Αντιμέτωπος με μια δυνητικά εχθρική αμερικανική κυβέρνηση, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να σπάσει την απομόνωσή του τείνοντας κλάδο ελαίας στην ΕΕ.
Οι δεσμοί Άγκυρας και Βρυξελλών βρέθηκαν στο ναδίρ τους τελευταίους μήνες. Ο κατάλογος των ευρωπαϊκών παραπόνων είναι μακρύς, όπως και ο κατάλογος των κυρώσεων κατά της Τουρκίας που οι Ευρωπαίοι, θέλοντας και μη, άρχισαν να καταρτίζουν. Μετά τις στρατιωτικές περιπέτειες της Τουρκίας σε Συρία, Λιβύη και Καύκασο, τις προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τις διαρκείς απειλές ότι θα πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες, ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται πως ούτε ο ίδιος ούτε η εύθραυστη τουρκική οικονομία μπορούν να αντέξουν την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με Ευρώπη και ΗΠΑ.
Τις τελευταίες εβδομάδες ο ηγέτης της Τουρκίας ψάχνει εναγωνίως φίλους οπουδήποτε και παντού. Η προεδρία Μπάιντεν, άλλωστε, και το κλίμα που διαμορφώνεται στην Ουάσιγκτον δεν αφήνουν στην Άγκυρα κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση είναι λιγότερο διατεθειμένη να επιτρέψει στην Τουρκία να συνεχίσει την πολιτική του διεθνούς ταραχοποιού. Η εποχή που ο Αμερικανός πρόεδρος σήκωνε το τηλέφωνο, όπου κι αν βρισκόταν, ό,τι και αν έκανε, γιατί τον καλούσε ο Ερντογάν, έχει πλέον περάσει ανεπιστρεπτί.
Και μόνο το άκουσμα του Μπρετ ΜακΓκεργκ, του ανθρώπου του Μπάιντεν για τη Μέση Ανατολή στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, κάνει τους συμβούλους του Ερντογάν να ανησυχούν. Ο ΜακΓκεργκ, σφοδρός επικριτής της πολιτικής της Άγκυρας στη Συρία, αναμένεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των σχέσεων της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα.
Σήμερα, οι προσπάθειες του Ερντογάν να γεφυρώσει το χάσμα με την ΕΕ ερμηνεύονται από πολλούς ως προετοιμασία για τη μεγάλη διαπραγμάτευση που έρχεται: την επιχείρηση επανεκκίνησης των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας.
Μέχρι αυτή την ώρα πάντως, εκτός από τις φαινομενικά θετικές εκκλήσεις για κοινή πορεία με αμοιβαίο όφελος, τη διπλωματική ευγένεια και τα πλατιά χαμόγελα, πίσω από τις μάσκες η Τουρκία δεν έχει κάνει το παραμικρό που θα μπορούσε να εκληφθεί από τη Δύση ως «κίνηση καλής θέλησης», ούτε στα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ούτε στο κράτος δικαίου, ούτε στις σχέσεις με τους γείτονές της.
Όπως λένε Ευρωπαίοι διπλωμάτες, «η επιθετική γοητεία της Τουρκίας αφήνει πολλές ευρωπαϊκές χώρες δύσπιστες για τις προθέσεις της, ειδικά όταν όλοι αντιλαμβάνονται τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται».
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
