Τέλος εποχής. Η εμβληματική Άνγκελα Μέρκελ αποχωρεί από την καγκελαρία. Σήμερα στις 19.40 ώρα Γερμανίας, το δεύτερο κανάλι της δημόσιας γερμανικής τηλεόραση ZDF ξεκινά την απευθείας αναμετάδοση. Οι Γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις αποχαιρετούν την Μέρκελ με μια παραδοσιακή τελετή στο χώρο έξω από το υπουργείο Άμυνας. Πρόκειται για την μεγαλύτερη τιμή που επιδαψιλεύει ο γερμανικός στρατός σε εκπρόσωπο της πολιτικής ηγεσίας. Στο τιμόνι της αναμετάδοσης η έμπειρη δημοσιογράφος Μπετίνα Σάουστεν, η οποία εδώ και χρόνια παρουσιάζει με σοβαρότητα και εγκυρότητα όλα τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα της πρωτεύουσας συμπεριλαμβανομένων και όλων των εκλογικών αναμετρήσεων σε ομοσπονδιακό και τοπικό επίπεδο. Η Σάουστεν έχει κάνει πολλές συνεντεύξεις με την Μέρκελ, αλλά αυτήν την φορά ο ρόλος της είναι διαφορετικός. Αποχαιρετιστήριος.
Κύκνειο άσμα στην καγκελαρία
Η τελετή αποχαιρετισμού θα ξεκινήσει με ομιλία της Μέρκελ στους προσκεκλημένους, δηλαδή όλους τους υπουργούς και προέδρους της Δημοκρατίας, με τους οποίους συνεργάστηκε τα 16 χρόνια της καγκελαρίας της. Στη συνέχεια η Σάουστεν θα αναλύσει με τη βοήθεια του πολιτικού επιστήμονα Καρλ-Ρούντολφ Κόρτε την πολιτική κληρονομιά της. Ο αντισυνταγματάρχης Σβεν Χόμαν θα δώσει το έναυσμα για την έναρξη της μεγάλης στρατιωτικής εκδήλωσης με μπάντα του στρατού να παιανίζει, με στρατιώτες σε ειδικούς σχηματισμούς και και αναμμένους πυρσούς. Μια τελετουργία που έχει τις καταβολές της στον 16ο αιώνα. Οι στρατιωτικές φανφάρες έχουν γίνει και σε άλλους πολιτικούς αξιωματούχους στο παρελθόν, και κάπου προκαλούν ειρωνικά σχόλια για το εάν σε όλες τις περιπτώσεις έχουν νόημα. Το ενδιαφέρον ωστόσο επικεντρώνεται αυτήν την φορά σε μια σημαντική λεπτομέρεια. Η παράδοση θέλει τον ή την πολιτικό, στην οποία αποδίδεται αυτή η ύψιστη τιμή, να επιλέγει τρία τραγούδια της αρεσκείας της. Και εδώ κρύβεται η μεγάλη έκπληξη. Γιατί κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ποια θα επέλεγε η Μέρκελ, έτσι όπως την γνωρίσαμε επί 16 χρόνια με το συντηρητικό παρουσιαστικό της και σταθερή θαμώνα του ετήσιου Φεστιβάλ Βάγκνερ στο Μπαϊρόιτ στο πλευρό του συζύγου της.
Το πρώτο τραγούδι δεν αποτελεί έκπληξη. Πρόκειται για τον χορωδιακό εκκλησιαστικό ύμνο "Ύψιστε Θεέ, σε υμνούμε" του Γιόχεν Ρίγκερ. Λογικό, θα έλεγε κανείς, για την κόρη ενός ευαγγελικού πάστορα, που κατάφερε να φτάσει στα ανώτατα αξιώματα μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο χριστιανικό κόμμα. Αλλά από την επόμενη επιλογή ξεκινούν τα ωραία. Πρόκειται για την αισθαντική μπαλάντα της Βερολινέζας Χίλντεγκαρντ Κνεφ (1925-2002) με τον τίτλο "Για μένα θέλω να βρέχει κόκκινα τριαντάφυλλα". Η Κνεφ έκανε μεγάλη καριέρα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν από τις λίγες Γερμανίδες ηθοποιούς που κατέκτησαν το Χόλυγουντ. Στα τηλεοπτικά σόου μιλούσε για τη σχέση της με την Μέριλν Μονρόε, τον Μάρλον Μπράντο και την Μαρλέν Ντίτριχ. Δεν ήταν όμως μόνο ηθοποιός και τραγουδίστρια, αλλά και συγγραφέας. Γνωστές έχουν μείνει οι ατάκες της όπως, "οι Γερμανοί άνδρες έχασαν έναν πόλεμο, τώρα θέλουν να τον κερδίσουν στην κρεβατοκάμαρα".
Μνήμες Αν. Γερμανίας με την εκκεντρική Νίνα Χάγκεν
Το κείμενο του τραγουδιού που επέλεξε η Μέρκελ μαρτυρά στιγμές εφηβικών αμφισβητήσεων, αμφιταλαντεύσεων, αλλά και ώριμης αυτοεπιβεβαίωσης. "Στα 16, έλεγα μέσα μου, θέλω. Θέλω να είμαι μεγάλη, να κερδίσω. Να είμαι χαρούμενη, να μην λέω ποτέ ψέματα. Στα 16, έλεγα μέσα μου, θέλω. Θέλω τα πάντα ή τίποτα. Κι αργότερα είπα, θέλω να καταλάβω, να δω πολλά, να βιώσω, να συγκρατήσω. Και αργότερα είπα και πάλι, δεν θέλω να είμαι μόνη, αλλά να είμαι και ελεύθερη". Ο μεγαλύτερος όμως αιφνιδιασμός προέρχεται από την επιλογή του τρίτου τραγουδιού. Έχει τίτλο "Ξέχασες το έγχρωμο φιλμ", και έκανε τεράστια επιτυχία στην Ανατολική Γερμανία και όχι μόνο. Το ερμήνευσε η Νίνα Χάγκεν το 1974 με το συγκρότημα Automobil. H Χάγκεν γεννήθηκε στη συνοικία Φρίντριχσχαϊν του τότε Ανατολικού Βερολίνου, θεωρείται η νονά της πανκ και επηρέασε το γερμανικό New Wave. Το 1976 έπεσε από το ανατολικογερμανικό κομμουνιστικό καθεστώς σε δυσμένεια και βρήκε ευκαιρία να διαφύγει στη Δύση. Η φήμη της έκανε τον γύρο του κόσμου, Λονδίνο, Ν. Υόρκη, Ολλανδία. Το 1986 επέστρεψε στη Γερμανία.
Χάρη στις στιλιστικές επιλογές του Γάλλου σχεδιαστή μόδας Ζαν Πολ Γκοτιέ η Νίνα Χάγκεν έγινε ντίβα της πανκ ροκ. Το τραγούδι κάνει λόγο για ένα ευτυχισμένο ταξίδι στη Χίντενζε. Αλλά που τελικά λόγω κακών συγκυριών οι αναμνήσεις των διακοπών ήταν ασπρόμαυρες, όπως η καθημερινότητα στην πρώην Αν. Γερμανία. Με την επιλογή η Μέρκελ θέλει να υπενθυμίσει (FAZ) την εποχή της νιότης της και τη χώρα, στην οποία έζησε και δεν υπάρχει πια, όπως τουλάχιστον την ήξερε. Επιλογές που δείχνουν ευαισθησία, συναισθηματισμό, αυτοπεποίθηση επιλογών. Δεν παραδόθηκε στην κοινοτοπία κλασσικών μουσικών προτιμήσεων, όπως πχ. του πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ με το χιλιοπαιγμένο τραγούδι «My Way» του Φρανκ Σινάτρα, του πρώην υπουργού Άμυνας Φραντς Γιόζεφ Γιουνγκ με το «Time to say goodbuy» των Αντρέα Μποτσέλι και Σάρα Μπραϊτμαν ή του Χέλμουτ Κολ με την "Ωδή στη Χαρά" του Μπετόβεν. Η Μέρκελ κάνει τη (μουσική) ρήξη με τον συντηρητισμό που υπηρέτησε με τόση προσήλωση στα 16 χρόνια της θητείας της. Ποτέ δεν είναι αργά, και η απόσυρσή της από την ενεργό πολιτική μπορεί να γίνει αφορμή για να απελευθερωθεί από δεσμεύσεις. Είναι ωραία η ζωή και στη σύνταξη...
Πηγή: DW
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
