Επίσημο αίτημα αναμένεται να καταθέσει ακόμη και μέσα στην ημέρα η Φινλανδία για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ μετά την ανακοίνωση του Προέδρου της χώρας Σάουλι Νιινίστο που έκανε λόγο για «μια ιστορική μέρα για τη χώρα».
Η ένατξη της ακριτικής Σκανδιναβικής χώρας σηματοδοτεί το τέλος της ευμενούς ουδετερότητας που κράτησε μεταπολεμικά έναντι της Σοβιετικής Ενωσης και στη συνέχεια έναντι της Ρωσίας.
Η Φινλανδία απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία το 1917, μετά την άνοδο των Μπολσεβίκων στην εξουσία, ενώ τα προηγούμενα 108 χρόνια αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της ρωσικής αυτοκρατορίας και πιο πριν, επί πέντε περίπου αιώνες, υπαγόταν στο βασίλειο της Σουηδίας.
Πως προέκυψε η «Φινλανδοποίηση»
Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Φιλανδοί συμμάχησαν με τους Γερμανούς κατά της Σοβιετικής Ενωσης, από την οποία είχαν ηττηθεί σε πόλεμο το 1939, χάνοντας το ένα δέκατο των εδαφών τους, με παράλληλη μετατόπιση των συνόρων των δύο χωρών που ήταν πολύ κοντά στην Αγία Πετρούπολη.
Η ήττα του άξονα στον πόλεμο ανάγκασε τη Φινλανδία να συνθηκολογήσει με τη Ρωσία και να υπογράψει το 1948 σύμφωνο φιλίας. Σε όλη τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, η σκανδιναβική χώρα, που έχει κοινά σύνορα 1.300 χιλιομέτρων με τη Ρωσία, ακολούθησε μία πολιτική πειθήνιας στάσης έναντι της Σοβιετικής Ενωσης, γνωρίζοντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευε η εθνική της ανεξαρτησία.
Η πολιτική αυτή εξευμενισμού της γειτονικής υπερδύναμης έγινε γνωστή στις διεθνείς σχέσεις με τον όρο «φιλανδοποίηση», ο οποίος είχε στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου έναν απαξιωτικό χαρακτήρα καθώς η σκανδιναβική χώρα είχε δεχθεί παρεμβάσεις της Σοβιετικής Ενωσης και στην εσωτερική πολιτική της.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, ο φόβος ενός πολέμου από τη Ρωσία είχε μειωθεί και αυτό επέτρεψε στη Φινλανδία να ενταχθεί το 1995 στην Ευρωπαϊκή Ενωση, συνεχίζοντας όμως να μένει εκτός του ΝΑΤΟ.
Ο φόβος λόγω της εισβολής στην Ουκρανία
Ηρθε, όμως, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, για να αλλάξει τα γεωπολιτικά δεδομένα στην Ευρώπη και να αυξήσει κατακόρυφα στη Φινλανδία τον φόβο ότι μπορεί να έχει και αυτή την ίδια τύχη. Η αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ αποβλέπει, όπως δηλώνουν Φιλανδοί πολιτικοί, στην εξασφάλιση μίας στρατιωτικής ασπίδας σε ενδεχόμενες επεκτατικές προθέσεις της Μόσχας.
Στη χθεσινή ομιλία της προς τα μέλη της ηγεσίας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματός της, που ψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία υπέρ της αίτησης για ένταξη στο ΝΑΤΟ, η Φιλανδή πρωθυπουργός, Σάνα Μάριν, είπε ότι η Ρωσία έδειξε πως δεν σέβεται τις διεθνείς συμφωνίες. Πρόσθεσε δε ότι μόνο ένα συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί απ' αυτό, δηλαδή ότι είναι καιρός η χώρα να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας, Πέκα Χααβίστο, τόνισε ότι είναι σημαντικές οι εγγυήσεις κρατών – μελών του ΝΑΤΟ για την ασφάλεια της χώρας του μέχρι την έγκριση της ένταξης, καθώς, όπως είπε, δεν θα καλύπτεται ακόμη από το άρθρο 5 της Συνθήκης του.
Φοβάται και η Σουηδία
Οι γεωπολιτικές προεκτάσεις του πολέμου στην Ουκρανία είναι αυτές που φαίνεται να οδηγούν και τη Σουηδία στην υποβολή αιτήματος ένταξης στο ΝΑΤΟ. Μία χώρα, η οποία ήταν ουδέτερη επί πάνω από 200 χρόνια, από την εποχή των Ναπολεόντειων πολέμων το 1815, θέλει την προστασία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, φοβούμενη ότι τυχόν εισβολή της Ρωσίας στη γειτονική της Φινλανδία θα συμπαρέσυρε και την ίδια.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει, επομένως, ευρύτερες επιπτώσεις, οι οποίες δεν αφορούν μόνο στη γεωπολιτική αλλά και στην οικονομική πραγματικότητα στην Ευρώπη.
Ο οικονομικός πόλεμος
Οι κυρώσεις της Δύσης κατά της Μόσχας, σε συνδυασμό με την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, έχουν προκαλέσει σοβαρά προβλήματα για τις ευρωπαϊκές οικονομίες και τους Ευρωπαίους καταναλωτές, που βλέπουν το ενεργειακό κόστος να εκτινάσσεται, όπως και τις τιμές των τροφίμων.
Ο Γερμανός καγκελάριος, Ολαφ Σολτς, κατηγόρησε τη Μόσχα ότι εργαλειοποιεί την ενέργεια μετά την απόφαση της Ρωσίας να σταματήσει την τροφοδοσία με φυσικό αέριο τις εταιρείες της Gazprom Germania που ανήκαν στη ρωσική Gazprom και μετά τον πόλεμο κρατικοποιήθηκαν από το Βερολίνο.
Αν και η απόφαση αυτή αφορούσε μόνο το 3% των ρωσικών εξαγωγών αερίου στη Γερμανία, η εξάρτηση της χώρας από τη ροή του είναι τόσο μεγάλη που κάθε σχετική είδηση αναστατώνει τους πολιτικούς, τις επιχειρήσεις και τις αγορές.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
