Το επόμενο διάστημα αναμένονται, σύμφωνα με πληροφορίες, οι τελικές αποφάσεις από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ για το νέο θεσμικό πλαίσιο για τα πλωτά αιολικά πάρκα, αφού πρόσφατα ολοκληρώθηκε η προετοιμασία του σχετικού σχεδίου θεσμικού πλαισίου.
Αύξηση της θαλάσσιας αιολικής ισχύος
Σύμφωνα με τη στρατηγική για τις θαλάσσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που ανακοίνωσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προβλέπεται αύξηση της θαλάσσιας αιολικής ισχύος στην Ευρώπη από 12 GW σήμερα σε 60 GW έως το 2030 και 300 GW έως το 2050.
Η θαλάσσια αιολική ενέργεια αναμένεται να είναι η σημαντικότερη πηγή παραγωγής του ηλεκτρισμού που θα καταναλώνει η Ευρώπη περί το 2040.
Τα ΘΑΠ σταθερής έδρασης θεμελιώνονται στον πυθμένα σε μικρά βάθη που γενικά (πλην εξαιρέσεων) δεν υπάρχουν στις ελληνικές θάλασσες. Iδιαίτερα υποσχόμενη για την Ελλάδα εμφανίζεται η τεχνολογία των πλωτών ανεμογεννητριών (floating offshore wind) που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη άνθηση.
Ο κ. Σκρέκας επισήμανε πρόσφατα ότι προωθούνται τα πλωτά αιολικά και το θεσμικό πλαίσιο θα είναι έτοιμο στο τέλος Οκτωβρίου, καθώς στη θάλασσα «έχουμε καλή ποιότητα ανέμων, αλλά και γιατί αυτά δεν μολύνουν τον πυθμένα», και υπογράμμισε ότι η Ελλάδα μετασχηματίζεται όχι απλώς σε ενεργειακό κόμβο αλλά σε hub πράσινης ενέργειας, επιχειρηματικότητας και καινοτομίας.
Στο πλαίσιο αυτό, σημείωσε ότι η κυβέρνηση προωθεί μια συντονισμένη πράσινη πολιτική, που προσελκύει επενδυτές, διαμορφώνει νέες συνεργασίες και επιχειρηματικά μοντέλα και δημιουργεί πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας.
Οι τέσσερις άξονες
Τέσσερις είναι οι άξονες θεμάτων που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών δυναμικών στις ελληνικές θάλασσες. Συνεργασία μεταξύ όμορων κρατών, διασυνδέσεις, ρυθμιστικό πλαίσιο και υποδομές.
Ο πρώτος άξονας αφορά στη συντονισμένη δράση μεταξύ όμορων κρατών για το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, σε επίπεδο θαλάσσιων λεκανών. Κάτι τέτοιο συνιστά βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη των υπεράκτιων αιολικών καθώς και του αναγκαίου υπεράκτιου δικτύου για τη μεταφορά της παραγόμενης ενέργειας. Ταυτόχρονα, διασφαλίζει την αποτελεσματική αξιοποίηση του δεδομένου θαλάσσιου χώρου και την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.
Δεύτερος άξονας είναι τα δίκτυα. Όπως ανέφερε πρόσφατα ο γενικός διευθυντής της ΕΛΕΤΑΕΝ, Παναγιώτης Παπασταματίου, σε παρουσίασή του στα πλαίσια της συνάντησης των υπουργών Ενέργειας της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, απαιτείται συνεργασία για την ανάπτυξη θαλάσσιων και χερσαίων ηλεκτρικών διασυνδέσεων, ο σχεδιασμός των οποίων πρέπει να λαμβάνει υπόψη την προοπτική των θαλάσσιων αιολικών πάρκων.
Τρίτος άξονας είναι το ρυθμιστικό πλαίσιο. Ειδικότερα, απαιτείται η διαμόρφωση διαφανών και σαφών κανόνων για την διάθεση δικαιωμάτων ανάπτυξης, την αδειοδότηση των επενδύσεων και τη σύνδεσή τους στο δίκτυο, το μηχανισμό αποζημίωσης και τους όγκους ισχύος που δημοπρατούνται.
Τέταρτος και τελευταίος άξονας είναι η ανάπτυξη των βοηθητικών υποδομών, αναγκαίες για την εγκατάσταση ενός υπεράκτιου πάρκου. Συγκεκριμένα, απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις (εντάσεως κεφαλαίου) σε υποδομές που θα λειτουργήσουν υποστηρικτικά στην κατασκευή, μεταφορά και λειτουργία των νέων εγκαταστάσεων (λιμάνια, μεταφορές, ναυπηγεία κ.λπ.). Και βέβαια απαιτείται λεπτομερής σχεδιασμός και συγκεκριμένες, σε ισχύ και χρόνο, δεσμεύσεις ως προς την μελλοντική θαλάσσια ισχύ που θα εγκατασταθεί.
Σε ανάπτυξη στην Ευρώπη
Στην Ευρώπη υπάρχουν δύο μικρά αιολικά πάρκα με πλωτές ανεμογεννήτριες. Στη Σκωτία το έργο Hywind που χρησιμοποιεί την τεχνολογία της νορβηγικής Equinor (πρώην Statoil) με 5 ανεμογεννήτριες συνολικής ισχύος 30 MW, και στην Πορτογαλία το έργο Windfloat Atlantic Phase 1 με 3 ανεμογεννήτριες συνολικής ισχύος 25,2 MW. Όμως πολλά έργα είναι υπό ανάπτυξη και αναμένεται να συνδεθούν τα επόμενα έτη. H συνολική ισχύς των πλωτών ανεμογεννητριών στην Ευρώπη αναμένεται να φθάσει τα 300 MW έως το 2022 και τα 7 GW έως το 2030.
Ακολούθησε την Ημερησία στο Google News!
