τέλος.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
