Με μια κίνηση «ματ» στην στρατηγική σκακιέρα η Ρωσία βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τη Δύση στο Ουκρανικό, αλλά και πιο κοντά σε μια πραγματικά επικίνδυνη κατάσταση. Είναι ίσως η πρώτη φορά που το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής σύρραξης είναι πλέον ορατό.
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν απαντώντας στις κατηγορίες της Δύσης για μια νέα άμεση εισβολή στην Ουκρανία, υποστήριζε όλο αυτό το διάστημα ότι δεν είναι στις προθέσεις του κάτι τέτοιο.
Δεν είπε όμως ποτέ, ότι δεν θα δημιουργήσει ρωσικές στρατιωτικές βάσεις στην Ανατολική Ουκρανία, για να υπερασπιστεί τη ρωσική εθνότητα που ζει εκεί. Μια «εισβολή» που θυμίζει αυτήν της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 αλλά και της Ρωσίας στην Ν. Οσετία- Αμπχαζία το 2008 που είχαν αποσχισθεί από τη Γεωργία και σήμερα υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα.
Σύμφωνα με το Reuters, σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η ουκρανική κρίση μετά την, αναμενόμενη, αναγνώριση των αυτόνομων περιοχών του Ντονμπάς από τη Μόσχα οι οποίες αποτελούν ακόμη και σήμερα ένα σημαντικό βιομηχανικό κέντρο χάλυβα και άνθρακα στην Ουκρανία.
Όπως αναφέρει το Al Jazeera ο Πούτιν έχει δώσει ήδη εντολή στα ρωσικά στρατεύματα να κατευθυνθούν στις περιοχές της Αν. Ουκρανίας προκειμένου «να υπερασπιστούν την ασφάλεια τους».
Το επόμενο βήμα θα μπορούσε να είναι η αναγνώριση της ανεξαρτησία του Ντονμπάς από χώρες που βρίσκονται στην σφαίρα επιρροής της Μόσχας όπως η Λευκορωσία, η Συρία ενδεχομένως και η Τουρκία αλλά και ο ισχυρός σύμμαχος της, η Κίνα αν και ο πρέβης του Πεκίνου στον ΟΗΕ ζήτησε να πέσουν οι τόνοι και να επικρατήσει η ψυχραιμία.
Η αναγνώριση των περιοχών αυτών δεν ήταν αιφνίδια ή απροσδόκητη
Ηταν μια διαδικασία που ξεκίνησε από τον περασμένο Νοέμβριο όταν το Κρεμλίνο έθεσε στην Δούμα (Κάτω Βουλή) το ζήτημα της αναγνώρισης των περιοχών αυτών με την τελευταία να ψηφίζει πριν από λίγες μόλις ημέρες θετικά δίνοντας το «πράσινο φως» στον Ρώσο πρόεδρο να προχωρήσει.
Όλο αυτό το διάστημα, Δύση και διεθνείς οργανισμοί δεν αντέδρασαν ώστε να ανακόψουν την πορεία προ την αναγνώριση του Ντονμάς, με το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ να συνεδριάζει σήμερα εκτάκτως κάνοντας λόγο για «ειρηνευτική δύναμη» στην Ουκρανία, την οποία χλευάζει η Ουάσιγκτον.
Πως η Ουκρανία βρέθηκε στην αγκαλιά της Δύσης
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν επέλεξε να κάνει αυτή την κίνηση μετά την πολύωρη επικοινωνία του με τον Γάλλο ομόλογό του Εμανουέλ Μακρόν και τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς, τους οποίους ενημέρωσε για την απόφασή του.
Στο διάγγελμά του στον ρωσικό λαό, ο Βλάντιμιρ Πούτιν δείχνει ξεκάθαρα ότι στόχος του είναι η «επιστροφή» του Κιέβου στον έλεγχο της Μόσχας η οποία δεν χάθηκε αμέσως μετά την ανεξαρτησία το 1991 αλλά μετά την «Πορτοκαλί επανάσταση» τον Νοέμβριο του 2004 έως και τον Ιανουάριο του 2005, που έφερε στην εξουσία τον φιλοδυτικό Βίκτορ Γιούσενκο.
Ήταν η πρώτη φορά που η κυβέρνηση της Ουκρανίας θέτει ζήτημα ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, ξεκινώντας έναν διάλογο για επέκταση της Συμμαχίας προς Ανατολάς.
Στις εκλογές του 2010 ο φιλορώσος Βίκτορ Γιανουκόβιτς επανέρχεται στην εξουσία και τον Νοέμβριο του 2013, απορρίψει τη συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση υπέρ μιας νέας δανειακής συμφωνίας διάσωσης με τη Ρωσία και στενότερες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Όταν όμως οι φίλο-ευρωπαϊστές Ουκρανοί ξεσηκώνουν μαζικές διαδηλώσεις στο Κίεβο η κυβέρνηση δεν αντέχει το βάρος της αντίδρασης και οδηγείται στην αντισυνταγματική καθαίρεσή του Γιανουκόβιτς από το αξίωμα του Προέδρου, στις 22 Φεβρουαρίου 2014, με τον ίδιο να καταφεύγει στην Ρωσία η οποία οδήγησε στην εισβολή στην Κριμαία λίγο αργότερα.
Το Ρωσικό σχέδιο προσάρτησης των περιοχών
Η Ρωσία έχει προσπαθήσει και καταφέρει από το 2014 να τραβήξει κοντά της τις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ οι οποίες είχαν αυτοανακηρυχθεί ανεξάρτητες Λαϊκές Δημοκρατίες.
Σε αυτό το πλαίσιο η Ρωσία έχει εκδώσει περισσότερα από 800.000 χιλιάδες διαβατήρια στους κατοίκους οι οποίοι χρησιμοποιούσαν για τις συναλλαγές του ρωσικά ρούβλια κι όχι ουκρανικά γρίβνα, ενώ η επίσημη γλώσσα τους είναι η ρωσική και ακολουθούν το ρωσικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Το πιο παράδοξο ωστόσο είναι ότι οι Δημόσιο υπάλληλοι πληρώνονται από το 2016 από τη Μόσχα κι όχι από το Κίεβο, ενώ πολίτες αυτών των περιοχών ψήφισαν στις Ρωσικές εκλογές του 2021 υπέρ φυσικά του κόμματος ης Ενωμένη Ρωσίας του Πούτιν, όπως αναφέρει δημοσίευμα του Reuters.
Πως η συμφωνία του Μινσκ «καλύπτει» τη Μόσχα
Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός του Μινσκ, που υπογράφηκε το 2015, έδινε στην Ουκρανία το δικαίωμα να διατηρήσει τα εδάφη της στην Ανατολική Ουκρανία είχε όμως μια σημαντική υποσημείωση. Παρείχε το δικαίωμα στις ρωσόφωνες περιοχές, ως αυτόνομες, να ασκήσουν βέτο στις επιλογές εξωτερικής πολιτικής του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, προβλέπει την απόσυρση του βαρέως οπλισμού από τις πρώτες γραμμές και την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων.
Όμως το σημείο που δίνει στρατηγική κάλυψη στη Μόσχα είναι εκείνο όπου δεν αναγνωρίζεται ο ρόλος της στην εισβολή αν και η Ρωσία έχει υπογράψει τη συμφωνία.
Στο κείμενο δεν αναφέρεται η λέξη «Ρωσία» γεγονός που επιτρέπει στο Κρεμλίνο να απευθυνθεί στη Δύση ως παρατηρητής ζητώντας μια νέα συμφωνία μεταξύ της ουκρανικής κυβέρνησης και των ρωσόφωνων ανταρτών στα ανατολικά της χώρας κάτι που αρνείται το Κίεβο.
Βάση αυτού, η Ρωσία θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι «δεν εισέβαλε ποτέ στην Ουκρανία».
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
